Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

Kashiro


Kiedy wszedłem do domu - kolacja stała na stole, wiec spojrzałem na nią, a po chwili uśmiechnąłem się lekko. Podszedłem do schodów, a czując dobrze mi znany zapach, wszedłem na górę i spojrzałem na Keia, który siedział w swojej pracowni, po czym westchnałem głośno.
- Czemu znowu, do kurwy nędzy się upijasz!? - wykrzyczałem, pokazując na niego otwartą ręką. Pokręciłem głową, po czym wyszedłem, zatrzaskując za sobą drzwi.
No cholera jasna, co za idiota.
Usiadłem przy stole i chciałem jeść, jednak skończyło się na tym, że wziąłem kieliszek i nalałem sobie do niego wina. Na początku malutko, ale z czasem odrzuciłem ten pomysł i zacząłem pić sobie z butelki. Jebany Kei.

Wzdrygnąłem się, kiedy nagle usłyszałem głos Kashiro i gdybym miał więcej wódki to bym ją wylał! Co za... niedobry facet! Spojrzałem na butelkę marszcząc brwi, a potem na swojego faceta, uśmiechając się tak słodko, jak tylko potrafiłem. A pewnie nie potrafiłem wcale... I co? I tak jestem słodki. Jak wódeczka, ha!
- Przecież... jesm trzeźwjuuutki. - powiedziałem, siląc się na poważny ton głosu. Nie byłem, ale ci... nikt nie zauważy! No i ja bym mojemu niegrzecznemu misiowi, który za dużo pracuje dał tej wódeczki, ale on sobie poszedł i jeszcze trzasnął drzwiami, a to przecież strasznie nieładne zachowanie. Przez chwilę patrzyłem na drzwi, a potem zacząłem się głupio śmiać. Śmieszne są! Tak trzaskają, po co tak... pewnie coś w ten sposób chciały mi powiedzieć... ale co?! Nie, teraz muszę iść. Scisnalem mocniej butelkę w dłoni i wstałem z podłogi, przytrzymując się ściany, o którą chwilę temu się opierałem. Powoli podszedłem pod drzwi, śmiejąc się, jak głupi, a potem zacząłem po schodach schodzić, zachowując powagę i w ogóle... uwaga, nie spadnę! A jak spadnę to spadnę i będę leżał, ale wstanę... No i nie spadłem haha! Tylko co jakiś czas się potykałem i dwa schody pokonywalem zamiast jednego. I to plus, bo szybciej zszedlem, o! Razem z moją towarzyszką znalazłem Kashiro pijacego WINO Z BUTELKI! ejejejej, a na mnie to krzyczy, że się upijam! Podszedłem do niego i złapałem wolną dłonią za butelkę z winem.
- Czemu ty moszz...esz sie upijadź a ja niiie? A przecież nawet nie jezdm... pijany. - zmarszczyłem brwi.

Kashiro


Uśmiechnąłem się delikatnie, a gdy Kei przyszedł do mnie i zabrał mi wino - podniosłem się i wyrwałem mu je z ręki. Już mi się uniosła ręka, ale zaraz się ogarnąłem i tylko przekląłem głośno.
- Śpisz dzisiaj na kanapie - powiedziałem, po czym ominąłem go i wszedłem po schodach. Potem do naszego pokoju, który zamknąłem na klucz, a siebie w środku.
Ściągnąłem koszulę, potem spodnie i skarpetki. Położyłem się na łóżku i poduszkę Keia położyłem sobie na głowie. Jebać to wszystko. Naprawdę tak to ma wyglądać? Ja będę wracać do domu, żeby móc sobie na spokojnie odpocząć, a ten idiota będzie się upijał? Mógł chociaż powiedzieć, że właśnie taki ma zamiar. Ale to wygląda tak, jakby przez to, że nie przyszedłem na dwudziestą, ten się upił przeze mnie i do tego na jarał. I to nie jest fajne!

