Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

Musiałam czekać cholernie długo, aż mi te drzwi otworzy. A może mi się wydawało? Zlustrowałem szybko jego postać, marszcząc przy tym brwi. Spał? Co robił? Ej? Dobra, nie, nie dawać po sobie poznać. Widok praktycznie nagiego faceta, który przecież jest mój nie powinien już na mnie jakoś szczególnie działać, nie? Więc dlaczego działa?
Koniec końców podniosłem wzrok na jego twarz i odkaszlnąłem, żeby móc zacząć gadać.
- Możesz mi powiedzieć dlaczego cały czas siedzisz mi w głowie i nie mogę nic innego narysować? - zapytałem, unosząc brew. - Trzymaj to. - mruknąłem, wpychając mu do ręki butelkę, dzięki czemu mogłem teraz spokojnie pokazać mu kilka pierwszych kartek, bo stwierdziłem, że reszty nie muszę, skoro i tak widnieje tam ON. - I co to ma według ciebie być? Myślisz, że to zabawne? Może chciałem narysować kwiatuszki, co? Albo małe pieski i kwiatuszki. A nie mogę! - jęknąłem, opierając czoło o tors Kashiro.

Kashiro


Spojrzałem na niego jak na idiotę, kiedy ten mi wyjebał z tekstem, że nie umie nic inengo narysować. Jak to? Przytrzymałem mu butelkę i spojrzałem na jego rysunki, przymrużając zaraz oczy. Jednak kiedy rzucił mi kolejnym argumentem i tekstem, że chciał narysować kwiatuszki, pokręciłem głową i przytuliłem jego głowę do siebie, obejmując go w szyi, a potem pocałowałem go w jej czubek i wciągnąłem do domu, zamykając drzwi.
- Kawy? - zapytałem, patrząc na niego, a chwilę później zabrałem od niego rysownik i zabralem mu tych kilka rysunków.
Potem wziąłem taśmę i w przedpokoju powiesiłem je wszystkie.
- Idealnie - powiedziałem, stanąłem obok niego i cmoknąłem go w policzek. Dobrze? Dobrze.

No i co on odwala? Ja go opierdolić chciałem, a ten mnie przytula! No co za... kochane stworzenie. Wykorzystując moment wtuliłem w jego ciepłe ciałko policzek. - Nie chcę żadnej pieprzonej kawy. - mruknąłem, a że sobie ode mnie poszedł to już miałem zamiar wyjść. Jak się okazało, wcale nie poszedł tak daleko, a zrobił chyba najgłupszą rzecz, jaką mógł z tymi bazgrołami zrobić. - Zdejmij je, narysuję lepsze... - no bo to jest brzydkie! I jak ktoś zobaczy to się będzie śmiał, że niby taki arysta, a takie gówno na ścianie wiesza. Nie gówno, że Kasho tylko, że gówniane wykonanie. Postawiłem butelkę w bezpieczne miejsce i złapałem swojego faceta za rękę. - Obudziłem cię? - zapytałem, kładąc mu dłoń na policzku. Nie chciałem, noo... Ale nie wytrzymałbym sam i to ze świadomością, że ktoś może do niego przyleźć.

Kashiro


Zaśmiałem się głośno i pokręciłem głową.
- Mi sie podoba, cicho siedź - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i zaraz chłopak podszedł do mnie i położył mi dłoń na policzku, za to drugą złapał moją. Splotłem nam delikatnie palce, a drugą dłoń podniosłem do tej jego i objąłem w swoich jego palce. Ucałowałem jej wierzch i spojrzałem na niego, wtulając się w jego ciepłą rękę.
- Nie - mruknąłem cicho i uśmiechnąłem się. - Miałem zamiar się przebrać, ale straciłem poczucie czasu, że tak powiem - zaśmiałem się cicho i dalej patrzyłem sobie na niego.

Podoba się, podoba, bo co innego ma mi niby powiedzieć? Że najchętniej by na to drugi raz nie patrzył?
Miałem ochotę odetchnąć z ulgą, kiedy powiedział, że go nie obudziłem. I ochotę miałem zrobić coś jeszcze - powiedzieć mu, żeby nie robił tak, jak robił... bo te jego gesty są straszne! Tak to na mnie działa... Ehh...
- Jesteś na mnie zły, prawda? - zapytałem cicho i podniosłem głowę, żeby musnąć ustami jego szczękę. To bardziej niż pewne, więc nie powinienem w ogóle pytać. - Przepraszam, Kashi. - dodałem i objąłem jego szyję, wtulając się w niego.

