always with me| 2os. | bn. | BL | dramat

   Kiedy człowiek jest spragniony, to za wiele nie myśli. To samo tyczyło się tostów, niby z wierzchu są idealne, ale w środku nadal za gorące. I nie było z czego się śmiać, ponieważ każdemu mogło się to zdarzyć. Will też nie raz się oparzył w język. Nie zdążyłem nic mu odpowiedzieć, ponieważ niespodziewanie mnie pocałował. Przez chwilę mogłem delektować się namiętnym pocałunkiem, który nieco ukoił ból. Chciałem więcej.
    - Nie, dalej boli - powiedziałem z delikatnym uśmiechem, ale szybko mój wyraz twarzy się zmienił. Will czasami jest okropny. Dobrze wie, że nie lubię, kiedy tak robi, a on i tak nie brał moich słów do siebie. Chyba sam zacznę być tak okropny, jak on, ciekawe co wtedy zrobi...
    Spojrzałem na niego, kiedy podniósł się z kanapy, po czym opadłem i westchnąłem.
    - Drań! - krzyknąłem za nim, aby dobrze mnie usłyszał. Mam nadzieję, że mi to wynagrodzi, a jeśli nie, to sam odbiorę sobie to, co bym chciał. O dziwo, Will był bardzo szczęśliwy. Liczyłem na to, że zobaczę jego zadziorny uśmiech, ale to nie było to.
    - Nie wiem czy chcę - powiedziałem, udając nieco rozgniewanego. Nie zamierzałem mu utrudniać oglądania zdjęć, ale mogliśmy zrobić to później, kiedy kładlibyśmy się spać. Z westchnięciem zbliżyłem się do niego, po czym spojrzałem w aparat.     - Myślisz, że ich to zainteresuje? Nie mam nic przeciwko temu, ale lepiej takie zdjęcia ogląda się w albumach - dodałem, opierając głowę o jego ramię. Będzie to jakieś zajęcie dla nich na jutrzejszym spotkaniu, ale też nie mamy pewności, jak wszystko się potoczy.
    - Ewentualnie możemy przesłać na laptopa i później go podłączyć do telewizora, usiąść na kanapie i pooglądać - zaproponowałem. Dzięki temu, wszyscy będą mogli oglądać, nie musząc dzielić się aparatem.
   Patrzyłem na zdjęcia, które wyszły całkiem nieźle, jak na nasze umiejętności. Niektóre były z zaskoczenia, kilka było rozmytych, ale i tak było sporo świetnych.
    - Muszę przyznać, że razem wyglądamy bardzo dobrze - uśmiechnąłem się delikatnie. Nasze wspólne zdjęcie było cudne i prawdopodobnie będę chciał go mieć w ramce na ścianie lub na półce.
    Po chwili zdecydowałem się zabrać aparat, aby usiąść okrakiem na jego biodrach. Później będziemy mieli jeszcze dużo czasu, aby pooglądać zdjęcia.
    - Tym razem mi nie uciekniesz - powiedziałem i pochyliłem się nad nim, aby go pocałować. Zrobiłem to od razu namiętnie, chcąc jak najlepiej poczuć jego usta.

 