Nie spodziewałem się tego, że zabierze mi to wino, ale jakby nie patrzeć to on je sobie pił, a ja mam swoją wódeczkę, więc nie powinienem mu zabierać. Kiedy jednak podniósł rękę, zmrużyłem oczy i nawet cofnąłem się nieco, spodziewając otrzeźwiającego strzała w pysk, jednak nic takiego się nie stało.
- Jak... na kanapie? - zapytałem, odwracając się szybko w stronę wychodzącego już Kashiro. Kiedy zniknął mi z oczu, postałem tak chwilę, a potem slalomem z lekka poszedłem za nim. Wejście po schodach zajęło mi więcej czasu niż zazwyczaj, ale w końcu udało mi się dojść... ha, tak! Nacisnalem na klamkę, ale drzwi były zamknięte. Zrobiłem smutną minę i coś bliżej nieokreślonego wybełkotałem pod nosem. A na kanapie i tak nie miałem zamiaru spać. Bo nie. Usiadłem pod ścianą, naprzeciwko drzwi, a że długo mi się tak siedzieć nie chciało to postawiłem butelkę obok siebie i położyłem się. Tu mogę spać, a tam nie. Na pewno nie!

Kashiro


Siedziałem tak dłuższy czas, jednak zaraz sięgnąłem po telefon i sprawdziłem go. Nic, zero nowych wiadomości, więc odpuściłem sobie cokolwiek i tak po prostu leżałem.
Potem podniosłem się i podszedłem do szafy. Wyciągnąłem z niej ręcznik i świeże bokserki, żeby zaraz wyjść z pokoju. Przeszedłem obok siedzącego pod ścianą Keia i westchnąłem, nagle odwracając się na pięcie.
- Powiedziałem ci, kurwa, że masz spać na kanapie, a nie do kurwy nędzy tutaj! - wykrzyczałem i podszedłem do niego, podnosząc go do pionu.
Potem znowu zacząłem iść i gdy doszedłem do łazienki - znowu zamknąłem za sobą drzwi na zamek i usiadłem sobie pod drzwiami, wcześniej po nich zjeżdżając. Co za debil.

Kiedy usłyszałem dźwięk otwieranych drzwi powoli podniosłem powieki, jednak po chwili znowu je zamknąłem. I nie było mi to dane, bo Kashiro złapał mnie za ramiona i podniósł, więc nie mogłem już leżeć. Jęknąłem niezadowolony, kiedy mnie okrzyczał.
- Nie będę spał na kanapie i możesz sobie na mnie krzyczeć. - powiedziałem niezbyt głośno i niezbyt wyraźnie zarazem. Kiedy tylko wszedł do łazienki, spojrzałem na drzwi, a potem znowu walnąłem się na podłogę. Dobranoc Kashi.

Kashiro


Kiedy już się umyłem, wyszedłem spod prysznica i umyłem zęby. Spojrzałem na swoje lekko podkrążone oczy i westchnąłem, przemywając twarz wodą.
Zaraz wyszedłem z łazienki, a widząc Keia dalej siedzącego pod ścianą, westchnąłem i podniosłem go sobie na ręce. Zaniosłem go do salonu, gdzie to rzuciłem go na kanapę i przykryłem go kocem. Nie zaniosę go do łóżka. A jutro ma karę i się nie będę do niego odzywał. No bez jaj.
Wróciłem do pokoju, gdzie to ległem się na łóżko i jakoś bardzo szybko zasnąłem.

Przebudziłem się dopiero kiedy poczułem, że Kashiro mnie podniósł. Objąłem ramionami jego szyję i zadowolony wtuliłem się w niego, jednak długo się tym nie nacieszyłem. W okropny sposób zostałem oderwany od swojego ciepełka, więc tylko zakryłem twarz dłońmi. Zasnąłem szybko, a potem obudziłem się. Myślałem, że minęło może piętnaście minut, jednak okazało się, że było po trzeciej. Owinięty w koc poszedłem po wodę, której wypiłem dużo... a potem poszedłem na piętro. I drzwi nie były zamknięte na kluuuuucz. Cicho i powoli wpakowałem się Kashiro pod kołdrę, a poza tym przykryłem go jeszcze kocem, żeby mu zimno nie było... Wtuliłem się delikatnie w swojego mężczyznę i spokojnie mogłem iść spać.

Kashiro


Obudziło mnie to, że ktoś tupał na dole. No co za cholera. Pewnie się obudził, bo mu się pić zachciało. Pokręciłem głową i odwróciłem głowę w drugą stronę, a zaraz uslyszałem, jak ktoś wchodzi do pokoju, a potem wchodzi pod kołdrę i przytula się do mnie. A kto inny to mógł być?
Momentalnie odsunąłem się od niego na tyle, na ile mogłem, po czym po prostu wstałem z łóżka.
- Nie dotykaj mnie nawet - rzuciłem przez zaciśnięte zęby i sam polazłem do salonu, gdzie to położyłem się na kanapie. Przykryłem się kocem Keia, którym jego wcześniej przykryłem i westchnąłem ciężko, próbując zasnąć.
I... W sumie to udało mi się to. Dziesięć minut póxniej. Jestem po prostu wykończony.