Kashiro


Spojrzałem na niego zdziwiony, po czym westchnałem cicho.
- Nie, kochanie, oczywiście, że nie - szepnąłem cicho i zaraz musnął ustami moją szczękę, więc uśmiechnąłem się lekko. Kochany mój.
- Nie masz za co - mruknąłem, a gdy ten objął mnie w szyi - ja próbowałem zasłonić całe jego plecy swoimi ramionami i dłońmi. Uroczy, mój.
Spojrzałem na jego bok głowy i pokręciłem swoją.
- Chcesz tej kawy? - dopytałem i zaśmiałem się, kładąc ręce na jego bokach, żeby odsunąć go na moment od siebie.

Nie jest? Wiem, że był, a teraz tylko tak mówi... Ale ja to doceniam, mój kochany. Kto inny by mnie znosił przez taki czas? I właśnie, że mam za co. Muszę przeprosić go w ładny sposób! Może masaż?
- Chyba jednak chcę. - westchnąłem, uśmiechając się z lekkim zażenowaniem. Grzecznie odsunąłem się na bok i wróciłem jeszcze do drzwi, żeby je zamknąć na wszystkie zamki, jakie się da, po czym poszedłem za Kashim do kuchni i momentalnie przylgnąłem do jego pleców. Nie puszczę go, bo jest mój i mój i... mój! Ha! Tylko. I ja będę już grzeczny! To znaczy... tak, będę, chyba że on będzie chciał, żebym przez chwilę był niegrzeczny.

Kashiro


Uśmiechnąłem się szeroko do chłopaka i kiedy powiedział, że chce, kiwnąłem głową i polazłem do kuchni. Wstawiłem ekspres do kawy i gdy zaparzał już drugą filiżankę, ktoś mi się przykleił do pleców. A, że wiedziałem, że to Kei, uśmiechnąłem się lekko.
Odwróciłem się, złapałem go za nogi i z powrotem odwrót i Kei już siedział na blacie.
Wyszczerzyłem się do niego, cmoknąłem go w policzek i podałem mu kawę do rączek, do swojej dolewając tylko mleka.
- Pójdziesz do psychologa na terapię, okej? - zapytałem w końcu, patrząc na niego.

Ledwo co powstrzymałem pisk, który nagle mi się z gardła chciał wyrwać. I dobrze, że mu się nie udało! Poprawiłem się na blacie i objąłem nogami swojego faceta, żeby mu trochę utrudnić... cokolwiek. Z uśmiechem wziąłem od niego kawę i dopiero po tym, jak upiłem pierwszy łyk, podziękowałem.
- Ale... no co ty... przecież ja nie muszę iść do żadnego psychologa. - wymamrotałem, spuszczając głowę. Chce mnie wysłać na leczenie, tak? Pewnie do jakiegoś zamkniętego ośrodka? Ale po co? Przecież ja tego wcale nie potrzebuję. Ani trochę! I nigdzie nie dam się zamknąć! Jestem wolny i będę wolny!

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko do niego, ale kiedy powiedział, że nie musi chodzić, pokręciłem głową.
- Słuchaj... Ja wiem, że uważasz, że nie potrzebujesz, ale potrzebujesz. Pamiętasz Jonny'ego ze szpitala? Będziesz chodzić do niego. A ja na każdą wizytę będę z tobą jeździł. I będę tuż za ścianą - powiedziałem i odstawiłem na chwilę kawę, żeby następnie złapać w dłonie jego policzki. - Po prostu chodź tam dla mnie, okej? - poprosiłem cicho i cmoknąłem go w usta. - On ci naprawdę pomoże. Dwie wizyty i nie będziesz miał kolejny raz takiego załamania jak po obudzeniu się - mruknąłem cicho, po czym przycisnąłem swoje usta do jego czoła, całując go kilkukrotnie. - Kocham cię i się martwię, tylko tyle - szepnąłem, odsunąłem się na moment i patrzyłem sobie na niego, dalej trzymajać dłonie na jego policzkach.

