Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

- Daj mi chociaż te zakupy. - poprosiłem mrukliwie. No bo, co on, będzie jeszcze nosił? Kiedy zapytał czy chcę coś jeszcze zrobić, zastanowiłem się chwilę, tylko chwilę.
- No tak, chciałem zjeść loda. - uśmiechnąłem się. Taka moja... zachcianka powiedzmy. W sumie zjadłabym hamburgera albo coś w tym stylu. To znaczy! W pierwszej kolejności lody.

Kashiro


Uśmiechnąłem się delikatnie i podałem mu.
- Proszę - powiedziałem, a gdy ten, że chce loda, pokiwałem głową. - To... Do lodziarni? Czy coś bardziej normalnego i idziemy do McDonald's na MCflura? - zapytałem, uśmiechnąłem się i spojrzałem za Keia na księgarnie.
- Wejdziemy tam? - zapytałem, kiwając głową w stronę wystawy.

Zadowolony wziąłem zakupy od Kashiro.
- Druga opcja, bo przy okazji bym coś do jedzenia kupił. - powiedziałem, uśmiechając się lekko. Po pierwsze nie ma sensu dziś gotować, a po drugie nie ma na to czasu. Obejrzałem się za siebie, a widząc księgarnię skinąłem głową.
- Wejdziemy. - uśmiechnąłem się lekko i złapałem swojego faceta za rękę, żeby potem wejść z nim do wskazanego przez niego sklepu. Lody mogą poczekać, no.

Kashiro


Uśmiechnąłem się delikatnie, a chwilę później już byliśmy w księgarni. Zniknąłem między regałami, a gdy znalazłem Keia, miałem już ze sobą osiem książek.
- Nie wpuszcza się mnie do księgarni - powiedziałem z uśmiechem i podszedłem po koszyk. Wrzuciłem do niego pozycje, a gdy wróciłem na regały - znalazłem jeszcze trzy. Kiedy ja to wszystko przeczytam!?
- Bierzesz coś sobie? - zapytałem, podchodząc do mojej fioletowej głowki.

Zaśmiałem się sam do siebie, gdy Kashi zniknął mi między regałami. Z braku innego zajęcia sam zacząłem sobie chodzić, co jakiś czas biorąc któraś z książek do ręki. Po pewnym czasie Kashiro do mnie przyszedł, już z nie takim małym stosikiem, a ja uśmiechnąłem się szeroko.
- Wpuszcza, wpuszcza, fajnie widzieć, że coś kochasz, jak książki. - powiedziałem, a kiedy zapytał czy biorę coś dla siebie zastanowiłem się chwilę. - Chyba tak. - powiedziałem w końcu i wróciłem po dwa kryminały, które wcześniej sobie upatrzyłem. Tak jakoś, naszło mnie. Coś bym jeszcze wybrał... pewnie, ale... no po co, skoro wśród książek Kashiro na pewno znajdę coś ciekawego? To bez sensu, skoro w domu mam całą bibliotekę. - Tyle? - zapytałem, biorąc od niego koszyk. Ja płacę.

Kashiro


- Co? - zapytałem, kiedy zapytał, czy tyle. - Dlatego mnie się nie wpuszcza - powiedziałem, a kiedy ten zabrał ode mnie koszyk, usmiechnąlem się i pokręciłem glową.
Dobra, skoro aż tak mu zalezy na tym, żeby płacić - nie ma problemu. Niech kupuje. Ale w takim razie ja noszę książki.
Stanąłem sobie przy wejściu, ale w pewnym momencie podeszli do mnie dwoje chłopaków, którzy zaczęli... dosłownie piszczeć, wymachując mi przed twarzą moją książką. Znaleźli na szybko długopis, po czym poprosili o autograf, a ja uniosłem brew i z cichym śmiechem podpisałem im, co chcieli, ale... Oni dalej ze mną gadali. Cały czas. Matko. Kei! Ratuj!

Uśmiechnąłem się lekko i poszedłem zapłacić za książki. Kiedy już to zrobiłem, odwróciłem się w stronę wyjścia i zobaczyłem Kashiro obleganego przez dwójkę jakiś chłopaków. No, no, na pewno. Już chwilę dla siebie mieli z moim facetem. To było do przewidzenia, że prędzej czy później ktoś się do niego przyczepi. Sam bym pewnie to zrobił, chociaż... żeby iść z nim na spotkanie to długo zwlekałem.
- Możemy iść, kochanie? - zapytałem uśmiechając się lekko i pochyliłem się, żeby pocałować go krótko.