Wystraszyłem się i to konkretnie, kiedy okazało się, że Kashiro nie śpi. Odsunął się ode mnie, a potem po prostu sobie poszedł. Jak mam go nie dotykać...? Przecież ja muszę! Ja chcę zasypiać przy nim, a nie inaczej, no...
Leżałem tak i leżałem i... nie mogłem zasnąć, więc w końcu wstałem. W głowie mi się kręciło, ale zszedłem na dół. Wziąłem jakąś kurtkę, założyłem buty i wyszedłem z paczką fajek w ręce. Przejdę się, o tej porze nikt mnie nawet nie zobaczy. Wyszedłem za bramę, niezbyt kontaktując i w pewnym momencie usłyszałem za sobą jakiś ruch. Szybko odwróciłem się, a widząc jakiegoś wysokiego faceta, zmarszczyłem brwi.
- Gdzie się kolega wybrał tak późno?
- O to samo mógłbym... no... zapytać ciebie, o! Co robisz o trzeciej pod bramą Kash... naszego domu, co?! - wykrzyknąłem, prostując się. Ja nie jestem odważny? Ja?! Dopiero po chwili... dłuższej chwili wytężania mózgu doszedłem do tego, że to ten facet, którego mi Kashi wcześniej pokazywał. I myśli, że wtedy mógł się gapić, a teraz może wystawać pod naszym domem? Tak być nie będzie. Wyciągnąłem z paczki papierosa i odpaliłem go, od razu zaciągając się.
- Właśnie, dobrze zacząłeś. Chcesz się poprawić? Albo ja cię poprawię. Pod bramą domu Kashiro, nie twojego. Myślisz, że ot tak po prostu możesz z nim zamieszkać? Że cię kocha? Pewnie jesteś kolejną zabaweczką do łóżka... tylko dlaczego pozwolił ci się wprowadzić? Tego nie rozumiem... W każdym razie, zająłeś moje miejsce, a to mi się nie podoba.
Mimowolnie parsknąłem śmiechem, słysząc tw głupoty, które tamten mówił. Że jego miejsce? No błagam, dobre sobie! W życiu w to nie uwierzę. Podszedłem do niego i popchnąłem lekko.
- A może już lepiej idź do domu i zastanów się kilka...naście razy zanim coś jeszcze powiesz? - zapytałem i chciałem pchnąć go jeszcze raz, jednak niezbyt mi to wyszło, bo trochę się potknąłem. Tylko TROCHĘ. A tamten to wykorzystał, złapał mój nadgarstek, przez co biedny papierosek spadł na ziemię. No ale to najgorsze nie było, bo wykręcił mi rękę, a ja nawet siły nie miałem, żeby się szarpać.
- Ktoś tu trochę wypił co? - zaśmiał się tamten, a ja mruknąłem niezadowolony i szarpnałem ręką.
- Ktoś tu nie powinien się interesować. Puszczaj, wracam do domu. Zepsułeś mi spacer. I Kashiro na mnie czeka. - powiedziałem, żeby go zirytować. No i puścił mnie! Haaa, wygrałem. Już miałem zamiar gi wyminąć, jednak ten wziął lekki zamach i uderzył mnie pięścią w brzuch. Jęknąłem cicho i opadłem na kolana, trzymając się jedną dłonią za brzuch, a czoło oparłem o chodnik.
- Zepsuję ci nie tylko spacer, a Kashiro czeka na mnie, nie na ciebie. Idiota.
Miałem zamiar podnieść na niego wzrok, ale nim zdążyłem to zrobić, kopnął mnie w brzuch. Raz, potem drugi i trzeci. Potem dostałem z buta w twarz, przez co momentalnie poczułem krew. I w sumie... nie wiem, ile razy oberwałem, ale wydawało mi się, że za każdym razem boli coraz bardziej. Już nawet nie potrafiłem powstrzymać łez, a poza tym... zacząłem odpływać. Wszystko zaczęło mi się rozmazywać i wtedy uświadomiłem sobie, że cholernie się boję. Z jakiegoś powodu nie mogłem wydać z siebie innego dźwięku niż bolesny jęk.
[color=grey]- No, to miło było. I dzięki za te otwarte drzwi i bramkę, warto było spędzić tu kolejną noc. A... swoją drogą, Kashiro się jakoś nie spieszył, żeby do ciebie wrócić. Jakoś się nie dziwię. Dobranoc.[/b] - powiedział, pochylając się nade mną i mocno złapał za włosy, podnosząc moją głowę do góry. Chciałem go jakoś powstrzymać, żeby nie szedł, bo... nie zamknąłem tych pieprzonych drzwi. Podniosłem nawet rękę, jednak wcześniej z dość dużą siłą moja twarz spotkała się z chodnikiem. Ból był tak duży, że momentalnie wszystko mi przed oczami zgasło.

