i don't need your help • 2os • bn • boys love • szkolne

    Słowa Shuna, ani trochę mnie nie uspokajały. Jeszcze bardziej spanikowałem i gdybym mógł, to bym uciekł, ale chłopak był szybszy. Nie wiem, czemu tak bardzo się tego obawiałem. Zależało mi na nim i nie chciałem popełnić żadnego błędu. Sam mi nie przerwał, ale gdyby tak było, to prawdopodobnie czułbym się z tym jeszcze gorzej.
    - Rany, nie mów tego z takim wyrazem twarzy - powiedziałem, kiedy wspomniał o wczorajszym zajściu. Od razu poczułem się zawstydzony. Niby to coś normalnego i sam tego chciałem, ale dalej byłem dość nieśmiały by mówić o tym tak spokojnie.
    Spojrzałem na chłopaka, czując się jeszcze gorzej. Miał sporo racji w tym co mówił, ale... Ja chciałem czegoś innego, niż paru czułości. Miałem mu to tak po prostu powiedzieć? Oparłem głowę o jego ramie i nawet nie przyszło mi przez myśl, aby teraz z niego zejść. Musiałem chwilę poukładać sobie wszystko w głowie i przemyśleć jego słowa. Nie chciał seksu, a ja do tego dążyłem. Zależało mu na czułościach, a ja... Pragnąłem dużo więcej. Kocham go, chcę dla niego jak najlepiej, ale też boję się, że stracę kontrolę nad wszystkim i zrobię coś, czego później będę żałował.
    - Będą z tobą szczery... Gdybym nie przerwał, to prawdopodobnie nie skończyło by się na paru czułościach. Pragnę cię bardziej, niż myślisz i nie wiem, kiedy puszczą mi hamulce. Zwyczajnie się boję popełnić błąd, który zrazi cię do mnie - powiedziałem, dalej opierając głowę o jego ramię. Chyba wolę z nim szczerze porozmawiać, niż ukrywać wszystko w sobie.     - Tak, jak powiedziałeś, tobie nie chodzi o seks, ale ja właśnie przez chwilę tego chciałem - podniosłem głowę, aby spojrzeć na niego ze słabym uśmiechem. Ja miałem seks za sobą, co prawda wtedy to byłem tym na dole, ale tutaj... Trudno jest mi powiedzieć, jakby miało to wyglądać. Chciałem, żeby był mój, nie jako własność, a chciałem go naznaczyć.
    Po pokoju rozniosło się pukanie. Spojrzałem w stronę drzwi, po czym niechętnie podniosłem się z Shuna. Miałem nadzieję, że moja słowa nie zepsują atmosfery, nie chcę by przez całą noc się do mnie nie odzywał, a już nie raz udało mi się zepsuć jego humor takim tematem. Otworzyłem drzwi, kiedy już poprawiłem kimono, po czym posłałem kobiecie delikatny uśmiech.
    - Dziękuję - powiedziałem, po czym wróciłem do chłopaka. Koszty miały być uregulowane w chwili wymeldowania się, więc nie musieliśmy teraz odliczać pieniędzy.
    - Są i nasze desery - oznajmiłem i ułożyłem wszystko na niskim stoliku. Zapach krewetek rozniósł się po całym pokoju, więc od razu skubnąłem jedną. Idealnie wysmażone i chrupkie.

    Jedzenie nie sprawiło, że zapomniałem o czym rozmawialiśmy. Nie miałem żadnych pretensji do Shuna, że często mnie prowokował, byłem zły na siebie, że czasami nie potrafię się powstrzymać. Seks potrafi zmienić człowieka? Może, gdybym nie miał tego za sobą, to nie myślałbym o tym?
    - Tak, możesz - powiedziałem z delikatnym uśmiechem, podsuwając talerz w jego stronę. Nie zamówiłem tego tylko i wyłącznie z myślą o sobie. Na szczęście było ich około dziesięć, więc nie musiałem się martwić tym, że dla Shuna nie starczy. Na dodatek nie musiał pytać o takie rzeczy... Byliśmy tu razem, a dzielenie się jedzeniem jest czymś normalnym. Przynajmniej według mnie to coś normalnego, ale może znów zepsułem atmosferę? Było trzeba się nie odzywać, byłoby lepiej dla wszystkich.
Prawie zadławiłem się krewetką po jego pytaniu. Napiłem się soku, po czym spojrzałem na chłopaka. Nigdy na ten temat nie rozmawialiśmy i nie sądziłem, że kiedykolwiek Shun o to zapyta. Raczej nie było to coś, o czym chciał rozmawiać, tym bardziej, że nie mówiliśmy tutaj tylko o mnie, ale również o Saichim.