   Zwykle nie byłem zaborczy, nie czułem też ciągłem potrzeby bycia przez niego dotykanym. Owszem, było to przyjemne. Seks może być bardzo przyjemny, ale też nie jest konieczny w związku. Mimo tego, lubiłem, kiedy jego dłonie badały od nowa moją skórę, a usta namiętnie całowały.
    - Nawet bym cię nie puścił - uśmiechnąłem się delikatnie, czując, jak dreszcze przechodzą przez moje ciało. To również było przyjemne uczucie, które odczuwałem tylko i wyłącznie przy nim.
Ugryzłem delikatnie jego dolną wargę, po czym złożyłem na niej kilka pocałunków. Po chwili wybuchłem śmiechem na jego słowa, a raczej na sposób w jaki je wypowiedział.
    - Myślisz, że uwierzę w twoje słowa? Lubisz mnie prowokować, ale rzeczywiście mógłbyś robić to rzadziej, czasami narobisz mi taką ochotę, że mam ochotę cię zabić, kiedy przerywasz - powiedziałem, prostując się, aby spojrzeć na niego z delikatnym uśmiechem. Rany, co ja z nim mam... Pocałowałem go czule w usta, po czym podsunąłem jego koszulkę do góry, aby delikatnie muskać jego klatkę piersiową. Czy chciałem się z nim trochę podroczyć? Cóż, byłaby to piękna zemsta, ale chyba nie potrafiłem być aż tak wredny. Zacząłem schodzić coraz niżej, zostawiając po sobie parę mailnek. Później będę mógł to podziwiać, niczym własne dzieło.
Po chwili rozległ się dźwięk domofonu, a ja aż jęknąłem z niezadowolenia. Miałem wrażenie, że dzisiaj wszyscy są przeciwko mnie. Wytarłem usta, po czym podniosłem się z Willa, co zrobiłem bardzo niechętnie.
    - To mój pechowy dzień - westchnąłem i poszedłem odebrać domofon, aby wpuścić dostawcę z naszym jedzeniem. Poprawiłem jeszcze swoją wygniecioną koszulkę, po czym otworzyłem drzwi młodemu chłopakowi. Zapłaciłem, dając mu drobny napiwek i podziękowałem. Wróciłem do mężczyzny i klepnąłem go w nogi, aby się przesunął.
    - Nasze jedzenie, chcesz jakiś talerzyk czy z pudełka będziesz od razu jadł? - zapytałem, wyjmując pudełka z jedzeniem. Zapach zdążył się roznieść po całym salonie, co było powodem burczenia w moim brzuchu.

 

  Czyżby próbował mi się teraz podlizać? Całkiem nieźle mu szło, choć takie teksty nie pasowały mi do niego albo po prostu nie byłem do nich przyzwyczajony. Moje poprzednie związki kończyły się szybciej, niż zaczynały, więc nie miałem okazji wysłuchiwać tego typu tekstów.  
    - Will, nie poznaję cię - powiedziałem rozbawiony, po czym spojrzałem na jego zażenowaną twarz.     - Jak chcesz, to możesz jeść mi z ręki... brzucha, klatki piersiowej, skąd tylko sobie zapragniesz - dodałem z niewinnym uśmiechem. Wiem, że czasami pary tak robiły albo osoby, które lubiły eksperymentować. Doskonale też wiedziałem, że żaden z nas nie zdecyduje się na tego typu rzeczy, ewentualnie będę bardzo zaskoczony.
Kiedy poszedł po talerze wraz ze sztućcami, poprawiłem włosy. Zastanawiałem się, czy gdyby nie dostawca, to czy poniosłoby nas pożądanie. Może przez chwilę miałem nadzieję, że to zrobimy, ale po jedzeniu to już nie będę miał na to siły.
    - Smacznego - powiedziałem i przełożyłem sobie wszystko na talerz. Jakoś wygodniej tak było, a pozmywać zawsze można później i tak będę miał tego więcej, kiedy zacznę przygotowywać na jutro produkty. Wcale nie chciałem się za to zabierać, następnym razem weźmiemy catering albo zaprosimy do jakieś restauracji.
    - Wow, niby nic szałowego, a jest naprawdę dobre, chyba stałem się mniej wybredny - zaśmiałem się, po czym z apetytem jadłem dalej. Nawet cisza w żaden sposób mnie nie krępowała. Mogliśmy włączyć telewizor, ale nie czułem takiej potrzeby.
Oparłem się o oparcie, kiedy talerz był pusty, a żołądek zapełniony. Chyba się przejadłem, niby nic, ale było bardzo sycące. Na dodatek porcja nie była taka mała, jak myślałem, ale odgrzewane nie smakuje już tak samo.
    - Teraz znów chwilę odpoczynku i trzeba zacząć ogarniać, wcale mi się nie chce - westchnąłem, po czym położyłem dłoń na brzuchu. Zrobił się nieco nabrzmiały przez makaron, ale przestało mi to przeszkadzać. Will akceptował mój wygląd, więc ja sam postanowiłem zacząć siebie akceptować.

