Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

Kashiro


Kiedy przysunął się do mnie i objął moją szyję - uśmiechnąłem się szeroko i cmoknąłem go w nos, następnie obejmując go w bokach.
- Nie - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową. - Wiesz co? Powiem ci coś. Wsadzę ci stopery do uszu, a na oczy założę opaskę, tak, żebyś dopiero jak się już tam znajdziemy ogarnął, co tak właściwie robimy - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i oblałem wodą jego włosy. No bo te też trzeba umyć.
Zagryzłem wargę i pocałowałem go w policzek. - Spodoba ci się, zobaczysz - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i złapałem jego jedną dłoń, tą, na której miał obrączkę i splotłem nam palce, aby te też się mogły w spokoju dotykać. No i parki dwie w komplecie.

Zmarszczyłem lekko brwi i chwilę zastanawiałem się nad tym, co tak właściwie mi powiedział. No bo, ja byłem pewien, że mi powie dokąd idziemy! Jak to mam nie wiedzieć? No błaaagam...
- No dobrze, a co jeśli mi się jednak nie spodoba? Może lepiej powiedzieć wcześniej? Wiesz, żeby było lepiej, tak jakoś. - powiedziałem, stwierdzając, że warto spróbować raz jeszcze. No bo, czemu mu się jakiś niespodzianek zachciało?
Patrzyłem przez kilka sekund na nasze dłonie, a w końcu uśmiechnąłem się szeroko i podniosłem wzrok na jego twarz. - Powinniśmy się sprzedać, iść do jakiejś gazety i zgodzić się na wspólną sesję, czy coś. - zaśmiałem się i o ile w pierwszym momencie wydało mi się to idiotyczne tak... czemu by nie znaleźć jakiegoś fotografa, który zrobiłby nam zdjęcia? Takie tylko dla nas.

Kashiro


- Jak ci się nie spodoba to mój przyjaciel będzie w czarnej dupie - powiedziałem, zaśmiałem się głośno i pokręciłem głową, bo w sumie z nim to było tak, że ja mu gdzieś kiedyś pożyczyłem kasę na budowę restauracji. I potem nie miał jak tego spłacać, prosił o więcej kasy, ale dobra, w końcu wszystko oddał, bo zaczęło to przynosić dochody i tak dalej, a teraz... przysługa za przysługę, prawda?
- Sesja to nie taki głupi plan. Jak wrócimy z Francji, co? - dopytałem, złapałem go za policzek i pocałowałem mocno, kolejny raz oblewając mu głowę wodą. Czyścioch z niego będzie i tyle.

- Coś, co ty wymyśliłeś na pewno mi się spodoba
- powiedziałem, dochodząc do wniosku, że nie będę już dociekał. Skoro wymyślił sobie, że musi to być niespodzianka to niech mu będzie.
- W porządku, jak wrócimy z Francji. Tylko nie obiecuję, że się do tej sesji nie rozbiorę. - zaśmiałem się i że Kashi po raz kolejny zmoczył mi głowę, siegnąłem po szampon. - Zaraz to załatwię. - uśmiechnąłem się szeroko. Muszę coś z włosami zrobić, właśnie, ale mam już pomysł.

Kashiro

Uśmiechnąłem się. No przecież wiem, że mu się spodoba, no!
Kiedy ten sięgnął po szampon - ja wziąłem swój i na szybko umyłem sobie włosy. Potem wyszedłem z wanny i nałożyłem sobie ręcznik na biiodra. Podszedłem do umywalki, ogoliłem się ładnie, po czym sięgnąłem po suszarkę i wysuszyłem sobie całkowicie włosy.
- To jakbyś potrzebował pomocy to wołaj - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i wyszedłem z łazienki do naszego pokoju. Tam ubrałem bokserki, potem koszulę, którą zapiąłem i czarne spodnie. Do tego zamszowe, czarne buty i w sumie mogłem sobie usiąśc na łóżku i czekać na mojego faceta życia.