Kashiro


Uśmiechnąłem się lekko, gdy zauważyłem, że Kei idzie do mnie. Zaraz podszedł, pocałował mnie, a ja uśmiechnąłem się szeroko.
- Tak, już - powiedziałem, po czym pożegnałem się z chłopakami i wziąłem od Keia zakupy. Drugą ręką objąłem go w pasie i włożyłem rękę do kieszeni jego spodni.
- Dzięki. Myślałem, że wezmą autograf i po prostu pójdą, a ci zaczęli się wypytywać o wszystko... Uratowałeś mi tyłek - powiedziałem, idąc w stronę Maka.
Zaraz stanęliśmy w kolejce, więc mogliśmy się zastanowić, co chcemy. Ja chyba tak wezmę sobie tego Flurka i... może coś z dużym hamburgerem. Tak. To brzmi jak plan.

- Nie mów, że Cię to jakoś szczególnie zaskoczyło. - powiedziałem, uśmiechając się lekko. - Na ich miejscu pewnie też chciałbym wykorzystać każdą minutę z tobą. - dodałem, a potem Kashiro mnie objął, co jak najbardziej mi pasuje. Zawsze mi pasuje. Poszliśmy do Maka, gdzie jak zwykle w kolejce trzeba było stać. W sumie to i lepiej, bo ja nigdy nie wiem, co chcę zjeść i dziś jest podobnie. Cheeseburgera chcę, najłatwiejszy wybór. I może frytki wezmę.

Kashiro


Uśmiechnałem się lekko.
- Bardziej stawiałbym, że to ciebie wszyscy chcą - mruknąłem, po czym cmoknąłem go w głowę i wzruszyłem ramieniem.
Zaraz mogliśmy podejść do kasy, więc zamówiłem dla siebie to, co chciałem, po czym odszedłem od miejsca. W końcu jeżeli ten chce to niech sobie kupi. Tak będzie chyba uczciwie. On płacił za książki, ja za garnitury to jedzeniem się chociaż podzielimy.
Zająłem nam miejsce, po czym spojrzałem na Keia, czekając, aż do mnie podejdzie.

Kashiro zamówił sobie, co tam chciał, a potem ja zrobiłem to samo, z tym że wcześniejsze założenie trochę zmieniłem - zamiast cheeseburgera wziąłem dwa. Tsa... na początku mówiłem o lodzie, a wyszło tak, jak wyszło.
Po chwili znalazłem Kashiro przy jednym ze stolików i usiadłem naprzeciw niego.
- Dalej nie widzi mi się to wyjście w garniturze. - wróciłem do tematu. Ja wiem, że to irytuje, ale choleeeera... jakbym nie mógł iść ubrany... normalnie.

Kashiro


Uśmiechnąłem się do Keia, kiedy ten do mnie przyszedł, a gdy powiedział o garniturach, przewróciłem oczami.
- Jeden wieczór wytrzymasz, kochanie - powiedziałem z uśmiechem i złapałem go za dłoń, splatając nam palce. - Poza tym ja też nie lubię garniturów, a czasami trzeba je zakładać - dodałem, uśmiechnąłem się delikatnie i puściłem jego dłoń, żeby chwilę później wziąłem do ręki swojego hamburgera i zacząłem go jeść.

Posłałem mu niezbyt zadowolone spojrzenie. Zgodzić się jednak musiałem z tym, że jeden wieczór wytrzymam, bo wytrzymam.
- Mówisz, jak moja matka... - mruknąłem, sięgając po swoje frytki. - Właśnie, miś... Kiedy pojedziemy do moich rodziców, co? Przecież moja matka ze szczęścia padnie, jak Cię zobaczy! - momentalnie się ożywiłem i uśmiechnąłem szeroko. Zabiorę moje kochanie i pojedziemy, tym bardziej, że sam dawno u rodziców nie byłem.

Kashiro


Zagryzłem wargę, kiedy Kei zapytał o swoich rodziców.
- Nie... n-nie wiem, czy to dobry pomysł - mruknąłem i podrapałem się po karku niespokojnie. - Wiesz... Zmieniłem się, zresztą... Trochę czasu nie byliśmy razem. Nie wiem, czy przywitałaby mnie tak ciepło, jak myślisz - dodałem, znowu ugryzłem swojego hamburgera i westchnąłem ciężko.
- Ale jak chcesz to mam wolny weekend - powiedziałem, uśmiechnąłem się lekko i zapiłem skończoną kanapkę colą.