 

  Przyjemnie słuchało się jego pochwał. Niby to nic wielkiego, ale sam pamiętam, jaką robił minę, kiedy nie chciałem nic zjeść. Teraz nie miałem tego problemu, nic mnie nie ściskało w żołądku oraz nie bolało, kiedy przełykałem potrawę.
    - Może to dziwnie zabrzmi, ale jedzenie sprawia mi teraz dużą przyjemność. Mogę się delektować smakiem i nie bać się, że zaraz polecę do toalety - powiedziałem, delikatnie się przy tym uśmiechając. Teraz zdaję sobie sprawę z tego, co on ze mną miał. Może początki pamiętam słabiej, ale jednak niektóre sytuacje dalej siedziały w mojej głowie. Miałem spore wyrzuty sumienia i chciałem mu się odwdzięczyć, więc na pewno kiedyś będę mógł mu podziękować za jego pomoc.  
    Spojrzałem na Willa, kiedy się nade mną nachylił. Wiedziałem, że musimy zabrać się za sprzątanie itd., ale nie chciałem tego robić od razu po jedzeniu. Nie mogłem jednak zostawić go samego z tym wszystkim.
    - Jesteś kochany, ale w dwójkę pójdzie szybciej. Odpocznę po wszystkim razem z tobą - stwierdziłem, po chwili podnosząc się z kanapy.     - Zacznę sobie przygotowywać na jutrzejszy obiad, a później posprzątam kuchnię i łazienkę. Naszą sypialnię chyba możemy zostawić taką, jaka jest? - zapytałem. Raczej nasi rodzice zostawiali naszą sypialnię w spokoju. Co prawda, nie było tam bałaganu, ale nie było potrzeby tam sprzątać skoro i tak nie będziemy w niej przebywać w takim gronie.
    Zanim zabrałem się za cokolwiek, poszedłem się przebrać w coś wygodniejszego. Spodnie dresowe i luźna koszulka idealnie się nadawała na domowe sprzątanie oraz gotowanie. Wróciłem do kuchni, po czym umyłem ręce i wyjąłem wszystkie potrzebne produkty. Dobrze, że wszystko kupiliśmy, choć jeśli czegoś zabraknie, to wyskoczy się do osiedlowego sklepu. Na szczęście za wiele nie było do zrobienia, bo resztę zrobię jutro. Dobrze, że nie byłem z tym wszystkim sam.
    Skupiłem się na krojeniu mięsa, nucąc pod nosem piosenki, które Will puścił. Na dodatek lekko kołysałem biodrami do rytmu. Zauważyłem, że zrobiło mi się nieco lżej odkąd zamknęli tego psychola i inaczej patrzę na wszystko, co robię sam lub z Willem.

 

 Odkąd zacząłem uczyć się gotować, to z czasem było to przyjemne zadanie, które lubiłem wykonywać. Na dodatek sprawiało mi to jeszcze większą radość, kiedy gotowałem dla kogoś. Głównie robiłem to dla Will'a, bo wiedziałem, że po pracy byłby zbyt zmęczony, by samemu coś przygotować, a skoro ja na razie siedziałem w domu, to mogłem zadbać o jego żołądek. Jednakże, teraz nieco stresowałem się jutrzejszym dniem. Niby to nie było nic nowego dla nas, ale po ostatnim takim obiedzie mam złe przeczucia, ale pewnie przesadzam i wszystko dobrze pójdzie.
    Skończyłem doprawiać mięso, kiedy usłyszałem Will'a. Już wcześniej słyszałem jak się krząta po mieszkaniu, aby posprzątać, ale i tak zaskoczył mnie tym, że tak szybko skończył. Może to ja za długo przy tym stałem? Sporo udało mi się zrobić. Kiedy człowiek jest zajęty, to czas szynko leci.
   - Wydaje mi się, że nie ma już w czym. Wszystko sobie przygotowałem na juto - delikatnie się uśmiechnąłem. Sięgnąłem po folię spożywczą, aby zabezpieczyć nią mięso. Co jak co, ale nie chciałem by cała lodówka pachniała marynatą.
   - Będziesz musiał z deserem wytrzymasz do jutra. Dasz radę? - zapytałem. Skarciłem go wzrokiem za podjadanie, ale dość szybko o tym zapomniałem. No takiego komplementu to jeszcze nikt mi nie dawał.
   - Dziękuję - powiedziałem rozbawiony, po czym wykorzystałem to, że stał przy lodówce i dałem mu rzeczy do schowania. Trochę nabrudziłem, ale szybko posprzątam. Jutro i tak jeszcze nabałaganię, kiedy będę gotował. Umyłem ręce i zanim za cokolwiek się zabrałem, podszedłem do Willa, aby stanąć między nim, a lodówkę i pocałowałem go w usta.
   - Ładnie to tak podkradać warzywa? - zapytałem, kiedy się od niego odsunąłem.     - Wyniesiesz śmieci? Trochę się ich teraz nazbierało - dodałem, posyłając mu delikatny uśmiech. Sam mogłem to zrobić, ale jeszcze musiałem posprzątać bałagan, który sam zrobiłem.
    Na sam początek zająłem się blatem oraz brudnymi naczyniami, w końcu jakbym sprzątnął podłogę, to i tak na nowo zrobiłby się bałagan. A też chciałem mieć to jak najszybciej z głowy, żeby się wykąpać i położyć w łóżku. Chyba nigdy nie byłem tak zmęczony, jak po dzisiejszym chodzeniu. Jednakże, robiłem to starannie. Co jak co, ale chciałem dokładnie wszystko posprzątać.