Kashiro

Leżałem, ale zaraz i tak widziałem, jak Kei wychodzi. Co mu się zabrało, co? Westchnąłem ciężko i przejechałem sobie dłonią po twarzy. Zaraz za to usłyszałem, jak Kei z kimś rozmawia, więc momentalnie wychyliłem głowę, ale... W sumie jest najebany i naćpany. Zakładam, że po prostu gada do siebie, zmieniając głos.
Zaraz Kei wrócił i zamknął za sobą drzwi.
- Kei, skarbie, wiesz... - zacząłem, jednak widząc nie mojego chłopaka, a tego jebanego debila, westchnąłem ciężko i przywaliłem sobie ręką w głowę. - Znowu ty? - zapytałem, uniosłem brew i wychyliłem się za niego.
- Cześć, skarbie. Tęskniłeś? - zapytał, po czym podszedł do mnie i cmoknął mnie w policzek, przejeżdżając palcami po mojej nagiej klatce piersiowej. - bo ja barzo. Wykurzyłem tego chłopaczka. Pewnie się zakochał, nie wie, co to prawdziwa miłość. Pójdziemy na górę? - zapytał, a ja jak oparzony wybiegłem z domu, a widząc, że Kei leży na ziemi z twarzą we krwi. Był dziwnie skulony, więc wróciłem do domu i trzęsącymi dłońmi wyciągnąłem z płaszcza telefon. Zadzwoniłem na pogotowie, sprawdzając przy okazji, czy Kei w ogóle oddycha. Ale oddychał. Cholera. Zaraz przyjechała karetka, a ja wróciłem do domu, gdzie to ubrałem spodnie, koszulke i już miałem wychodzić, gdy momentalnie ten młodzik złapał mnie za nadgarstek i zagrodził drzwi.
- Nie, Kashi, kochanie moje zostań ze mną. Co będziesz robić w szpitalu? Tutaj lepiej się pobawimy - ściągnął swoją koszulkę, po czym przejechał palcami po klatce piersiowej. Ale ja nie miałem nawet ochoty patrzeć na niego. Złapałem go za włosy, wyciągnąłem za drzwi, zamknąłem drzwi na klucz i wyrzuciłem dzieciaka za bramę. Sam za to zamknąłem ją i, że wolałem nie jechac w takim stanie, zadzwoniłem po taksówkę.
A czekając na nią złapałem dzieciaka i przyszpiliłem go do bramy. - Jeszcze raz go kurwa mać tkniesz to urwę ci kutasa, a potem cię nim nakarmię, zrozumiałeś? - zapytałem, walnąłem go pięścią w brzuch, a potem kopnąłem i wszedłem do taksówki, jadąc od razu do szpitala.
Gdy już tam byłem - okazało się, że Kei ma coś z brzuchem... Jakiś krwotok, czy coś i rozwalone wszystkie, możliwe naczynka w nosie. Musieli mi go zszywać. Całą resztę nocy przesiedziałem w szpitalu i na zmianę chciałem coś rozpierdolić, ryczeć i zabić tego gnojka. Pijanego się nie bije! Swoją drogą... Z czymkolwiek musieli czekać, aż on nie wytrzeźwieje, nawet mu jakiś środek podali, plus do tego ogarnęli, że jarał, więc tak samo musieli poczekać.
Ogólnie rzecz biorąc siedziałem w tym cholernym szpitalu trzy dni z rzędu - bez snu i bez jedzenia, tylko kupowałem sobie na tym samym piętrze, co leżał Kei, wodę, żeby nie umrzeć. Stałem za jakąś szklaną, cholerną szybą i dopóki sie nie obudzi i nie zobaczy go lekarz nie mogłem do niego podejść. A tak bardzo chciałem.
Cholera, Kei. Ty to zawsze się w coś wpakujesz.

