Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, kiedy Kei pomógł mi wpakować nasze klamoty. Usiadłem sobie ładnie na miejscu kierowcy, sprawdziłem, czy mam słuchawki, książkę w podróżnym, telefon, papierosy, dokumenty. A gdy zapytał, czy mam bilety - sprawdziłem do portfela. Pokiwałem głową.
- Wszystko mamy - powiedziałem i widząc, że chce jeszcze sprawdzić - pokręciłem głowa. - Spoko spoko, kochanie, wszystko mamy - powiedziałem i zaraz ruszyłem na lotnisko.
A byliśmy tam po około dwudziestu minutach, z tym, że wjechaliśmy jeszcze do sklepu po coś tam dobrego i takie rzeczy. Tak, czy siak, zaraz nadaliśmy bagaż, sprawdzili nam bilety i trzeba było tylko czekać na wylądowanie naszego samolotu. Heh, dostaniemy własny przedział, w końcu najwyższa klasa, do tego obiadek i kolacyjkę, a potem dwa łóżka do spania, w końcu dziesięć godzin będziemy lecieć. Tak, czy siak, pewnie i tak albo nie będziemy spać, albo spożytkujemy te łóżka w lepszy sposób.
Usiadłem wygodnie w fotelu i złapałem mojego faceta za rękę, nie przejmując się dwunastką innych ludzi dookoła.

Niezbyt przekonany słowami Kashiego skinąłem głową i mimo wszystko zdecydowałem się wsiąść do samochodu. Trudno... jak się okaże, że o czymś zapomnieliśmy to nie moja wina! A przynajmniej nie całkowicie moja.
Po pewnym czasie wsiadłem z samochodu, ale już na terenie lotniska. Jak się okazało - inaczej pewnie byłoby gdybym to ja planował - ze wszystkim zdążyliśmy. Nawet postój w sklepie udało się zaliczyć!
No, jakoś tak wychodzi, że ja dość często... bardzo często jestem dumny ze swojego mężczyzny. Jest opanowany w sytuacjach, w których ja pewnie zacząłbym panikować.
Dlatego też ucieszyłem się - już po raz kolejny - z tego, że mam go przy sobie. A konkretnie w samolocie. Kiedy złapał mnie za rękę, wziąłem głęboki wdech i uścisnąłem jego dłoń. Taa... niezbyt przepadam za samolotami. Za niczym czym muszę latać. Jeśli muszę to to robię, ale jeśli nie muszę to wybieram ląd, zdecydowanie. Jeszcze tego brakuje, żebyśmy zginęli w katastrofie lotniczej! Nie. Dobra. Nie powinienem o tym nawet myśleć.

Kashiro

Spojrzałem na niego, kiedy ten ścisnął moja dłoń. Następnie pogładziłem go kciukiem i przekręciłem na moment głowę.
- Tylko mi nie mów, że boisz się latać - powiedziałem i zaśmiałem się cicho. Chyba pierwszy raz od dawna dowiaduję się czegoś zupełnie nowego o swoim facecie. W końcu nigdy, ale to nigdy nigdzie nie lecieliśmy. Znaczy pewnie jako artysta latał po całym świecie, zresztą ze mną podobnie, ale nie sądziłem, że będzie się bal. Cholera..

Noo... chyba jednak będę musiał mu to powiedzieć.
- Za każdym razem wmawiam sobie, że już mi przeszło, ale... no widzisz. Nie do końca przepadam za samolotami. Nie ufam im. - powiedziałem, po czym oparłem głowę o ramię swojego faceta. - Ale nie martw się, nie będę panikował. - zapewniłem. Za każdym razem udaję, że wszystko jest ok, pewnie dlatego jeszcze nie zginąłem w jakiejś pieprzonej katastrofie. Zamknąłem oczy i wziąłem głęboki oddech. Lądowanie jest dla mnie najgorsze, a na to muszę jeszcze poczekać, więc spokój mnie uratuje. Jak zawsze, jeśli mowa o samolotach.

Kashiro

Oparłem głowę na głowie Keia, po czym splotłem nam ładnie paluszki. Ucałowałem go ładnie w głowę i zagryzłem wargę.
- Zdajesz sobie sprawę, że mamy własny przedział? - szepnąłem mu na ucho, po czym uśmiechnąłem się szeroko. - Sprawię, że będziesz o czymś innym myśleć - powiedziałem, uśmiechnałem się jeszcze szerzej i, żeby mnie źle nie zrozumiał - przejechałem dłonią po jego kroku. Puściłem mu oczko i zaraz mogliśmy zobaczyć nasz samolot. Spoko bardzo.

- Ach? No tak... Niby tak, ale... no nic. - westchnąłem, nie do końca wiedząc co chcę mu powiedzieć. - Przecież obaj wiemy, że przez te... ile będziemy lecieć? Przez te kilka godzin nie będziesz tylko dla mnie. Wiesz o co mi chodzi? Pójdę spać, jak zazwyczaj. Tylko musisz siedzieć ze mną w czasie lądowania, tego najbardziej nie lubię. - powiedziałem, zerkając na niego. Ja wiem, za dużo wymagam, ale nie musi poświęcać mi czasu tak, jak mówi... Wystarczy pod koniec.
Kiedy zobaczyłem nasz samolot, uniosłem brew, niezbyt zadowolony. To znaczy, jasne, cudownie, gdyby on nie wyglądał tak, jak te, które widziałem w filmach, które się rozbijały. Chwilę nad tym myślałem i w końcu miałem ochotę wyśmiać sam siebie - samolot to samolot, one muszą być do siebie podobne. Uhh, mało ważne. Jeśli przeżyję to będę się cieszył.

Kashiro


Uśmiechnąłem się delikatnie, zaraz zostaliśmy przeniesieni na nasz samolot. Usiadłem w swoim miejscu, na przeciwko miejsca dla Keia i spojrzałem na łóżka stojące po dwóch stronach Usiadłem wydoniej i nalałem sobie wina.
- Na zdrowie skarbie - powiedziałem i z głośników można było usłyszeć, że startujemy, co zresztą widzieliśmy też z okien. Spoko, łatwo.

Niby siedziałem już w tym samolocie, niby wciąż żyłem i niby wszystko było ok... ale mi się to wcale nie podobało. Wciąż mi się nie podobało.
Może jakbym tak wypił dużo wina... łatwiej by mi było zasnąć, przespałbym cały lot... wiadomo, lądowanie mnie nie minie, no ale dobre i te kilka godzin. Dobra, koniec, nie będę wymyślał.
- Tak, tak. - mruknąłem w odpowiedzi na słowa Kashiro, po czym zerknąłem na to, co działo się za oknem. Prawie jak mała rakieta, super, naprawdę. Pieprzyć rakiety i samoloty. Zresztą czym ja się przejmuję? Nic nam się stać nie może, bo jakby nie patrzeć my już wyczerpaliśmy pokłady pecha, nieszczęść i tak dalej.