- Jaaasne. - uśmiechnąłem się do Kashiego i dopiero wtedy zająłem się swoimi włosami. No bo, jak on mył swoje to patrzyłem, no i potem jak się golił i suszył włosy to też patrzyłem, leżąc w wannie. Tak też kiedy byłem całkowicie umyty, wyszedłem z wanny i wytarłem się, sporo czasu poświęcając na podsuszenie ręcznikiem włosy. Trochę mi to wszystko zajęło, ale z łazienki wyszedłem tak samo, jak Kashiro - ogolony, z suchymi, związanymi w kok włosami. Ogarnę je, ale wcześniej muszę się ubrać. Dlatego też przeszedłem do sypialni, powiadomiłem swojego faceta, że już jestem, zupełnie, jakby o tym nie wiedział, po czym podszedłem do szafy. Mówiłem, że nie mam się w co ubrać, nie? Koniec końców postawiłem na klasykę, bo czasem to jest najlepsze - założyłem białą koszulę i nawet nie podwinąłem rękawów. Zastanawiałem się tylko nad dwoma parami spodni, więc musiałem KOGOŚ zapytać o radę. Tak więc w samej bieliźnie i koszuli odwróciłem się w stronę Kashiego.
- Te? Czy te? - zapytałem, trzymając w jednej ręce te skórzane, a w drugiej jeansowe czarne spodnie. No bo, jak się tu zdecydować?

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, zauważając, że Kei wrócił. Jeszcze to powiedział, to już w ogóle mojej gwiazdy nie mogłem przeoczyć.
Zaśmiałem się cicho i gdy ten się ubierał - ja patrzyłem sobie na ten jego seksowny tyłeczek, paląc kolejnego papierosa. Jejku, kiedy ja zacząłem tak dużo palić?
- Te skórzane - powiedziałem z uśmiechem i podszedłem do niego z lekkim uśmiechem. Rozpiąłem mu ostatni guzik koszuli. - I jedną część włóż w spodnie - powiedziałem cicho, cmoknąłem go w czoło i wyszczerzyłem się.
W sumie to on najlepiej to nago wygląda, ale no idziemy do ludzi i no musi zakryć to swoje seksowne ciałko, prawda? A szkoda.

Skinąłem głową, kiedy powiedział, że skórzane. I dobrze, bo sam uważam, że są lepsze. I chyba lepiej w nich wyglądam, chociaż trochę. Wciągnąłem na tyłek spodnie, a potem zrobiłem tak, jak powiedział Kashi, odnośnie tej koszuli.
- Idę coś z włosami zrobić. - powiedziałem, po czym pocałowałem go lekko w usta. Wyszedłem do łazienki, rozpuściłem te swoje kłaki i przez chwilę tak stałem i patrzyłem na swoje odbicie w lustrze. Koniec końców zdecydowałem, że zrobię warkocza, ale chciałem takiego, który się zaczyna od góry, nie wiem czy to się jakoś specjalnie nazywa... w każdym razie, nie wychodziło mi to zbyt dobrze, dlatego zacząłem robić takiego zwykłego, bo to chyba też wygląda całkiem spoko. No i już dość długi wychodzi, chociaż nie wiem czy to dobrze.

Kashiro

Oddałem pocałunek, po czym pokiwałem głową, kiedy ten wyszedł. Jednak nie było go jakieś dziesięć minut, a gdy wszedłem do łazienki - ten robił sobie warkocza.
- Daj - powiedziałem, zaśmiałem się, pokiwałem głową i zabrałem od niego włosy, rozpuszczając mu je. Zrobiłem mu dobierańca od góry, po czym w ciągu minuty związałem mu pięknego warkocza, puszczając go do przodu.
- Pięknie - szepnąłem, patrząc na nasze odbicie w lustrze. Pocałowałem go w policzek i wziąłem swój telefon, z którego dalej grała muzyka, żeby chwilę później zrobić nam piękne zdjęcie.
Wróciłem do pokoju i wyciągnąłem zatyczki do oczu i taką fajną opaskę.
- Zakładaj - powiedziałem, szczerzjąc się jak idiota.

Westchnąłem ciężko, kiedy Kashi wszedł do łazienki i zobaczył te moje kiepskie poczynania z włosami.
- Zrobiłbym sam. - jęknąłem cicho, jednak nie miałem zamiaru protestować ani nic z tych rzeczy. Bo i po co, skoro i tak zrobiłby to, co sobie zaplanował?
- Dzięki, Kashi. - uśmiechnąłem się i przejechałem palcami po gotowym już warkoczu. I miał rację - pięknie, bo jak nie, jak tak? Stałem grzecznie, kiedy robił zdjęcie, a potem poszedłem za nim do pokoju.
- Nie no... Serio? Myślałem, że żartujesz. - powiedziałem, niepewnie zerkając na tą opaskę. Koniec końców i tak ją założyłem, no bo chciał. Uszu jeszcze nie będę zatykał, bo chyba nie ma takiej potrzeby? - I co? Teraz mnie wywieziesz i zabijesz? - zapytałem z szerokim uśmiechem. Co jak co, ale byłby cholernie pociągający w roli mordercy.

