Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

- Jedź, jedź... Nie musisz wracać, zostań w domu, musisz odpocząć... - powiedziałem cicho, ocierając łzy z policzka. On mi zrobi krzywdę? Nie może... przecież nie mógłby. Nie zrobiłby, nie on.
Kiedy mnie pocałował, położyłem dłoń na jego policzku, a ten głupi kabel czy co to jest (kei i fachowe nazewnictwo, ma uszkodzony mózg - to dlatego) mi przeszkadzał. Wyrwałbym to, ale pewnie znowu będzie brzuch bolał.
- Uważaj na siebie. - szepnąłem, patrząc mu w oczy, po czym pocalowałem go czule. Po tym zabrałem dłoń z jego policzka, chociaż robić tego nie chciałem. Położyłem się na plecach i przykryłem kołdrą. Nikogo tu nie chcę.

Kashiro

Pokiwałem głową, po czym znowu ładnie go pocałowałem i przez moment patrzyłem, jak ten chowa się pod kołdrą. Wyszedłem szybko, po czym wszedłem do samochodu. Zadzwoniłem jadąc po kebaba, a gdy przyszedłem do domu - wziąłem pięciominutowy prysznic. Zaraz po nim przyjechało moje jedzenie, więc zjadłem momentalnie swojego kebabora i gdy już skończyłem - położyłem się do łóżka, wcześniej ustawiając sobie budzić, żeby zadzwonił za trzy godzinki.Szybko zasnąłem.
Kiedy się obudziłem - na fotelu siedział ten dzieciak. Spojrzałem na drzwi i... Tsa. Musiałem nie zamknąć bramy i drzwi nie zakluczyć. Bardzo prawdopodobne.
- Hej kochany, nawet nie wiesz, jak ślicznie wyglądałeś, kiedy spałeś~! - powiedziałem piskliwym tonem i podszedł do mnie, siadając mi na kolanach. Momentalnie zrzuciłem go z siebie i westchnąłem cięzko.
- Wyjazd mi z domu! Już! - wykrzyczałem, pokazując palcem na drzwi. Ale... Tsa. Stałem sobie bez spodni i koszulki, więc Andy wydawał się być zapatrzony, a nie słuchał co do niego mówię.
- Czemu ty mnie tak traktujesz? Przecież ja ciebie kocham! A ty kochasz mnie, przecież mi to pokazałeś. Czy seks nie jest dowodem miłości? Jest! Więc kochaj się ze mną ile możesz, Kashiro... - podszedł do mnie, po czym przejechał dłoni po moim torsie. Momentalnie złapałem jego nadgarstek i wykręciłem mu rękę, zniżając się nad nim.
- Powiedziałem ci coś już na temat Keia, powiem jeszcze raz, może nie zrozumiałeś - Kocham tego chłopaka, którego pobiłeś, bo był najebany w trzy dupy. Jeszcze raz tutaj przyjdziesz i obiecuję, że wyrwę ci nogi z dupy, po czym zadzwonię na policję i dostaniesz zakaz zbliżania się - powiedziałem, po czym właśnie w takim stanie wyjebałem go za bramę mojego domu. Co za człowiek!
Ubrałem się szybko, zabrałem telefon, klucze, portfel. Potem spakowałem mojemu chłopakowi kilka rzeczy - ręczniki, ubrania, coś do mycia się. Wyszedłem z domu, zamknąłem drzwi i wyjechałem. Zamknąłem tylko dla pewności bramę i zaraz byłem pod kwiaciarnią. Kupiłem dla Keia śliczny bukiet. Potem do spożywczego, gdzie kupiłem mu paczkę papierosów, całą torbę różnych ciastek, ciasteczek, żelków, cukierków i czekolad. Do tego kilka butelek wody i ze trzy coli. Pojechałem z tym wszystkim do szpitala. Tam wszedłem do pokoju mojego ukochanego i usiadłem sobie na krzesle, czekając, aż się obudzi.