Zaśmiałem się cicho widząc reakcję Kashiro. Gdyby nie to, że to całkowicie do niego nie podobne to pomyślałbym, że się zdenerwował.
- No właśnie, zmieniłeś się i trochę nie byliśmy razem. Tym bardziej się ucieszy! Nigdy mi tego nie powiedziała, ale pewnie nie wierzyła w to, że znowu będziemy razem. W sumie... kto by wierzył? Poooza tym ty zawsze byłeś jej ulubieńcem. - uśmiechnąłem się. - A weekend mi pasuje, dziś do niej zadzwonię... albo lepiej jutro... - wymamrotałem, bardziej do siebie niż do niego, po czym wciąż myśląc nad lepszą porą na dzwonienie wziąłem się za swoje frytki.

Kashiro


Przewróciłem oczami.
- Powiedzmy - mruknąłem i zabrałem się za jedzenie lodów. kiedy skończyłem, poczekałem na Keia i uśmiechnąłem się lekko.
- Podwieziesz mnie do wydawnictwa? - zapytałem z uśmiechem, łapiąc jego jedną dłoń, którą następnie położyłem sobie na policzku i przymknąłem oczy, przytulając się do niej. Uhm... Jak a go kocham.
- Wiesz co? - zapytałem i puściłem jego dłoń, po czym podszedłem do jego strony i pocałowałem go ładnie. - Kocham cię - szepnąłem cicho i znowu ładnie go pocałowałem, po czym odsunąłem się i wróciłem na swoje miejsce.

Szybko sobie poradziłem z frytkami, bo jednak głodny się już zrobiłem, po czym sięgnąłem po jednego cheeseburgera. Jakoś mnie to jego "powiedzmy" nie satysfakcjonuje, ale stwierdziłem, że nie ma sensu drążyć tematu. Wszystko już chyba zostało powiedziane.
- Jasne. Musisz już jechać? - zapytałem, odstawiając swoje lody. Mieszanka dobra, nie ma co. Uśmiechnąłem się lekko, gdy Kashi wziął moją dłoń i wtulił w nią swój policzek, po którym lekko go pogładziłem. A potem wstał, podszedł do mnie i pocałował, co oczywiście odwzajemniłem, obejmując jego szyję.
- Wiem, skarbie. Ja Ciebie też. - powiedziałem, patrząc mu z uśmiechem w oczy. Przytrzymałem go przy sobie odrobinę dłużej, a kiedy puściłem wrócił na swoje miejsce. Ja skończyłem swoje lody i stwierdziłem, że drugą kanapkę zjem później, bo teraz nie zmieszczę.

Kashiro

Wyciągnąłem telefon i sprawdziłem godzinę.
- W sumie to tak... - mruknąłem. - Mam spotkanie za pół godziny, a drugie za półtora. Potem jedne, małe spotkanie i pewnie wrócę do domu koło dwudziestej pierwszej - mruknąłem, krzywiąc się lekko. Nie podoba mi się to. Będzie mniej czasu z moim kochaniem, no.
- Ty... Znasz tego faceta? - zapytałem, pokazując głową na jednego takiego wysokiego brunecika. Zmarszczyłem lekko brwi i przekręciłem głową, patrząc na Keia. - Gapi się na nas - powiedziałem, po czym położyłem łokieć na blacie, a na dłoni wyciągnąłem dłoń. - Może zaprosimy go do trójkąta? - zapytałem, puściłem oko Keiusiowi, po czym zaśmiałem się cicho.

- Ach... w porządku. - mruknąłem, nawet na Kashiro nie patrząc. Już się powinienem przyzwyczaić do tego, że już nie jest, jak kiedyś, że obaj mamy swoje obowiązki... Chyba nigdy tego w pełni nie zaakceptuję, bo chciałbym jakoś te stracone lata nadrobić... a nie nadrobię, choćbym nie wiem, jak chciał. Kiedy Kashi zapytał o jakiegoś faceta, spojrzałem w kierunku, który mi pokazał i chwilę na niego patrzyłem, żeby fakty skojarzyć.
- Nie... chyba nie. - powiedziałem w końcu, wracając spojrzeniem do swojego mężczyzny. - Jak chcesz, wiesz, że mi trójkąt pasuje. - uśmiechnąłem się trochę bardziej widocznie. - Jeśli ci się podoba... to możemy zaprosić. - dodałem.

Kashiro


Zaśmiałem się cicho, po czym uśmiechnąłem do niego lekko.
- Nigdy w życiu - powiedziałem, po czym wstałem i złapałem go za rękę. - Nie będę się swoim facetem dzielił - powiedziałem, wyciągnąłem go z krzesła i pocałowałem go mocno. Moje, wara. Moje kochanie. Tylko moje. Forever and ever.
- Chodź - powiedziałem i splotłem nam palce, żeby następnie iść w stronę windy, aby ta zabrała nas na parking. Tak nie chcę jechać, że o matko.