Kashiro


Zasmialem się cicho. Jasne, że nie zartowalem. Kiedy już miał zawiązane oczy podnioslem to sobie na ręce i tak zanioslem do samochodu. Posadzilem go na miejscu pasażera, a sam wróciłem po swój portfel, telefony i klucze. Zamknąłem dom, potem wsiadłem.
Usmiechnalem się. - Tylko nie podglądaj - powiedziałem i zaraz ruszylem.
Kiedy już zatrzymaliśmy się pod restauracja mojego kumpla, wysiadlem jako pierwszy i pomoglwm Keiowi wysiąść. Następnie zaprowadzilem to za rękę do środka, gdzie to koleś przydzielil nam miejsce. Wszystko po cichu, żeby ten tutaj nie słyszał. Poprowadziła go do siedzenia a następnie została nam odpalona świeczka, a ja spojrzałem na Keia.
- Już możesz - powiedziałem i usmiechnalem się.

Kiedy tylko poczułem, że jakaś siła odrywa mnie od ziemi, wziąłem głęboki wdech i objąłem szyję swojego faceta. Taaak, Kashiro jest nadprzyrodzoną mocą. - Oszalałeś, Kashi. - zaśmiałem się i wtuliłem w niego. No, skoro mnie już niósł, to czemu nie? Kiedy już siedziałem w samochodzie, zapiąłem pas i zaczekałem aż odjedziemy. No i doczekałem się, a że po drodze nic nie widziałem to marudziłem, że gdzie my jedziemy, że mogliśmy zostać w domu, że to głupi pomysł jest, że nie wyglądam wystarczająco dobrze, a przynajmniej nie czuję się tak.
Jakoś wytrzymałem do momentu, w którym już siedziałem i Kashiro pozwolił mi zdjąć opaskę. Trochę z tym zwlekałem, ale w końcu zdjąłem ją. Zamrugałem kilka razy oczami, żeby spojrzeć na Kashiego, na stolik, na otoczenie i... wow, ogólnie. Powiedziałbym, że... no, poziom niezły, tak bym to określił.
- Kashi... Ale przecież wiesz, że nie musisz... - powiedziałem, wciąż rozglądając się wokół.

Kashiro


Uśmiechnąłem się szeroko, kiedy ten zaczął sie rozglądać.
Nalałem nam do kieliszków i sam się rozejrzałem. Sala pełna ludzi.
- Wiem, że nie muszę. Ale chcę - powiedziałem, zaśmiałem się i oparłem na dłoni głowę, a łokieć na stole. Drugą ręką sięgnąłem po tą Kei'am po czym splotłem nam palce i wyszczerzyłem się do niego szeroko jak idiota.
- Bierz co chcesz - powiedziałem, kiedy kelner przyniósł nam karty.

- Jakoś niezbyt dobrze się czuję, kiedy mnie zabierasz... gdziekolwiek. - mruknąłem. No bo... Moglibyśmy siedzieć w domu, zamówić pizzę i jeść ją przed telewizorem, a nie, że on musi na mnie tyle pieniędzy wydawać, mimo wszystko.
Ścisnąłem lekko jego palce i kiedy kelner przyniósł nam karty nie puściłem jego dłoni.
- Za chwilę się zastanowię. Kashi, ten wyjazd na pewno nie będzie dla ciebie problemem? Wiem, że już mi o tym mówiłeś, ale naprawdę nie chcę, żebyś musiał zmieniać jakiekolwiek wcześniejsze plany. - tak, zdecydowanie, ta kwestia jest ważniejsza niż jedzenie w tym momencie.

Kashiro


Spojrzałem na niego zdziwiony, kiedy powiedział, że tego nie lubi.
- Wiem, ja też wolę siedzieć w domu, ale... czasami nie zaszkodzi wyjść do ludzi - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko do chłopaka i naprawdę ucieszyłem się, gdy ten nie zabrał swojej ręki.
- Nie, skarbie, nie będzie - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i drugą ręką otworzyłem sobie kartę. - Gdyby był - nie proponowałbym ci tego. Poza tym wydawnictwem zajmą sie przyjaciele - powiedziałem, wyszczerzyłem się i pokręciłem głową. - Wszystko jest ogarnięte, mamy bilety, jutro lecimy. Czym się martwisz? - zapytałem, zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową, otwierając kolejną stronę.