 

   Brzmiał tak, jakbym go do tego zmuszał, ale na szczęście nie marudził. Zawsze mogłem sam pójść i wyrzucić, ale były one ciężkie, a Will miał więcej siły, więc liczyłem na to, że sobie poradzi. Kiedy mężczyzna wyszedł, postanowiłem odkurzyć podłogę, po czym ją umyć. Oczywiście, wrócił dość szybko. Zdziwiło mnie to, że otwierał drzwi kluczem. Będziemy musieli się oduczyć pewnych nawyków, choć bezpieczeństwa nigdy za mało. Jak nie Dake, to zawsze znajdzie się jakiś włamywacz. Nic cennego tutaj nie mieliśmy, ale jakoś nie chciałem by ktoś obcy grzebał po moim mieszkaniu. Odłożyłem odkurzacz na miejsce, po czym naszykowałem sobie wiadro z mopem. Nalałem wszystkie możliwe specyfiki do kafelek, po czym wróciłem do kuchni.
    Jak tylko wszystko było lśniące, odetchnąłem z ulgą i wytarłem czoło dłonią, jakbym rzeczywiście bardzo się spocił. Było to wyczerpujące, ale nadal czułem satysfakcję. Lubiliśmy porządek, choć nie  było tak, że sprzątaliśmy codziennie. Dobrze, że mieliśmy już to z głowy. Odwróciłem się w stronę salonu i dopiero teraz dostrzegłem świeczki, które Will musiał rozłożyć. Byłem tak zajęty sprzątaniem, że nie zauważyłem, kiedy je rozkładał. Poszedłem do naszej sypialni, gdzie aktualnie przebywał mężczyzna, po czym objąłem go od tyłu.
   - Myślisz, że zauważą te nieumyte okna? - zapytałem, ale i tak nie zamierzałem nic z tym robić. Co jak co, ale mycie okien było dla mnie czymś mega problematycznym. Było dość wysoko, a jeszcze nigdy nie potrafiłem umyć ich tak, by nie było żadnego śladu. Aż trudno mi uwierzyć, że moja mama nigdy nie miała takich problemów, ale czy kobiety nie mają swoich sposób lub sekretnych receptur?
   - Widzę, że zapaliłeś świeczki. Chyba musimy się trochę zrelaksować - powiedziałem szeptem, po czym wsunąłem dłonie pod jego koszulkę, badając brzuch partnera. Byłem zmęczony, ale dzisiaj co chwilę coś przerywało nam czułości. Na początku sam Will postanowił pożartować, a później dostawca nam przerwał.
   - Pójdę się wziąć prysznic, czuję się brudny po tym całym sprzątaniu i gotowaniu - westchnąłem, odsuwając się od niego. Miałem ochotę na czułości, ale nawet nie chciałem się kłaść przepocony do czystej pościeli.
    Poszedłem do łazienki, zostawiając lekko uchylone drzwi, gdyby Will miał ochotę dołączyć. Zdjąłem z siebie ubrania, które od razu wylądowały w koszu na brudy. Dobrze, że mieliśmy wannę oraz prysznic, bo nie musieliśmy codziennie wylegiwać się w wannie, kiedy na szybko chcieliśmy się umyć. Wskoczyłem pod prysznic, od razu puszczając sobie ciepłą, niemal gorącą wodę. Było to mega relaksujące.