Obudziłem się i miałem ochotę się przeciągnąć, a potem przekręcić na drugi bok i przytulić do Kashiro, jednak z jakiegoś powodu nie mogłem, wszystko mnie bolało. No bo... wiem, że za dużo wypiłem i że miałem nie jarać już zielska... No przepraszam, Kashi, no... Powoli otworzyłem oczy, a widząc, że nie jestem w łóżku z Kashim, a jakiejś pieprzonej sali, wśród jakiś ekranów. Chciałem się poderwać do siadu, ale momentalnie w pomieszczeniu pojawiły się dwie kobiety i jeden mężczyzna. Trzymali mnie, mówili, żebym się uspokoił, żebym się nie ruszał, a ja zupełnie niesłuchając zacząłem się szarpać.
- Puszczajcie mnie! Słyszycie?! Puszczajcie! Kashiro! Kashi, zabierz mnie od nich, chcę do domu, błagam, Kashi, chodź tu! - wrzeszczałem, próbując tym idiotom uciec. Po chwili jednak opadłem zmęczony na łóżko i zakryłem dłonią twarz, chcąc ukryć to, że ryczę.

Kashiro


Kiedy Kei się obudził - zaczął wrzeszczeć tak bardzo, że dwie baby i facet nie umiały go utrzymać. Wszedłem zaraz do środka i odsłoniłem mu twarz, uśmiechając się.
- Uspokój się, idioto - rzuciłem, po czym odsunąłem się. - Leż i daj się zbadać - dodałem, po czym oparłem się o ścianę. Przejechałem sobie dłonią po zmęczonej mordzie i najpewniej dość dużych worków, po czym, kiedy lekarze juz zrobili, co musieli zrobić - ja podszedłem do łóżka i złapałem się jego ramy, patrząc na niego.
- Dalej się ciebie marycha trzyma, czy kurwa mać co to miały być za wrzaski? - zapytałem, uniosłem brew i przyjrzałem się mu. Biedny mój, no.

Po części uspokoiłem się dopiero wtedy, kiedy zobaczyłem swojego misia. Tak, jak chciał, grzecznie dałem się zbadać, a kiedy już skończyli i gdy Kashiro podszedł do łóżka, spojrzałem na niego.
- Sam jesteś marycha. - powiedziałem cicho i krzywiąc się przekręciłem się na bok. Zakryłem twarz i przez chwilę tak leżałem, jednak w końcu położyłem się na plecach i złapałem dłoń swojego kochanego faceta. Ścisnąłem ją tak mocno, jak tylko mogłem czyli... prawie wcale i zamknąłem oczy. - Zabierz mnie stąd. - poprosiłem szeptem. Nie chcę tu być, nie wytrzymam sam. - On tu przyjdzie, wiesz? Jak tylko zostanę sam on tu przyjdzie i mnie zabije. Nie pozwoli mi z tobą być... - wymamrotałem i rozkleiłem się na dobre. Nie może mnie zostawić, nie chcę umierać, nie chcę żeby mnie znowu bolało i nie chcę znowu tego słuchać...

Kashiro

Żłapał mnie za rękę, wiec no nie mogłem spleść nam palców i nie usiąść na krześle, żeby chwilę potem oprzeć sobie jego dloń o swoje czoło. Mimo tego, że jest idiotą i to denerwującym - kocham tego frajera i nie mógłbym go zostawić.
Zaraz jednak ten się rozbeczał, więc usiadłem na łóżku i przytuliłem go do siebie, głaskając po plecach.
- Nic nie zrobi, Keiuś. Poza tym... Siedziałem tutaj trzy dni, pilnując cię, więc kolejny tydzień też mogę - powiedziałem, cmoknąłem go ładnie w główkę i westchnąłem ciężko, żeby chwilę później złapać go za głowę i podnieść mu ją. - Nikt nam tego nie zepsuje, tak? Wiec przestań pierdolić, weź się w garść i zachowuj jak mój Kei - rzuciłem, uśmiechnąłem się do niego pociesznie i cmoknąłem go w usta. No idiota po prostu.