Obudziłem się nagle, czując nagłe szarpnięcie za ramię. W pierwszej kolejności uśmiechnąłem się widząc przed sobą Kashiro, jednak po chwili uświadomiłem sobie, że po pierwsze to on mnie szarpnął, a po drugie nie jest sam. Nie chciałem wstawać, ale on pociągnął mnie w swoją stronę i wstać musiałem.
- Keiuś, skarbie, wstajeeemy. Mówiłem, że wrócę.
Głos Kashiego był jakiś inny, tak samo, jak i uśmiech nie był taki czarujący i piękny jak zawsze. Teraz był szyderczy. Poprosiłem, żeby puścił, bo ściska za mocno, ale on nie posłuchał. Stanął za mną i przytrzymał ręce za plecami. Chciałem się wyrwać, byłem wystraszony, ale Kashiro trzymał mocno.
- Możesz działać, kochanie. On się nawet bronić nie potrafi. Dopiero po tych słowach spojrzałem na chłopaka, który przyszedł z moim facetem. TEGO chłopaka. Jakie... kochanie? Dlaczego tak do niego mówi? Nim zdążyłem zrobić cokolwiek tamten zaczął mnie okładać pięściami, a Kashiro wciąż trzymał, wykręcajac mi ręce. Chciałem się chociaż skulić, uniknąć ciosów, ale nie byłem w stanie. Kiedy już mnie puścił byłem tak poobijany, że opadłem na kolana, a potem na szpitalną podłogę, która o dziwo była zakrwawiona. Wtedy też Kashiro stanął przede mną i kopnął tak, że położyłem się na plecach. Nie chciałem na niego patrzeć, to nie był on, nie mój ukochany Kashi. W pewnym momencie sięgnął za siebie i chyba z tylnej kieszeni wyciągnął jakiś pistolet. Wycelował we mnie, a ja nagle odzyskałem głos. Zacząłem się drzeć, chciałem, żeby ktoś mi pomógł, uratował... Krzyczałem tylko "nie" na przemian z "nie, Kashi, błagam". A on nie słuchał tylko śmiał się, patrząc mi prosto w oczy. Wtedy podszedł do niego tamten, pocałował go namiętnie, po czym powiedział "zrób to". Kashiro odbezpieczył broń i z uśmiechem powiedział: - W końcu się ciebie pozbędziemy. Myślisz, że ile z tobą wytrzymam? Znudziłeś mi się. No... to dobranoc, ofiaro.
Widziałem że chce strzelić i...

Poderwałem się do siadu i roztrzęsionymi dłońmi zakryłem twarz, która momentalnie zrobiła się mokra. Nie potrafiłem złapać oddechu, a w uszach cały czas miałem te okropne słowa.

Kashiro

Przez dlugi czas moje kochanie nie budziło się, więc ja poszedłem po coś do włożenia w to kwiaty. Dostałem od jednej babki, która swoją drogą poprosiła o autograf, wazonik, więc wróciłem do pokoju, a wtedy usłyszałem, że Kei drze się przez sen "nie" i "Kashi", a przynajmniej tyle udało mi się zrozumieć z tego bełkotu.
Zaczął się szamotać i drzeć tak bardzo, że usiadłem na jego łóżku i potrząsnąłem nim kilka razy, żeby się obudził. Westchnąłem ciężko i wtedy Kei podniósł się tak gwałtownie, że aż sam nie mogłem w to uwierzyć. Miał całe mokre policzki, do tego wydawało się, że się dusił. Podniosłem mu głowę na siebie.
- Kei? - zapytałem, patrząc na niego. - Chodź tu - powiedziałem i przytuliłem go mocno. Co on miał za koszmar?

Kiedy zobaczyłem przed sobą twarz Kashiro momentalnie wstrzymałem oddech co nie było najlepszym pomysłem jako że i tak źle mi się oddychało. Kiedy mnie przytulił szybko wyplątałem się z jego uścisku i podciagnalem nogi na łóżko, a konkretniej kolana pod brodę. Objąłem nogi ramionami, a czoło o kolana i wciąż starając się złapać oddech i uspokoić choć trochę, uświadomiłem sobie, że to... to przed chwilą to tylko zły sen. Okropnie zły sen. A ja mam swojego Kashiro przy sobie, tego, który naprawdę mnie kocha, który nigdy nie zrobiłby mi krzywdy... Nie zrobiłby, prawda? Nie. Zawsze się o mnie troszczył.