Nie będzie się swoim facetem dzielił? To... urocze, cholera. Kochany mój, no. Co nie zmienia faktu, że... gdyby ten sam facet nam się podobał... to czemu nie? Kiedyś.
Ścisnąłem jego dłoń i wstałem z krzesła, dk drugiej ręki biorąc zakupy i swojego cheeseburgera.
- Późno wrócisz, wiesz? - mruknąłem, idąc w stronę windy, która zjechaliśmy na parking. Kiedy doszliśmy do samochodu, włożyłem zakupy do tyłu, a sam usiadłam na poprzednim miejscu, które zajmowałem. No, nie przepuszczę okazji, żeby prowadzić.

Kashiro

Uśmiechnąlem się lekko i wzruszyłem ramieniem.
- No wiem, niestety - powiedziałem, patrząc na niego. Zaraz jednak weszliśmy na parking, a z parkingu do samochodu, a w samochodzie z parkingu.
Położyłem ładnie rękę na jego udzie i uśmiechnąłem się, bo zaraz byliśmy pod wydawnictwem. Przysunąłem się do niego i cmoknąłem go ładnie w usta.
- Widzimy się w domu - powiedziałem, znowu go całując. - Kocham cię mocno - dodałem, przyglądając się mu, a chwilę później już wysiadłem z samochodu.

No właśnie... niestety. Dobrze powiedziane. Naprawdę musi tyle pracować? Albo mieć aż tyle spotkań. Już nawet mnie nie interesuje z kim się spotyka, ale... kurwa, jestem zazdrosny o jego pracę. Zajebiście po prostu.
Kiedy dojechaliśmy pod wydawnictwo, Kashiro się ze mną ładnie pożegnał, a gdy na mnie patrzył, utrzymałem z nim kontakt wzrokowy. Mruknąłem jakże zadowalające "no, pa" i kiedy wszedł do budynku odjechałem. Z początku miałem inny pomysł, ale mimo to pojechałem do domu, gdzie niezbyt mając co ze sobą zrobić, położyłem się przed telewizorem.

Kashiro

Kiedy wszedłem do biura - na szybko poprosiłem, żeby sekretarka z drukowała mi osiem razy papiery, które potrzebowałem, po czym założyłem koszulę, którą miałem w szafie w gabinecie. Właśnie na takie okazje to jest. Żebym nie musiał się martwić, że nie mam w czym wyjść na spotkanie.
Zabrałem wszystko, co potrzebowałem do teczki i zadzwoniłem po taksówkę, żeby następnie wejść do niej i móc na spokojnie pojechać dalej.
Jedno spotkanie, drugie, trzecie. Powrót do wydawnictwa. Tam... dość długie posiedzenie i mimo, że miałem w domu być dopiero o 20 - przyjechałem do niego o dwudziestej drugiej.
Po cichu wszedłem za drzwi, ściągnąłem buty i kurtkę i rozejrzałem się za Keiem, nie wiedząc, czy mam krzyczeć, że jestem... Bo może śpi?

Obudziłem się dopiero przed siedemnastą, chociaż wcale nie planowałem spać. Szybko się zebrałem, wziąłem obrazy, które do galerii zawieźć miałem i wpakowałem je do swojego samochodu, żeby tym Kashiro nie jeździć. Dziś już mogłem go prowadzić, wystarczy. Wróciłem do domu, wziąłem potrzebne rzeczy, zamknąłem drzwi na klucz, a potem odejchałem do galerii właśnie.
Wróciłem chwilę po dziewiętnastej, więc miałem jeszcze trochę czasu, żeby przygotować kolację. Niebyt wiedząc, co mogę zrobić, zdecydowałem się na to, co zawsze mi wychodzi - makaron. Nie mogłem zdecydować się na sos, więc zrobiłem serowy. Znalazłem wino, które postawiłem na stole z dwoma kieliszkami, a potem czekałem. Czekałem i... czekałem. Kiedy minęła dwudziesta, a potem zaczęła zbliżać się dwudziesta pierwsza, kompletnie zrezygnowany ruszyłem się od stołu. Wziąłem wódkę, która moja nie była, a Kashiro i razem z butelką poszedłem do swojego gabinetu, gdzie z jednego z pudełek wyciągnąłem woreczek z zielonym szczęściem, którego już obiecałem sobie nie jarać... ALE MOGĘ. Nie minęła chyba godzina, po ziole śladu nie było, jak i po peeewnej ilości alkoholu.