Już miałem zamiar po raz kolejny zapewnić go, że nie muszę, ale uświadomiłem sobie, że to czysta głupota. Bo skoro on mówi, że powinienem to chyba rzeczywiście coś w tym jest, tak? To on ze mną żyje i jeśli coś mu w moim zachowaniu nie pasuje to powinienem to zmienić, tak?
Tak samo odstawiłem kawę i spojrzałem prosto w oczy swojego faceta. Mówi prawdę, nie ma innej opcji. Poza tym... będzie ze mną. I nie będę skazany na jakiegoś całkowicie obcego idiotę.
- Jeśli mogę zrobić coś dla Ciebie... to będę tam jeździł. - powiedziałem po chwili. Wiedział czym mnie przekonać, co?
Odsunąłem trochę głowę, kiedy po raz kolejny pocałował mnie w czoło. - Nie rób tak, bo rozpierdalasz mnie na kawałeczki. - przyznałem cicho, a tym bardziej po jego kolejnych słowach miałem ochotę uciec. - Ja ciebie też kocham, Kashi. I nie chcę być dla ciebie żadnym ciężarem, dlatego możesz być pewien, że się postaram. - zapewniłem i pochyliłem się, żeby objąć jego szyję. Byłbym skończonym idiotą, gdybym powiedział, że tego nie zrobię. - Nie śpij dziś na kanapie, dobrze?

Kashiro


- A to źle? - zapytałem w stosunku do tego rozpierdalania. Ja się tam cieszę, no.
- Nie jesteś ciężarem, skarbie.. - mruknąłem cicho i pokręciłem głową. - Po prostu się martwię, ale to nie jest ciężar, bo to mnie nie męczy - dodałem, a gdy ten objął moją szyję - uśmiechnąłem się szeroko i objąłem go w bokach, przytulając się do jego ramienia.
- Cokolwiek zechcesz - dodałem cicho i uśmiechnąłem się lekko, wsłuchując się fajnie w to, jak bije mu serce no i jak cudnie jest móc przytulać się do niego, czuć jego zapach... I po prostu być z nim /

Zastanawiałem się chwilę nad pytaniem.
- Raczej nie. Jeszcze trochę ciężko mi się do tego przyzwyczaić. - zaśmiałem się cicho. Niech zapyta o to za jakieś pięć lat, może będę w stanie odpowiedzieć jakoś sensownie.
- Doceniam to, że się o mnie martwisz. Mało kto to robi. - mruknąłem i zamknąłem oczy, kiedy sam mnie objął. Mógłbym tak spać, ale to trochę niewygodne, szczególnie dla niego.
- Więc chcę, żebyś spał ze mną. Do samego rana. I żebyś nie zniknął. - wymamrotałem, muskając opuszkami palców jego kark. Gdyby nie to, że dorosły ze mnie facet już teraz bym go do tego łóżka zaciągnął i nie wypuszczał z ramion aż do rana.

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko.
- A wiesz, co ja chcę? - zapytałem, zaśmiałem się cicho i odsunąłem się na moment, żeby chwilę później ogarnąć mu kilka kosmyków za ucho.
- Ja chcę, żebym spał z tobą. Ale do końca życia - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i musnąłem ustami te jego, kiedy ten zaczął drapać mu kark i odstawiłem nasze kawy, patrząc na to, że jest już osiemnasta.
- W sumie to chodź spać - powiedziałem, uśmiechnąłem się i złapałem go za rękę. - Jeszcze nie odespałem tych trzech nocy ze szpitala - powiedziałem i dalej trzymając jego dłoń, poczekałem, aż ten zejdzie.