Kashiro

W pierwszej chili Kei odsunął się ode mnie i dosłownie uciekł na drugi koniec łóżka. Spojrzałem na niego niepewnie, po czym wstałem, wzdychając. Wyszedłem na korytarz, ale tak, żeby Kei dalej widział, że toję za szybą. Wyciągnąłem telefon i zadzwoniłem do Johny'ego.
- Hej słuchaj, mam problem. Mógłbyś przyjechać? To pilne - powiedziałem, a gdy ten się zgodził - podałem mu adres szpitala i poczekałem na chłopaka, który gdy przyjechał - spojrzal na mnie.
- Wiesz... W pierwszej chwili się przestraszyłem, kiedy do mnie zadzwoniłeś i powiedziałeś, że jesteś w szpitalu. Ale widzę, że jesteś cały, więc... o co chodzi? - zapytał, a ja pokazałem głową na Keia.
- Widzisz tego fioletowego? To mój facet. Ale... No. Ze trzy dni temu pobił go jeden mój psycho-fan i od tamtego czasu zachowuje się tak dziwnie, że nie wiem, co robić. Przed chwilą miał jeszcze jakiś koszmar i... wiesz... Martwię się o niego. Przebadasz go? - zapytałem, a gdy ten pokiwał głową, uśmiechnąłem się i wszedłem z nim.
- Kotek, to Johny, mój dobry przyjaciel. Jest psychologiem. Jak coś to czekam za oknem, okej? - powiedziałem, jednak nie ryzykowałem podejściem do niego i pocałowaniem go. Wyszedłem, jednak drzwi zostawiłem lekko uchylone.
Zaraz mój kolega zaczął zadawać mu dziwne pytania. Ja nie wiem, co mam robić, no!

Miałem ochotę odetchnąć z ulgą, kiedy Kashiro sobie poszedł. Dopiero wtedy udało mi się trochę uspokoić. Nie ruszyłem się jednak z miejsca, nawet troszeczkę. Minęło trochę czasu i wtedy usłyszałem głos swojego faceta. Nie był taki, jak we śnie, był taki... troskliwy. Nie podniosłem nawet głowy i niezbyt zwracałem uwagę na to, co ktoś tam do mnie mówi. Z początku... bo potem... sam nie wiem czemu, ale powiedziałem o wszystkim - o tym, że Kashiro w końcu mnie zostawi dla kogoś innego, że mu się znudzę, że ma dość tego, że piję a ja czasem nie potrafię inaczej, że w końcu któryś jego fan mnie zabije, żeby mieć go tylko dla siebie. Potem jeszcze odpowiedziałem o swoim śnie, przez co rozryczałem się na nowo, a kiedy skończyłem mówić, nie potrafiłem się uspokoić i kazałem mężczyźnie sobie pójść... a raczej poprosiłem żeby to zrobił. Nie słuchałem go już wcale, a położyłem głowę na poduszce i wbiłem wzrok w ścianę. Chciałem zawołać Kashiro, ale z moich ust wydostał się tylko szept. Odbiło mi, tak? Odjebało mi i teraz już nigdy nie będę normalny? Teraz Kashiro na pewno mnie zostawi, dla kogoś normalnego.