Pokręciłem lekko głową. - Oczywiście, z tym się zgodzę i naprawdę, cieszę się, że mnie tu zabrałeś. Mimo wszystko. - zapewniłem. Tak, mimo tego, że łatwiej byłoby jeść pizzę przed telewizorem.
Westchnąłem cicho, kiedy zapytał czym się martwię. Bo to dobre pytanie - czym ja się tak właściwie martwię? Przecież nie ma możliwości, żeby coś mogło się nie udać, czy coś. Będziemy razem, a to przyda się nam obu, ta przerwa od tego miasta. - Nie wiem. Z jednej strony wiem, że wszystko będzie ok, a z drugiej mam dziwne przeczucie, że to brzmi zbyt idealnie, żeby mogło się udać. Wiesz, wspólny wyjazd i tak dalej... - wzruszyłem lekko ramieniem, przez chwilę patrząc na nasze dłonie.

Kashiro


Spojrzałem na niego i pokręciłem głową, kiedy powiedział, że boi się, że to spierdolimy.
- Wszystko będzie okej, rozumiesz? - zapytałem, uśmiechnąłem się szeroko i wykorzystując t, że patrzył na nasze, splecione dłonie - pogłaskałem go po wierzchu dłoni kciukiem, a następnie uniosłem sobie do ust i pocałowałem w wierzch.
- Wrócimy tutaj i w przyszłym miesiącu znowu tak pojedziemy, chciałbyś? - zapytałem, uśmiechnąłem się i przymiliłem twarz do jego łapki, zamykając oczy. - Będziesz mógł malować przy Sekwanie, albo obok Koloseum w Rzymie, albo przy Panteonie w Grecji, na Wawelu w Krakowie i innych miastach, które zwiedzimy - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i spojrzałem na niego. - Wszystko będzie dobrze, dopóki mamy siebie - dodałem już na koniec, po czym położyłem nasze dłonie znowu na stole i splotłem je ze sobą jeszcze bardziej.

- Rozumiem. - przytaknąłem, a kiedy Kashi pocałował mnie w wierzch dłoni, na co uśmiechnąłem się rozczulony tym widokiem. Potrafi mnie rozwalić na małe kawałeczki i to z dużą łatwością. - Oczywiście, że chcę. Jakby się nad tym zastanowić... to ja jeszcze niewiele w życiu widziałem, a już mi go trochę minęło. - powiedziałem, uśmiechając się do niego. - Jeśli to Ciebie będę malował to mógłbym to robić wszędzie, z tym, że do Ciebie, Kashiro potrzebne jest mi piękne tło. - zresztą, o czym ja gadam? On wszędzie wygląda dobrze, nieważne gdzie akurat przebywa.
- Będziemy mieć siebie już zawsze, więc zawsze będzie dobrze? - zapytałem, patrząc mu w oczy, kiedy położył nasze dłonie na stole.

Kashiro


- No w sumie racja, zaraz trzy dychy na karku - powiedziałem i zaśmiałem się. Jejku, kiedy te lata minęły. Przecież jeszcze nie dawno mieliśmy po dwadzieścia dwa latat i szliśmy na studia, a teraz? Firmy, galerie, siwe włosy, a z czasem to będziemy starzy i pomarszczeni i nie będziemy w stanie się ruszyć.
- Chyba na to wygląda - powiedziałem z uśmiechem, po czym pokręciłem głową. - Przecież zawsze jest dobrze. Nie potrafimy się na siebie obrażać, a kłótnie i tak kończą się po dziesięciu minutach. Czy kiedykolwiek było naprawdę źle? - zapytałem, patrząc w kartę. Zaraz podszedł do nas kelner, a ja zamówiłem sobie makaron z kurczakiem w jakimś sosie z brokułami, a do tego kawałek ciasta czekoladowego na deser. Kei?

Właśnie, to już prawie trzy dychy. Za niedługo czterdziestka i tak dalej... To nic, normalna kolej rzeczy. - Nie. - odpowiedziałem krótko na jego pytanie. Stwierdziłem, że nie będę wypowiedzi rozwijał, bo to nie ma żadnego sensu. Żeby znowu zepsuć humor i sobie i jemu?
Kiedy przyszedł kelner, dopiero wtedy otworzyłem kartę i na szybko wybrałem kaczkę pieczoną z jabłkami i ziemniakami, a na deser lody, jakby kogoś coś dziwiło. Niech będzie tak, bo mogłem zastanowić się wcześniej.
- Duży ruch. - zauważyłem, jakże spostrzegawczo.