    - Nie bolało na tyle, abym jakoś to przeżywał. Było przyjemnie, że nawet nie pamiętam chwili, kiedy czułem ból - powiedziałem. Skoro zadał mi takie pytanie, to prawdopodobnie chciał szczerej odpowiedzi. Myślę, że to zależy od progu bólu, jaki ktoś ma. Choć trudno jest mi sobie przypomnieć, czy mnie rzeczywiście bolało. Na początku pewnie tak, ale później się już o tym nie myśli.     - To zależy też od tego, jak dobrze się wszystko przygotuje - dodałem. Trochę głupio mi się o tym mówiło, ale pewnie chciał wiedzieć, jak to wszystko wygląda od strony praktycznej.
Usiadłem bliżej niego, po czym wziąłem jego dłoń i splotłem nasze palce ze sobą. Miałem nadzieję, że nie będzie mnie teraz od siebie odpychał.
    - Shun, nie zmuszaj się do niczego. Ja po prostu muszę sobie z tym poradzić, ale nie zrobię ci krzywdy. Na dodatek to nie ty musisz być tym na dole, to już... Wyjdzie w praniu, choć przyznaję, chciałem cię zdominować - zaśmiałem się nieco nerwowo. Wiem, że to nie rozluźni atmosfery, ale niech wie, że nie chcę na niego naciskać.
    - Zapomnijmy o tym i jeśli oboje będziemy tego chcieli, to wtedy nas poniesie - uśmiechnąłem się delikatnie, po czym zmieniłem swoją pozycję, aby ułożyć głowę na jego udach. Nie chciałem, aby nasz wieczór skończył się w napiętej atmosferze. Przynajmniej powiedziałem mu, co się ze mną dzieje, ale wiem, że muszę z tym walczyć. To nie tak, że jestem jakiś uzależniony od seksu i jest on mi potrzebny do życia, po prostu wczoraj zaszliśmy dość daleko, więc pomyślałem, że może jest jakaś nadzieja. Pomyliłem się, on potrzebował jedynie czułości.

    Możliwe, że źle go odczytywałem. Naprawdę chciałem zrobić z nim coś więcej, ale chyba moja niepewność mi w tym najbardziej przeszkadzała. Jednakże, nie mogę też zapomnieć o jego wcześniejszych reakcjach na moje zachowanie. Co jeśli w trakcie by mnie odepchnął, a ja nie potrafiłbym przerwać? Kiedy się kogoś bardzo pragnie, to wyłącza się myślenie. Nie chciałem go skrzywdzić, a tym bardziej nie chciałem, aby ktoś mnie ponownie wyśmiał. Nie powinienem żyć przeszłością, ale inaczej nie potrafiłem. Chyba wiele rzeczy mnie powstrzymywało... I chciałem zgonić to na niego, ale najwidoczniej to we mnie był problem.
    - Za co to? - zapytałem, broniąc się przed łyżeczką. Wyglądało na to, że Shun był gotowy, a przynajmniej po jego słowach mogłem wywnioskować, że niepotrzebnie przerwałem.
    Westchnąłem, zamykając oczy. Prowokowałem go... Miał rację, trudno było mi się z nim nie zgodzić, ponieważ nie mylił się co do mnie.
    - Przepraszam, będę nad tym wszystkim pracował i następnym razem nic mnie nie powstrzyma, nawet ty - uśmiechnąłem się niewinnie. Skoro tak stawiał sprawę, to chyba nie muszę się niczego obawiać. Najzwyczajniej w świecie będę musiał się ogarnąć, a wtedy... Pokażę mu jeszcze lepsze chwile. Dalej nie wiem, jak on to widzi. Czy będzie na dole czy na górze... Dla mnie to nie ma większego znaczenia, ważne, żeby on się czuł wystarczająco bezpiecznie.
    - Ej! Nie zostawiaj mnie tak - powiedziałem, kiedy się podniósł. Nadąłem policzki, ale na mojej twarzy pojawił się soczysty rumieniec, kiedy zdjął kimono, zostając w samych bokserkach. Wyglądał apetycznie, choć nie planowałem go zjeść. Po prostu mogłem na niego patrzeć tak cały dzień, a i tak by mi się nie znudziło.
Przekręciłem się na brzuch, chwilę myśląc nad słowami Shuna. Gdybym nie przerwał, to mógłbym zorientować się na ile mogę sobie pozwolić. Decyzja należała do niego, ale gdybym teraz znów zaczął, to nie byłaby to taka sama atmosfera. Westchnąłem zrezygnowany, po czym podniosłem się z miejsca. Zdecydowałem się dołączyć do chłopaka, ale nie po to, aby umyć zęby. Objąłem go od tyłu w talii i złożyłem delikatny pocałunek na jego karku, powtarzając go wielokrotnie, przechodząc na ramię, a chwilę po tym na łopatkę.