Kashiro

Patrzyłem na mojego chłopaka, kiedy ten na zmianę mówił, płakał i znowu mówił. Jednak zaraz rozryczał się całkowicie i już chciałem wbiec do środka, ale Johny zagrodził mi drogę.
- Nie wchodź lepiej - powiedział, a ja odsunąłem się i razem usiedliśmy. - Wiesz... W sumie zachowuje się jak typowy facet. Jest po prostu o ciebie zazdrosny. Ale martwi mnie to, że on potrzebuje czasami pić. Już nie chce, a potrzebuje. Powinieneś pozbyć się jakiegokolwiek alkoholu w domu i jak będzie robił zakupy - zawsze jechać z nim, żeby nic nie kupił kolejnej butelki. Nie ma co go jeszcze wysyłać na odwyk. Poza tym... - przerwał na moment i zaczął czytać to, co wypisał. - Idź na policję z tym fanem, albo do sądu. To uspokoi Keia na tyle, że będzie w stanie normalnie myśleć. A na dodatek to... Mogę ci powiedzieć, że jestem pod wrażeniem, że masz aż tak kochającego faceta - powiedział, a ja uśmiechnąłem się. - Kup mu jakieś leki uspokajające, niech je łyka i będzie spokojniejszy - dodał, a ja pokiwałem głową.
- Dzięki, mam u ciebie dług - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i przybiłem z nim piątkę. - Myślisz, że mogę do niego iść? - zapytałem, a ten pokręcił głową.
- Lepiej nie. Niech sam się pierw uspokoi. Dobra, ja muszę iść. Trzymaj się - powiedział, a ja pokiwałem głową i dalej stałem sobie przy szybie, patrząc na niego. Jejku... Chcę do niego iść.

Sam nie wiem ile tak leżałem, ale w końcu udało mi się uspokoić na tyle, żeby oddychać normalnie. Podniosłem się do siadu i po raz kolejny podciagnalem kolana pod brodę. Oparłem ją na nich i wbiłem spojrzenie w szybę za którą widziałem Kashiro. Patrzyłem na niego spod przymrużonych powiek i patrzyłem... I w końcu wyszeptałem jego imię. Teraz mnie zostawi, tak? Gdzie jest tamten chłopak? Chciałbym żeby zniknął... I zniknie. Sam mu w tym pomogę. Raz na zawsze.

Kashiro

Kei nie podnosił się przez dwie godziny, a ja non stop stałem tam pod tym cholernym oknem i patrzyłem na niego. Jednak zaraz ten się ogarnął, usiadł i spojrzal na mnie, wyszeptując moje imię. Uśmiechnąłem się do niego lekko i wszedłem do pokoju.
- Lepiej ci? - zapytałem z troską w głosie i pogłaskałem go po jego włosach.
Zaraz wziąłem reklamówkę i położyłem mu między nogami wszystkie te slodycze, papierosy, zapalniczkę i w ogóle wszystko, co mu nakupowałem.
- To na napady smutku - powiedziałem, uśmiechnąłem się delikatnie i cmoknąłem go w czoło, siadając na krześle.

Kiedy Kashiro przyszedł i zapytał czy mi lepiej, tępo na niego patrzyłem i w sumie nawet nie odpowiedziałem na pytanie. Jak go zabić? Bezboleśnie? Mógłbym go czymś otruć. Albo... najlepiej będzie zrobić to tak, jak on załatwił mnie. Pobić... najlepiej skatować na śmierć. Będzie cierpiał.. Haha! Tak! Od cudownych myśli oderwała mnie dopiero pełna reklamówka, która znalazła się między moimi nogami. Powoli podniosłem się na kolana i ramionami objalem szyję Kashiro. Przytuliłem się do niego mocno, zamknąłem oczy i wziąłem głęboki oddech. Mój kochany, najlepszy Kashi.

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko i przytuliłem go do siebie. Po chwili pociągnąłem go razem ze sobą do łóżka, gdzie to położyłem się razem z nim. Pocałowałem go w czoło i uśmiechnąłem się delikatnie.
- Lekarz mówił, że zostaniesz do końca tygodnia. Więc nie masz się co martwić - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i znowu pocałowałem go delikatnie w czoło.
Mój kochany.

Kiedy Kashiro pociągnął mnie za sobą, leżąc już wtuliłem się w jego tors. Do końca tygodnia, tak? Do przeżycia, poza tym wolę być tu niż w domu.
- Śniło mi się coś... okropnego. - mruknąłem po chwili ciszy. Podniosłem wzrok na jego twarz i spojrzałem mu na krótką chwilę w oczy. Potem położyłem dłoń na jego policzku i zamknąłem oczy.