 

   Wszystkie obawy o jutrzejszy dzień zaczęły znikać. Może rzeczywiście za bardzo się przejmowałem wizytą naszych rodziców? Cóż, ostatnio nie poszło najlepiej, ale tym razem wszyscy są świadomi z naszej orientacji oraz z tego, że jesteśmy parą. Moi rodzice już godzili się z tym wszystkim, więc nic nie powinno nam zepsuć nam jutrzejszego dnia.
    Poczułem nieprzyjemny chłód na plecach, ale po usłyszeniu Willa, szybko o nim zapomniałem. Delikatnie się uśmiechnąłem, po czym odsunąłem się nieco, aby zrobić mu miejsce.
   - Aż tak bardzo nie przytyłem, żeby się nie znalazło - powiedziałem, po czym prychnąłem, kiedy od razu zmienił temperaturę wody. Jakoś gorąca woda nie sprawiała mi problemów, czułem się wtedy bardziej zrelaksowany, choć dla skóry nie było to nic dobrego. Niektórzy mówią, że to jest delikatniejszy sposób okaleczania się, ale ja o tym tak nie myślałem. Teraz za bardzo byłem szczęśliwy, żeby próbować czegoś takiego.
   - Nie tak nagle! - wzdrygnąłem się, kiedy poczułem żel na swoich plecach. Co jak co, ale moje ciało było teraz nagrzane przez wodę, więc takie chłodny żel nie był niczym przyjemnym! Mimo tego, lubiłem, kiedy jego dłonie dotykały mojej skóry, więc nie odsuwałem się. Jeszcze jakiś czas temu nie pozwoliłbym mu na to. Plecy to mój kompleks i choć się z nim godzę, to jednak dalej nie czuję się z bliznami komfortowo. Na pewno pod swoimi palcami czuje każdą bliznę.
    Oparłem się plecami o jego klatkę i złapałem go za nadgarstki, aby objąć się jego rękoma, ale na tym się nie skończyło. Jego dłonie przesunąłem wyżej, aż dotarłem do swojej szyi, zaraz zdecydowałem się zjechać nimi nieco w dół i puściłem go, aby obrócić się do niego przodem. Niewinnie się uśmiechnąłem, po czym pocałowałem go w usta.
   - Teraz ja cię umyję plecy, chyba że... Wolisz coś innego - powiedziałem szeptem. Miałem nadzieję, że wie o co mi chodzi, ewentualnie udam głupiego, aby się nie zbłaźnić przed nim. Choć, i on może ze mną igrać, twierdząc, że nie wie, co mam na myśli.  

 