    - Nie chcę byś się dalej dąsał. Obiecuję, że zrobię się bardziej odważny i przerwę tylko wtedy, kiedy ty nie będziesz czuł się komfortowo - wyszeptałem do jego ucha, po czym odsunąłem się od niego i stanąłem obok, aby jednak umyć te zęby. Najadłem się, więc i tak nic więcej bym nie zmieścił. Ciekawe, co będziemy jeszcze robić, bo nie miałem ochoty iść spać... Może jednak uda mi się poprawić nastój?

    Jeśli nad sobą popracuję, to na pewno będzie nam lepiej. Muszę też zacząć bardziej rozumieć Shuna, żeby nie popełnić więcej błędów. Kocham go i chcę dla niego, jak najlepiej. Chcę być jego pierwszym... we wszystkim. Trochę jednak obawiam się przerwy, która nas czeka. Wiem, że wytrzymamy jakoś, ale czy będzie to samo, kiedy trochę od siebie odpoczniemy? Ja zajmę się pomaganiem w kwiaciarni, zaś Shun... Na pewno znajdzie sobie zajęcie takie, jak jazda na deskorolce. Może gdybyśmy mieli więcej znajomych, to nie siedzielibyśmy cały czas w swoim towarzystwie? Ale ja nie byłem dobry w kontaktach, nie potrafiłem zaufać komuś tak, jak kiedyś.
Spojrzałem na chłopaka, kiedy mnie przeprosił. On tak na poważnie? Co prawda, nieco mocno zareagował, ale nie miałem mu tego za złe, przynajmniej coś zrozumiałem.
    - Ja ciebie też i nie przepraszaj, czasami trzeba jasno powiedzieć, aby ktoś inny zrozumiał - posłałem mu delikatny uśmiech. Nie potrafiłbym się na niego gniewać, te słowa nie były dla mnie bolesne, ani nic. Może poczułem się nieco głupio i miałem ochotę strzelić sobie w twarz, bo zmarnowałem okazję, ale... Czułem się nieco lepiej z tym, że przerwałem, bo tak, jak mu powiedziałem wcześniej... Chciałem czegoś więcej niż seksu oralnego czy zwykłych czułości.
    - O kurde, Shun pierwszy opadł z sił - powiedziałem, po tym jak umyłem zęby. Dzień był męczący, ale nie sądziłem, że Shun tak szybko będzie chciał się położyć. Zwykle to on ma pełno energii i nie daje mi chwili na odpoczynek, a tu proszę... Coś nowego. Zapaliłem lampkę, aby nie zapadła całkowita ciemność, po czym zgasiłem większe światło i zamknąłem drzwi od środka, aby przypadkiem ktoś obcy nam nie wszedł.
Ułożyłem się wygodnie na swoim miejscu i spojrzałem się w sufit, żeby nie gapić się tak przez cały czas w chłopaka. Mimo tego złapałem jego dłoń, splatając palce ze sobą. Co jak co, ale lubiłem jego dotyk, dlatego trudno było mi wytrzymać bez jego ciepłej skóry czy delikatnych ust.
    - Jak będziemy dorośli i nasz związek przetrwa, to chcę zwiedzić z toą parę miejsc w Europie - powiedziałem. Wiem, że nie mogłem być pewny co do naszego związku. Potrwa tyle, ile będziemy chcieli, ale nie chcę planować przyszłości, której nie byłem pewny.
Obróciłem się w jego stronę i odgarnąłem włosy z jego policzka. Posłałem mu delikatny uśmiech i pocałowałem czule w usta.
    - A ty chciałbyś pozwiedzać? - zapytałem. Tak krótka podróż...Myślę, że to nie był taki zły pomysł, a pieniądze - zapracujemy sobie.

    Czyli nie planowałem iść jeszcze spać. Dla mnie to nawet lepiej, bo nie wiedziałbym co mam ze sobą zrobić w chwili, kiedy on by sobie smacznie spał. Może rzeczywiście krótki odpoczynek wesprze regenerację. Co prawda, sam nie byłem zmęczony, ale mogłem tak po prostu poleżeć z Shunem, nie robiąc zupełnie nic.
Wzdrygnąłem się, kiedy gwałtownie podniósł się do siadu. Nie chciałem go niczym zdenerwować, ale nie wyglądał na takiego. Bardziej był zaskoczony, niż zirytowany moimi słowami.
    - Są dwie opcje, tą gorszą również trzeba brać pod uwagę, ale jestem zakochany w tobie po uszy, to szybko nie zniknie - powiedziałem z delikatnym uśmiechem, aby dać mu do zrozumienia, że nie nastawiałem się na najgorsze. Po prostu wolałem patrzeć na jedną i drugą stronę przyszłości. Nie możemy zagwarantować sobie tego, że wytrzymamy tyle czasu, ale i tak byłem optymistycznie nastawiony do naszego związku. Kocham go i chciałbym, żeby trwało to jak najdłużej.