Kashiro


Uśmiechnąłem się delikatnie, kiedy położył mi dłoń na policzku. Podniosłem swoją do jego i odsunąłem mu lekko dłoń tylko po to, żeby zaraz ucałować wnętrze dłoni Keia.
- Chcesz mi o nim opowiedzieć? - zapytałem, po czym podniosłem głowę i pocałowałem go w czoło, zostawiając swoje usta na jego czole, za to nos schowałem w jego włosach. Podobnie do Keia - zamknąłem oczy i zagryzłem wargę.

Uśmiechnąłem się delikatnie, kiedy Kashi pocałował mnie w czoło. Nie miałem się zamiaru ruszać, dlatego też kiedy zapytał czy chcę mu opowiedzieć bez słowa wciąż się do niego przytulałem.
- Chcę. - powiedziałem cicho, dopiero po dłuższej chwili milczenia. - Bo chcę mieć pewność, że nigdy czegoś takiego byś nie zrobił. Bo... bo śniło mi się, że przyszedłeś do mnie, tu do szpitala tak, jak mówiłeś, ale... nie zachowywałeś się tak, jak ty... I już wtedy wiedziałem, że coś jest nie tak. A z każdą kolejną chwilą było coraz gorzej, okazało się, że przyszedłeś z nim... trzymałeś mnie, a on bił tak, jak wtedy przed domem. Tak długo i mocno, że kiedy mnie puściłeś nawet nie byłem w stanie ustać o własnych siłach... I kiedy tak leżałem on do ciebie podszedł, calowaliscie się, a gdy powiedział, żebyś to zrobił, wyciągnąłeś pistolet i wycelowałeś prosto we mnie... Powiedziałeś, że... że w końcu się mnie pozbędziesz, że ci się znudziłem i... i... - chciałem gadać dalej, ale nie byłem w stanie kontynuować przez te pieprzone łzy, których ostatnimi czasy chyba mam za dużo. Nie pamiętam kiedy ostatni raz tyle ryczałem. Żałosne, rzeczywiście, jestem ofiarą.

Kashiro


Słuchałem go i słuchałem, a kiedy skończył i rozpłakał się - przytuliłem go do siebie znacznie mocniej i zagryzłem wargi.
- Kei, idioto moj kochany... - zacząłem, przymykając oczy. Położyłem dłoń na jego głowie i wtuliłem do siebie. - Skąd ty bierzesz takie głupie pomysły? - zapytałem, uniosłem brew i zaśmiałem się cicho. - To przecież nie jest nikt ważny... to tylko ten najmłodszy dzieciak, z którym się przespałem, a ten się zakochał i teraz ma aż schizę. Spokojnie, dzisiaj jeszcze pojadę na komendę i złożę to wszystko - powiedziałem. - A jak się nie odwali to dostanie zakaz zbliżania się. Do ciebie i do mnie, okej? - zapytałem i pocałowałem go w głowę. Kochany idiota.

Może to wcale nie jest taki głupi pomysł? Kto może wiedzieć czy on się odwali? Pewnie nie, przecież skoro posunął się do tego, żeby wystawać pod naszym domem to będzie chciał się pozbyć mnie. Ale nie uda mu się, bo wcześniej to ja pozbędę się jego. Słuchałem go, oczywiście że tak, ale nie miałem zamiaru tego komentować. Właśnie, przespał się z nim. Dzieciak sobie zrobił nadzieję, a teraz mamy efekty. Nieważne.
Odwróciłem się tyłem do niego i ułożyłam ręce tak, żeby ukryć twarz. Spać... Pewnie nawet nie zasnę, ale spróbować można. Nie chcę o tym więcej słuchać. - Jedź do domu, odpocznij. - powiedziałem jeszcze. Nie będę spał, znowu będę miał jakieś gowniane koszmary.