   Okazja  nie do odrzucenia. Zawsze szukałem pretekstu, aby dotknąć jego ciała. Może wyglądało to tak, jakby tylko ono mnie interesowało, ale wcale tak nie było. Kochałem w nim wszystko... Wady, zalety, idealne ciało, twarz. Nie widziałem tych niedoskonałości, które każdy z nas posiadał.
   - Tylko później nie marudź, kiedy moje dłonie zabłądzą - zaśmiałem się, po czym spojrzałem w jego oczy. Planowałem tylko i wyłącznie się umyć. Byłem zmęczona, ale jednocześnie chciałem choć trochę poczuć jego bliskość. Uprawianie seksu pod prysznicem nie było dla mnie, ale nigdy nie powiedziałem, że nie można zrobić czegoś innego.
    Odwzajemniłem jego pocałunek, jedną dłonią łapiąc go za kark, aby przypadkiem mi nie uciekł. Oparłem się plecami o kafelki, które na szczęście nie były bardzo chłodne od pary, która nam towarzyszyła w kabinie. Nie zaprzestając pocałunku, sięgnąłem po żel i bezpośrednio wylałem go na jego ramię, ponieważ miałem wolną tylko jedną rękę. Odłożyłem żel, po czym zacząłem od jego ramiona i zacząłem schodzić niżej. Klatka piersiowa, brzuch i biodra. Nie robiłem nic nadzwyczajnego, ale po chwili przesunąłem dłoń na jego członka. Może i wpadłem na głupi pomysł, ale ostatecznie Will będzie mógł mnie powstrzymać, jeśli nie będzie miał ochotę. Nie musi się godzić na każdą moją zachciankę. Zdecydowanie bardziej wolałem, kiedy był ze mną szczery i nie robił czegoś na siłę.
   - Zrobiło się gorąco - uśmiechnąłem się delikatnie, zbliżając swoje biodra do jego. Czego tak naprawdę chciałem? Sam nie byłem pewien. Chyba nie było tego klimatu, którego potrzebowałem, żeby się rozkręcić. A może byłem po prostu aż za bardzo zmęczony, aby w to wejść? Puściłem jego męskość i odwróciłem go do siebie plecami, aby ukryć swoje zawstydzenie. Może nie powinienem przerywać, może znów będzie się zastanawiał nad moim zachowaniem, ale to chyba nie był dzień na takie rzeczy.
    Pocałowałem go w ramię, a chwilę później w kark, który aż prosił się o uwagę. W końcu zacząłem myć jego plecy, o których na samym początku wspomniałem.
   - Chyba jestem za bardzo zmęczony... Rozkręciłem cię? - zapytałem. Jeśli Will potrzebowałby czegoś więcej, to zapewne naprawiłbym to, co uczyniłem.    - Nie jesteś spięty? Jutrzejszy dzień jest dość ważny - wyszeptałem, zaczynając delikatnie masować jego plecy i ramiona. Może to nie był czas na takie rozmowy, ale chciałem wiedzieć, czy tylko ja się tym stresowałem.

 

   Miałem nadzieję, że go nie zawiodłem. Nie wyglądał na zmartwionego czy też wkurzonego, że przerwałem. Często miewałem zmiany nastroju, ale dzisiaj śmiało mogłem zrzucić to na zmęczenie. Sporo chodziliśmy, na dodatek gotowanie, sprzątanie... Niby proste czynności, ale człowiek może się przy tym naprawdę zmęczyć.
   -  Wiesz, po ostatniej nowinie moi rodzice nie najlepiej zareagowali. Chyba martwi mnie to, że znów ojciec wszystko zepsuje... Niby nas akceptują i wspierają, ale wiem, że nie tak łatwo jest zmienić swoje nastawienie do czego - powiedziałem. Byłem ich synem, ale to nie oznaczało, że muszą tolerować moje związki czy czyny. Na szczęści wyglądało na to, że było dobrze. Co prawda, miałem lepszy kontakt z mamą, ale ojciec też mnie nie ignorował i rozmawiał ze mną normalnie. Chyba niepotrzebnie się martwiłem, ale już raz mi było głupio przed rodzicami Willa, nie chcę by to się powtórzyło.
    Uśmiechnąłem się do niego, kiedy zasugerował coś innego, niż masaż. Miałem ochotę parsknąć śmiechem, bo w końcu sam przed chwilą przerwałem to, o czym myślałem.
   - Masaż mi wystarczy, nic więcej do szczęście nie potrzebuję - powiedziałem, zerkając na niego, kiedy wychodził spod prysznica. Nieco chłodu wpadło do kabiny, ale i tak się tym nie przejąłem, bo też planowałem już wyjść. Co jak co, ale moje palce już wystarczająco były pomarszczone od wody. Wyglądały jak rodzynki! Zakręciłem wodę i już chciałem wyjść, kiedy to William mi w tym pomógł. Spojrzałem na niego zdziwiony, po czym ledwie powstrzymałem się od śmiechu, kiedy owinął mnie ręcznikiem. Włączyła mu się nocna głupawka? Nie było w tym nic złego, ale zazwyczaj dzieci mi się z tym kojarzyły. Niby takie zmęczone, ale kiedy przychodzi pora spania to dostają zastrzyku energii. Co jak co, ale my to trochę takie duże dzieci.
   - Ciekawe, jak teraz pójdę do pokoju - powiedziałem, zerkając na mojego partnera. Wyglądał na zadowolonego z ludzkiego naleśnika, aż szkoda był to zepsuć, ale było mi ciasno i niewygodnie.
    Odwinąłem się z ręcznika, żeby dobrze się wytrzeć, po czym owinąłem go sobie wokół bioder. Wypadałoby jeszcze zęby umyć, więc od razu to zrobiłem. Kątem oka spojrzałem na Willa i przyciągnąłem go do siebie.
   - Kiedyś to ja muszę ci zrobić dobry masaż, najlepiej całego ciała... Każde miejsce musi być dopieszczone - uśmiechnąłem się zadziornie, wypłukując pastę z buzi. No, przynajmniej teraz możemy się całować i czuć miętkę.