Zmarszczyłem lekko brwi, czekając na to, co Kashiro ma mi zamiar powiedzieć. No i doczekałem się, ale wtedy uśmiechnąłem się i kompletnie nie mam pojęcia, jak mogłem wtedy wyglądać. Jak rozmarzony, zakochany nastolatek? Mało ważne.
[/b]- Ty jesteś na to skazany, Kashi.[/b] - odpowiedziałem, uśmiechając się lekko. Czy by tego chciał czy też nie, zatrzymam go przy sobie, wszelkimi możliwymi sposobami. Kiedy poczułem jego usta na swoich, przysunąłem do niego swoją głowę, żeby choć odrobinę przedłużyć pocałunek.
- Tak? Jasne, chodźmy. - rzuciłem zadowolony i trzymając Kashiro za rękę, zszedłem z blatu. Skakanie to jeszcze nie był dobry pomysł, tym bardziej, że dość mocno jeszcze wszystko czułem. A on... to co? Czyta mi w myślach, tak? Już dawno mogłem się domyślić.
Kiedy doszliśmy do sypialni, rozebrałem się, włącznie z bielizną, stwierdzając, że tak jest mi najwygodniej i wszedłem do łóżka, żeby tam na swojego faceta zaczekać.

Kashiro

Uśmiechnałem się szeroko i zaraz polazłem za nim. Kiedy ten sie rozebrał - ja wlazłem do łóżka, w którym okazało się, że on już jest. W ogóle co za teleportacja.
Uśmiechnałem się lekko i wsadziłem mu rękę pod głowę, po sam bark. Następnie przytuliłem go do siebie i zarzuciłem sobie jego nogę na swoją, chcąc, żeby całe jego ciało dotykało właśnie mojego.
Przez to, że miałem głowę nieco wyżej - przytuliłem swoje usta i nos do jego głowy, chowając je w jego włosach.
A następnie zgasiłem światło pilotem, zasłoniłem żaluzję i mogłem iść w spokoju spać, razem z moim najukochańszym facetem na ziemi.

W sumie, sam nie wiem czego się spodziewałem, że reakcja Kashiro tak mile mnie zaskoczyła. Bo tak się stało i to trzeba przyznać. Momentalnie przysunąłem się do niego jeszcze bardziej, przez co przylgnąłem do jego ciała. Dosłownie killa sekund zajęło mi lekkie poprawienie się, żebym nie zgniatał Kashiego, a i mi żeby było wygodnie, po czym zamknąłem oczy, wzdychając cicho. Chwilę tal leżałem, rozkoszując się jego bliskością, a w końcu, nie ruszając się nawet wyszeptałem: - Śpij dobrze skarbie. I nie zniknij. - wiem, że nie zniknąłby bez słowa tak raz na zawsze, a nawet jeśli... to i tak jestem pewien, że nasze drogi znowu by się spotkały.

Kashiro


Kiedy rano się obudziłem - Kei leżał na mnie całym ciałem. Uśmiechnąłem się lekko na ten widok, jednak zaraz opuściłem go z siebie i wziąłem do ręki papierosa, odpalając go. Spojrzałem na swojego śpiącego chłopaka i zaraz odsunąłem mu kilka kosmyków włosów z twarzy.
- Kochanie, wstawaj - szepnąłem cicho i pocałowałem go delikatnie. - Idę nam zrobić kawę, okej? - zapytałem, jednak dalej wtulałem się swoim czołem w to jego, czekając na to, czy wstanie, czy jednak powie, że mam zostać, czy powie tylko "mhm" i poleci w kimę dalej.

Obudziłem się wtedy, kiedy KTOŚ tak okrutnie mnie z siebie zrzucił. Bo ja to tak mogę nazwać! Nie chciało mi się mimo wszystko oczu otwierać, więc tak po prostu leżałem ze świadomością, że za chwilę znowu będę spał. I pewnie bym to zrobił, gdyby nie ten okrutny człowiek.
- Nie okej. - mruknąłem, oplatając szyję Kashiro ramionami. - Nie chcę kawy, zostań tu. - dodałem i nie miałem zamiaru go puścić, chociaż czułem i zdążyłem zauważyć, że pali. Już chciałbyś mi uciec, co, skarbie? Nie ma tak łatwo.

Kashiro


Zaśmiałem się cicho, kiedy mnie do siebie przytulił, a w sumie to tylko objął ramionami w szyi. Uśmiechnałem się i pokiwałem głową na jego słowa.
- To daj mi tylko spalić - poprosiłem i wziąłem ostatnie, szybkie pięć machów papierosa i zaraz go nie było.
Uśmiechnąłem się delikatnie i spojrzałem na niego z uśmiechem.
- Jak spałeś? - zapytałem, wsadzjąc mu rękę pod głowę i przytulajac go do swojego boku. Nawet mu jego nogę zarzuciłem na swoje biodra, żeby go ładnie po udzie miziać. Kot.