Kashiro

Westchnałem cięzko i pokiwałem głową.
- Jak wolisz - szepnąłem cicho i podniosłem się. Pocałowałem go w tył głowy, ubrałem buty, potem płaszcz i zabrałem swoje rzeczy.
Wyszedłem z pokoju, jednak zatrzymałem się w framudze. - Będę rano - powiedziałem cicho i wyszedłem ze szpitala, prosto do samochodu. Pojechałem od razu na komendę. Gdzie założyłem zażalenie. Podałem adres chłopaka, jego imię, nazwisko, powiedziałem o Keiu, pomijając fakt, że to mój partner. Do tego powiedziałem, że już dwukrotnie wtargnął na nie swój teren. Dodałem oczywiście, że ze dwa razy przygwoździłem go do ściany z powodu nerwów. Jednak mimo to - komendant przyjął i powiedział, że złoży sprawę do sądu, bo to już nie sprawa dla niego, a on jedynie Andy'ego może zatrzymac. I w sumie o to go poprosiłem. Chociaż trochę to uspokoi mojego chłopaka.
Od razu z komendy pojechałem do domu. Tam nawet bez rozbierania wlazłem na łóżko i przytuliłem poduszkę Keia do swojej twarzy. A chwilę później zasnąłem dosłownie jak dziecko.

Poczułem się lepiej, kiedy pocałował mnie w głowę i wychodząc dodał, że będzie rano. Jestem idiotą, bo pozwoliłem mu wyjść. Powinienem go za wszelką cenę zatrzymać przy sobie, zrobić wszystko, żeby nie był sam w domu. Co jeśli tamten znowu tam przyjdzie? Co jeśli zrobi coś, przez co Kashiro będzie chciał się z nim przespać? W końcu... przez ten mój wypadek, jeśli można to tak nazwać... Cholera, kurwa, Kei, ty pojebie. Wszystkiemu sam jestem winien, ale... co miałem zrobić? Przecież sam musi odpocząć, przespać się w swoim łóżku, nie tu ze mną. To kompletnie niesprawiedliwe, że musi się poświęcać dla mnie.
Musiałem przeżyć jeszcze jedną wizytę lekarza, a potem mogłem iść spać. Teoretycznie, bo nie spałem do rana. Trochę chciało mi się spać, ale koniec końców nie piłem, bo jakoś nie było czasu. Inne myśli zaprzątały moją głowę. I zupełnie nie wiedziałem, co ze sobą zrobić, leżąc w szpitalu, gdy Kashi jest w innym miejscu.

Kashiro

Kiedy rano się obudziłem - ktoś miło smyrał mnie po głowie. Zaśmiałem się cicho.
- Keeei... przestań - rzuciłem, po czym otworzyłem oczy, a uświadamiając sobie, że to ten dzieciak - skopałem go z łóżka.
- Co ty tutaj robisz!? - wykrzyczałem, a ten uśmiechnąłem się lekko.
- Mam przecież klucze. Znaczy... Dorobiłem sobie. Ale w końcu za niedlugo będziemy mieszkać razem, więc to z lekka przyśpieszyłem. Nie gniewasz się? - zapytał, a ja pokręciłem głową.
- Jasne, że nie. Pozwolisz, że wezmę prysznic? - zapytałem słodziutkim głosem, pogłaskałem go po policzku - tak delikatnie, że starałem się go prawie w ogóle nie dotykać - po czym zabrałem telefon, mówiąc, że potrzebuję muzyki i wszedłem do łazienki.
Tam zadzwoniłem na policję. Oczywiście przyjechali po piętnastu minutach, bo czemu od razu, ale zabrali Andy'ego, a ja mogłem na spokojnie pojechać do Keia, u którego zresztą byłem po nie calej godzinie.
Kochanie! Przybyłem!