 

   Myślę, że jeszcze nie pogodzili się z tym, że nie będą mieć wnuków, ale nawet gdybym wolał dziewczyny, to i tak nie widziałem siebie w roli rodzica. Zazwyczaj dzieci wydają się być dla mnie irytujące i nie miałem cierpliwości do krzyków, pisków. Nie zdecydowałbym się na dziecko. Owszem, adopcja też byłaby jakąś opcją, ale gdyby William tego chciał, to musiałby mi podać bardzo poważne argumenty, aby mnie przekonać. Już wolę mieć tysiąc kotów i psów, przynajmniej są dobrymi pociechami, kiedy się smucimy. Może podejmę z nim rozmowę na temat jakiegoś zwierzaka? Mogliśmy sobie na to pozwolić, a zwierzęta ze schroniska potrzebują też domu.
   -  Hm, jeśli nie chcesz to mogę w ogóle cię nie dotykać. Pytanie, ile ty wytrzymasz - uśmiechnąłem się niewinnie, po czym opłukałem usta i ruszyłem do pokoju chwilę po nim.
  Ubrałem bokserki i chwilę zastanawiałem się nad tym, czy ubrać dół od piżamy. Mogłoby to tylko przeszkadzać, ubrać się zawsze mogę później, ewentualnie zasnąć tak, jak teraz byłem ubrany.
   -  Dobrze, jak na razie jest okej - powiedziałem, po czym wygodnie położyłem się na łóżku, będąc brzuchem do dołu. Miałem nadzieję, że nie zasnę od razu od tego masażu. Co jak co, ale jego dłonie zawsze były niesamowite i potrafiły mnie rozluźnić bardzo szybko.
   -  Tylko nie nakładaj za dużo olejku, nie chcę się iść myć drugi raz - uśmiechnąłem się delikatnie, po czym ułożyłem się wygodniej, opierając brodę o swoje dłonie.  To cudowne jest mieć osobistego masażystę. Oby te jego dłonie nikogo innego nie dotykały. Dalej nie mogłem zapomnieć o jego nowej koleżance z pracy, która w jakiś sposób mi się nie podobał. Nie, nie chodzi mi o jej wygląd, bo jest ładna, ale coś mi u niej nie grało. A potrafiłem być zazdrosny, więc miałem nadzieję, że nie sprawi, abym właśnie taki chodził przez cały czas.
    Jednakże, nie chciałem o tym rozmyślać. Will był ze mną, robił mi masaż... Mógłbym się martwić wtedy, kiedy bawiłby się gdzieś beze mnie. Trochę byłem zły na siebie, że odizolował się od ludzi. Niby pracował w kawiarni i miał kontakt z innymi, ale przeze mnie nie miał zbyt bogatego życia towarzyskiego. Co prawda, raz jak poszedł to cóż... Tego nie zapomnę, ale na szczęście nie czułem złości. Wydaje mi się, że wtedy po prostu puściły jego uczucia. Alkohol dodaje odwagi, więc już wtedy musiałem się mu podobać.