Kiedy tylko mnie do siebie przytulił, mocno do niego przylgnąłem wtulając się w jego ciepłe ciało. Naprawdę siedział tu trzy dni? Co mnie dziwi... przecież wygląda, jakby co najmniej pięć dni nie spał.
- Nie możesz, musisz iść do domu, wyspać się... co z twoją pracą? Nie chcę, żebyś miał przeze mnie problemy... - powiedziałem cicho i kiedy podniósł mi głowę, spojrzałem mu prosto w oczy. Nie wytrzymałem tego jednak długo i kolejny raz spuściłem wzrok.
- Nie potrafię... jestem ciotą, nie potrafię obronić siebie, ciebie... Ja na ciebie nawet nie zasługuję. Sam widzisz ilu jest takich, którym zależy, a j-ja... nie chcę umierać, wiesz? Jak on mnie... mnie kopał nie potrafiłem nic zrobić, a ty mówisz, że nikt nam tego nie zepsuje? - zapytałem nawet nie powstrzymując łez.

Kashiro


- W pracy wziąłem sobie wolne. To moje wydawnictwo i robię w nim co chcę - powiedziałem, żeby się nie martwił, a tak naprawdę - poprosiłem Michaela z pomocą Garryego, aby zajęli się wszystkim, dopóki ja nie wrócę do pracy.
Kiedy za to zaczął mówić, że nie potrafił nic zrobić, pokręciłem głową i oparłem swoje czoło o to jego.
- Ty głupi jesteś - rzuciłem. - Byłem mocno wypity. Naprawdę sądzisz, że pijany ma jakiekolwiek szanse z trzeźwym? Nawet, jeżeli ten trzeźwy ma 160 wzrostu? - zapytałem i zaśmiałem się, znowu kręcąc głową, z tym, że teraz merdałem swoim nosem ten jego.
- Oj, Keiuś. Kocham cię, idioto - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i znowu cmoknąłem go w usta. Teraz tylko poczekać, aż wyjdzie ze szpitala i wróci wszystko do normy.

Powoli pokiwałem głową, dając mu do zrozumienia, że przyjąłem do wiadomości to, ze wziął sobie wolne. Nie chciałem, żeby przeze mnie musiał coś zmieniać.
- Nawet mi nie mów... - powiedziałem cicho, gdy wspominał mi o tym, ile tamten ma wzrostu. Dałem się załatwić niższemu od siebie... Pogratulować. Kiedy powiedział, że mnie kocha, przez chwilę patrzyłem na niego w milczeniu i gdy mnie pocałował nie zrobiłem nic.
- Chcę spać... - szepnąłem, puszczając go. Położyłem się, przykrywając kołdrą. - Ty też powinieneś się przespać. Jedź do domu, nie siedź tu ze mną. - dodałem, mimo tego, że nie chciałem zostawać sam. Nie chciało mi się spać jakoś bardzo, ale... nie chciałem o TYM rozmawiać. Zamknąłem oczy, wcześniej ocierając mokre policzki. Kocham go. Oczywiście, że go kocham, ale... są tacy, którzy to zepsują. Jest coraz gorzej i jeśli będzie gorzej to prędzej czy później ktoś nie wytrzyma.

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, kiedy powiedział, żebym jechał do domu. Usiadłem na łóżku i ściągnąłem buty, potem swoją kurtkę i bluzę. Uśmiechnąłem się lekko, po czym przytuliłem go od tyłu, wtulając twarz w jego włosy.
- Będzie wszystko okej - szepnąłem mu na ucho, które następnie pocałowałem i uśmiechnąłem się delikatnie, żeby chwilę później zaśmiać się cicho i przytulić go jeszcze mocniej. Nie, nie puszczę go, co to to nie. Przez trzy dni tak się martwiłem, że teraz mnie nie wygoni, chociażby nie wiem co.

Czując ruch na materacu tuż obok siebie, zdziwiłem się, jednak nawet nie otworzyłem oczu. Dopiero kiedy duże, silne ramiona mnie objęły... Kashi... mówiłem, żebyś jechał do domu...
Wszystko będzie okej? Jasne. Już to widzę, ciekawe ile takich idiotów jeszcze chce mi go zabrać... Po chwili dopiero położyłem dłonie na tych jego, które były przyjemnie ciepłe. Byłem mu wdzięczny za to, że został, że nie musiałem leżeć sam. Nie czułem już takiego dużego bólu, pewnie przez kroplówkę podają mi jakiś syf przeciwbólowy. Zabiję tego gnoja, który mi to zrobił. A to dopiero jeden, mniej ważny powód, drugi jest ważniejszy - to, że wyobraża sobie jakieś niestworzone rzeczy w roli głównej z Kashiro.