Kiedy drzwi do sali się otworzyły już myślałem, że to Kashi, ale niestety... mogłem się domyślić - pielęgniarka. Kiedy wyszła, w końcu się napiłem i usiadłem wygodnie, podciągając kolana pod brodę. Objąłem nogi ramionami i brodę oparłem o kolana. No i... no i Kashiro przyszedł. Miałem ochotę z szerokim uśmiechem rzucić się na niego, ale po pierwsze znowu podpieli mi kroplówkę, a po drugie... no właśnie.
- O, już jesteś. - rzuciłem beznamiętnie, przenosząc na niego wzrok. Cieszyłem się, oczywiście, ale nie byłem w stanie tego okazać. Ciekawe, co robił... Nie, wcale mnie to nie interesuje. Wcale.

Kashiro

- O, hej - rzuciłem równie beznamiętnym tonem. - Andy był u mnie - powiedziałem, bez ogródek. - Kiedy rano się obudziłem - po prostu leżał obok. Dorobił sobie klucz. Siedzi aktualnie na policji i najpewniej go zamkną na 48 godzin. A potem wychodzę z pozwem o zakaz zbliżania się - powiedziałem, uniosłem brew i nawet do niego nie podszedłem.
O chuj mu chodzi, co? Czemu zachowuje się tak... Tak, jakby mu w ogóle na niczym nie zależało? A może tak jest? Namieszał mu tamten w głowie i teraz Kei ma mnie dość, albo w ogóle nie kojarzy, żze mamy za sobą dość dużo.
W sumie... Wyjebane. Przejdzie mu kiedyś.

Słysząc, że ten pierdolony dzieciak znowu był u Kashiro, momentalnie zacisnąłem dłonie w pięści.
- Wiedziałem. - powiedziałem cicho i oparłem czoło o kolana. Mogłem się spodziewać, że do niego przylezie, ja to... wiedziałem, przecież nie było innej opcji. Udało mu się mnie pozbyć, przecież o to chodziło. Może niezupełnie, bo jeszcze żyję.
- Przytulisz mnie? - zapytałem w końcu, podnosząc wzrok na swojego faceta. Wyprostowałem nogi i spojrzałem na niego prosząco.

Kashiro


Uniosłem wysoko brew, po czym odchyliłem głowę i wszedłem do pokoju bardziej, zamykając drzwi.
- Na czułostki ci się zebrało? - zapytałem i oparłem się plecami o drzwi szpitalne, po czym skrzyżowałem ręce. - Zdecyduj się w końcu, czy masz zamiar być wobec tego, że siedze tutaj całymi dniami obojętny, jaki byłeś dwie minut temu, czy masz zamiar zachowywać sie normalnie, tak jak ty - rzuciłem i odwróciłem głowę. - Bo zrobiłeś się dziwny, wiesz? Jak cholera - rzuciłem, przewróciłem oczami i spojrzałem na niego, czekając, czy dalej będzie chciał się przytulac, czy będzike siedział cicho, czy może każe mi wyjśc? W sumie to to jest Kei, może mu wszystko odjebać.

Otworzyłem usta, chcąc już odpowiedzieć na pytanie Kashiro, jednak koniec końców nie powiedziałem nic. Może i ma rację, ale co z tego? Może będę taki już zawsze? Niech mnie zostawi i idzie do tamtego, jak chce.
O czym ja kurwa myślę... przecież ja bez niego zdechnę, po prostu. Nie mógłbym żyć ze świadomością, że nie jesteśmy już razem, a raczej... raczej po raz kolejny. Odpiąłem jakoś tą kroplówkę, żeby ten wenflon na swoim miejscu pozostał, po czym wstałem z łóżka i podszedłem do Kashiro.
- Przepraszam. Przepraszam Kashiro, doceniam to, że jesteś ze mną. Nie wiem, co się ze mną dzieje wiesz? Powoli nie radzę sobie z tymi pieprzonymi myślami. Cały czas mam w głowie ciebie z tym chłopakiem, całą noc o tym myślałem i widzisz? Nie pomyliłem się. Naprawdę cię przepraszam. - powiedziałem, opierając czoło o jego bark. Objąłem go delikatnie w pasie i zamknąłem oczy, spokojnie wciagajac w nozdrza jego zapach.