    - Hmm, na pewno na wakacje coś zorganizujemy. Zawsze możemy sobie zrobić tygodniowy wypad nad morze albo w góry, choć nie wyobrażam sobie po nich chodzić cały dzień. Nie nadaję się do tego - powiedziałem, wyobrażając sobie to, jak Shun musi mnie za sobą ciągnąć, bo nie daję rady. Co jak co, ale nie byłem dobry w chodzeniu bo górach, a to przez moją kondycję. Okropnie spadła i no... Mogłem być jedynie kulą u nogi.
Słowa chłopaka mnie zaciekawiły. Żyć tak, żeby wszyscy inni nam zazdrościli... Trudno mi było powiedzieć, czy już zazdrościli, ale też nie zależało mi na tym. Na dodatek jesteśmy tylko nastolatkami i trudno jest nam robić rzeczy, których inni by nie mogli.
    - Na przykład jakich? - zapytałem, patrząc w jego oczy. Palcami przeczesałem jego włosy i zostawiłem je tam wplątane na dłuższą chwilę, aby delikatnie miziać go po głowie. To cud, że jak byłem z nim to zapominałem o wszystkich nieprzyjemnościach. Może i mniej byłem dręczony w szkole, ale nadal nie było tak łatwo. Na szczęście Shun nie chorował, więc jakoś sobie z tym radziłem. Naprawdę cieszę się, że wtedy powiedziałem mu o swoich uczuciach i choć początkowo nie liczyłem na to, że je odwzajemni, to jednak teraz cieszę się, że tak było.
    - A z resztą... Nie chcę skupiać się na innych. To nasza noc, nasza randka, więc wolę skupić się na tobie - powiedziałem szeptem, ale nadal mógł mnie usłyszeć. Teraz on się dla mnie liczył, myślenie o tych wszystkich wrednych osobach sprawiło by mi tylko ból.     - O rany, poróbmy coś, bo zaraz zaczniemy gadać, jak stare małżeństwo - zaśmiałem się . Co jak co, ale byłem przyzwyczajony do tego, że roznosi go energia, choć takie leżenie też było miło.

    Ten plan brzmiał  całkiem nieźle. Chodź, jeśli mielibyśmy jechać w góry latem, to nie wiem czy siedzenie w gorących źródłach byłoby dobre. Niby nic się nie powinno wydarzyć, ale jeśli byłyby upały i na dodatek doprawilibyśmy się gorącą wodą... Cóż, na razie to są plany na przyszłość, więc nie muszę się nad tym zastanawiać, ale swoimi słowami mnie przekonał.
    Zastanowiłem się nad jego słowami. Zazdrościli nam tego, że byliśmy w szczęśliwym związku? Prędzej powiedziałbym, że denerwowało ich to, że nie załamywaliśmy się. Co prawda, o to chodziło, bo mieliśmy im pokazać, że nie zwracamy na to uwagi, ale nie wyrzucę z głowy tego, co mi zrobiono. Ich zachowanie w parku... Przekroczyli już wiele granic, ale to po prostu mogło się skończyć źle i to nie dla nich, a dla mnie.
    - Szczerze mówiąc, to wolałbym, żeby mieli szczęśliwe związki, może by się wtedy od nas odczepili - uśmiechnąłem się delikatnie, po czym spojrzałem na chłopaka, który najwidoczniej pobudził się przez moje słowa. Chciałem dać mu więcej czasu na odpoczynek, ale nie mogłem zignorować jego zachowania.
    - Rany, nie mów tego tak bezpośrednio - zarumieniłem się. Owszem, miałem na niego ochotę, ale myślałem, że po tam tym nic nie będzie chciał. Chyba za dużo myślę i powinienem przestać. Zagryzłem dolną wargę, kiedy znów rozebrał się z kimona. On naprawdę nie wie na co się pisze, znaczy... Nie zamierzałem nic zrobić wbrew jego woli, ale cholera! Czy on tak musi kusić?
    - Było trzeba się nie rozbierać - uśmiechnąłem się, ale przygarnąłem go siebie. Zamknąłem na chwilę oczy, aby nabrać pewności siebie, po czym pocałowałem go namiętnie w usta. Może nie o to mu chodziło, ale wydawał się być chętny na coś więcej, niż zwykłe leżenie.
    Zszedłem pocałunkami na jego szyję, a żeby było mi wygodniej to usiadłem razem z nim, zostawiając go sobie na swoich kolanach. Objąłem go w tali i "niechcący" moje dłonie wylądowały na jego pośladki, a ustami zjechałem na jego klatkę piersiową, aby niepewnie polizać jego sutka. Nie zrobiłem tego po raz kolejny, aby mieć pewność, że Shunowi to nie przeszkadza, więc wróciłem do całowania jego ust.