Rzuciłem krótkie "no dobra", żeby już wiedział, że ja jestem raczej łaskawym człowiekiem i dam mu spalić. Mógł mnie nie budzić, wtedy miałby czas na palenie, a tak?
W każdym bądź razie, nie musiałem długo czekać, bo Kashi szybko dopalił i znowu był przy mnie tak, jak powinien. - Przy tobie nie mogłoby być źle, Kashi. A ty? Wyspałeś się? Nie przygniatałem cię za bardzo? - dopytałem cicho, bo niezbyt chciało mi się gadać. W każdym razie, kiedy poczułem jego dłoń na udzie, przyjemny dreszcz przebiegł przez moje ciało, przez co cały zadrżałem, wtulając się bardziej w swojego faceta. - Kashi... - westchnąłem pod nosem, zamykając oczy. On to specjalnie robi!

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, kiedy powiedział, że przy mnie nie mogłoby być źle. W sumie taka racja. Ja z nim mam dokładnie to samo - mógłbym spać tylko z nim, bo tylko przy nim się wysypiam.
- No tak, czuję się normalnie jak Młody Bóg - powiedziałem i zaśmiałem się. W sumie to my już tacy młodzi nie jesteśmy. Zaraz kończymy po 29 lat.
- Cooo - wymruczałem i zjechałem tą ręką, którą miziałem go po udzie na moment na jego tyłek, ale zaraz znowu wróciłem do kolana i teraz już jeździłem sobie na jego pośladki i z powrotem. Ja grzeczny jestem!

Uśmiechnąłem się szeroko, w odpowiedzi na jego słowa.
- Dla mnie zawsze będziesz młodym bogiem. Albo bogiem seksu... albo jedno i drugie. - udałem zamyślenie, jednak szybko się zaśmiałem. Czasem ciężko jest zachować powagę, mimo tego, że mówię prawdę.
- Ty wiesz co. Jakby nie patrzeć to żałosne, że reaguję na twój dotyk, jak napalony nastolatek, a przecież nic takiego nie robisz. - powiedziałem, dociskając go nogą bardziej do siebie. Bo dla mnie on wiecznie będzie za daleko. Złapałem go obiema dłońmi za twarz i musnąłem lekko jego usta, rzecz jasna uśmiechając się przy tym. Mówiłem, że nie potrzebuję żadnego psychologa, tak? Wszystko ze mną dobrze.

Kashiro


Uśmiechnałem się do niego szeroko i kiedy ten powiedział, że jestem bogiem seksu, zaśmiałem się głośno.
- No nie przesadzaj, są lepsi ode mnie - mruknąłem. - Przykładowo ty - dodałem, uśmiechając się szeroko w jego stronę. Następnie pocałowałem go w głowę, bo akurat ta mi się nasunęła i przytuliłem go mocniej do siebie. Jednak w sumie nie musiałem, bo on zaraz mnie do siebie docisnął.
- Bo dalej w głowie jesteś napalonym nastolatkiem - powiedziałem, zaśmiałem się i pokręciłem głową.
Oddałem jego leciutki pocałunek i pogłębiłem go lekko.
- Leżymy cały dzień w łóżku, ja ci to mówię i tak ma być - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i znowu go pocałowałem.

- Czyli... można powiedzieć, że to nasze spotkanie na studiach nie było przypadkiem, prawda? To nie jest możliwe, żebyśmy byli dla siebie stworzeni... chociaż... chyba pora pogodzić się z tym, że tak właśnie jest. I że będziemy musileli wytrzymać ze sobą do końca życia, bo wiem, że nie potrafiłbym bez ciebie żyć. - powiedziałem, patrząc mu w te jego oczy, które potrafią mnie całkowicie przeniknąć.
- No tak. Powinienem w końcu dorosnąć. Wiem l tym. - westchnąłem, mrużąc oczy. Kiedy pogłębił mój pocałunek, przesunąłem dłonie na jego kark. - Nie mam zamiaru się stąd ruszać. - zapewniłem.