Kashiro

Zdziwiło mnie lekko to, że on praktycznie nie odpowiedział mi na pytanie. Myślałem, że naprawdę o tym pogadamy, czy coś, ale tutaj tak... Sucho. Dobra, nieważne. W sumie może to i lepiej? jeszcze znowu byśmy się pokłócili, czy coś w tym rodzaju. A wolałbym nie.
- Trochę - powiedziałem i pogładziłem jego dłoń kciukiem. - Ale to dobrze, przecież. Przynajmniej wiem, że mój kumpel zarabia - dodałem, uśmiechnąłem się szeroko i pokręciłem głową, uśmiechając się.
Wziąłem następnie do drugiej ręki kieliszek i napisałem się łyka wina. - Swoją drogą chyab będę musiał powiększyć kolekcję książek - powiedziałem nagle, uśmiechając się do niego szeroko. Tak, bo dalej mam ich za mało.

Skinąłem głową i odwzajemniłem uśmiech swojego faceta.
- Jasne, że dobrze. Jeśli będzie taka możliwość to możemy przychodzić tu częściej. - co prawda teraz niezbyt będzie jak, skoro wyjeżdżamy, ale kiedyś wrócimy. A ja gotować nie potrafię i nawet nie lubię.
- Tak? W takim razie wybierzemy się po jakieś nowe pozycje do twojej kolekcji. Jeszcze przed wyjazdem? - zapytałem, tak dla pewności, żebyśmy mogli jakoś czas zaplanować. Już nawet nie będę o nic pytał i pominę fakt, że u nikogo tak dużej prywatnej biblioteki nie widziałem.

Kashiro

Usmiechnalem się delikatnie do chłopaka.
- Chciałbyś? - zapytałem, uśmiechając się do niego ciągle. Puscilem jego dłoń, ale tylko na chwilę, żeby podrapac się po policzku, po czym znowu złapałem jego dłoń i pocalowalem jej wierzch, żeby chwilę później już na spokojnie gladzic go kciukiem.
- Niee, we Francji kupimy kilka, albo kilkanaście - powiedziałe M i zaraz kelner przyniósł nam nasze zamówienia, więc Puscilem jego dłoń, żeby wziąć widelec i zacząć sobie w spokoju jeść. Ta... Jutro lecimy sobie do Francji. Tak, o, po prostu. Coś niesamowitego.

Uśmiechnąłem się lekko, a w sumie nawet nie wiem czy Kashiro mógł ten mój uśmiech zauważyć... W każdym bądź razie niektóre jego gesty i słowa mnie rozczulają, pomimo mojego wieku i tak dalej. Dlatego też podniosłem wolną dłoń do góry i pogładziłem swojego mężczyznę po policzku.
- Poszedłbym wszędzie, jeśli tylko mógłbym być z tobą. - powiedziałem, patrząc na niego. Niech wie, że w każdej chwili mógłbym dla niego rzucić wszystko, bo on to "wszystko" mi zastępuje. Nie mógłbym bez niego żyć, teraz już na pewno nie.
- Ja pozostanę wierny dziełom, które pisze pewien pan. - stwierdziłem i puściłem mu oczko. Bo tak.
Po chwili jednak kelner przyniósł nasz posiłek, a że Kashiro dodatkowo puścił moją dłoń, nie pozostawało mi nic innego, jak zająć się swoim talerzem. Nie żeby mi to jakoś specjalnie przeszkadzało.

Kashiro


Uśmiechnąłem się szeroko. No tak, przecież znaleźliśmy się przez te cholerne książki, w których byłem i ja i on. Jejku, jak ja się cieszę, że wrócił do mnie... Po tych sześciu latach bez niego nie wiem, czy wytrzymałbym dłużej.
Kiedy już miałem połowę jedzenia, odwróciłem głowę w bok, patrząc na jednego chłopaka, który gapił mi się na Keia. Zrobiłem kwaśną minę i jadłem dalej, ale gdy znowu przeniosłem wzrok z Keia i talerza, na tego blondynka, znowu się gapił.
- Znasz go? - zapytałem, pokazując głową w stronę chłopca. Kolejny jakiś, kurwa?