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, kiedy Kei położył dłonie na moich. Splotłem nam delikatnie palce i pocałowałem go w tył głowy.
- Boli cię coś? - zapytałem po chwili ciszy, uśmiechając się delikatnie. Moja kruszynka. Dobra. Nie kruczynka. Pijak i ćpun. I fioletowy. Ale no cóż... Kocham go, więc no niestety, ale musi sie ze mną męczyć, aż do usranej śmierci.
Momentalnie spojrzałem na nasze obrączki, które w tym momencie się stykały i uśmiechnąłem się lekko. - Nikt tego nie zniszczy - powiedziałem cicho, szepcząc mu to do ucha, po czym uśmiechnąłem się szerzej i przytuliłem go do siebie nieco mocniej. Moje kochanie.

- Nie... Trochę nos, ale to przeciwbólowe chyba zaczęło działać. - odpowiedziałem, mocniej zaciskając dłonie na tych jego. Tylko mój, był i zawsze będzie. Nawet jeśli... jeśli nie będę mógł być przy nim. Zawsze będę go kochał, zawsze.
Kiedy Kashiro powiedział, że nikt tego nie zepsuje poczułem, jak łzy napływają mi do oczu. Zacisnąłem mocno powieki i starałem się opanować. Jak to nikt tego zniszczy? Jasne, że... tak. Mogę umrzeć na wiele sposobów, to żaden problem. Nic mnie już nie zdziwi... Nie wytrzymałem długo i szybko odwróciłem się do niego przodem. Mocno się w niego wtuliłem, ignorując nagły ból.

Kashiro


Zdziwiłem się lekko, kiedy Kei tak szybko się do mnie odwrócił, a potem przytulił tak mocno, jak nigdy. Momentalnie przytuliłem go do siebie, kładąc jedną rękę na jego głowie, za to drugą na plecach. Przytulałem go mocno i w sumie dobrze, że to robiłem, bo ten mi tutaj ryczał.
- Hej, nie płacz - powiedziałem i zaśmiałem się cicho, całując go w czoło, które sobie odsłoniłem. - Nie płacz - dodałem ciszej i przymknąłem oczy, znowu całując go w nos. Odsunąłem się na moment i pocałowałem go ładnie, a potem wytarłem mu kciukami twarzyczkę. - Wszystko okej - dodałem cicho i uśmiechnąłem się, patrząc mu w te jego ładne oczka. - I będzie okej - dodałem, tak na koniec i znowu go do siebie przytuliłem. Moje kochane maleństwo, no.

W momencie, kiedy Kashiro powiedział, że będzie okej i pocałował mnie w czoło rozkleiłem się na dobre. Bo ja go nie chcę stracić, przecież nie przeżyję bez niego jednego dnia, nie wytrzymam... Nie chcę go nikomu oddawać, a jednocześnie wiem, że prędzej czy później to wszystko się skończy, odwalę coś głupiego, Kashi się wkurzy i nie skończy się na samym "śpisz na kanapie". Wtedy moje miejsce zajmie ktoś inny, ktoś kto będzie się bardzo starał, ktoś kto będzie... inny.
- Kocham cię, wiesz? Zawsze będę cię kochał... nieważne, co się stanie... - wyszeptałem, przez chwilę utrzymując z nim kontakt wzrokowy. Tylko chwilę, bo potem wtuliłem twarz w jego tors. Tamten musiał uszkodzić mózg, przecież... ja się tak nie zachowywałem. Nie aż tak.

Kashiro


Głaskałem go po głowie tak długo, jak ten płakał i patrzył na mnie, a gdy powiedział, że zawsze będzie mnie kochał - uśmiechnąłem się szeroko i pokiwałem głową.
- Wiem o tym - szepnąłem cicho i cmoknąłem go ładnie w policzek. - Słuchaj.. Ja pojadę do domu, zjem coś, prześpię się i umyję i wracam tutaj do ciebie za max trzy godzinki, okej? Ty też śpij - powiedziałem i pocałowałem go już ładnie w usta. - I nie płakaj mi więcej, bo to ja ci krzywdę zrobię - dodałem, zjechałem dłoń na jego bok i znowu pocałowałem go, tym razem nieco dłużej. - Śpij dobrze - szepnąłem, znowu całując go.