Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

- Mi pasuje, przynajmniej załatwimy to wszystko za jednym razem. - mruknąłem, wzdychając cicho. No, tak naprawdę nie chciało mi się bawić w jakieś wieczorki zapoznawcze, bo w sumie rzeczy nie potrzebuję jakoś szczególnie nikogo z wyjątkiem Kashiego.
Kiedy pokazał mi telefon, a raczej dał przeczytać wiadomość, przysunąłem się trochę i po przeczytaniu chwilę spoglądałem na ekran, a potem roześmiałem.
- "Skarbie", "będzie ci dobrze"? Biedaczek, no... Szkoda mi go, chce dobrze. - powiedziałem, siląc się na smutny ton głosu. Wcale mi smutno nie było, wcale.
- Nie wie, ale wcale dowiedzieć się nie musi. - wzruszyłem ramionami.

Kashiro

- Jutro popytam znajomych w wydawnictwie, czy chcą iść - powiedziałem z szerokim uśmiechem, zjadając już trzeci kawałek pizzy.
Następnie sięgnąłem po hamburgera, którego zacząłem jeść. Jednak kiedy Kei powiedział, że jest biedakiem.
- Serio trochę mi go szkoda - powiedziałem i wzruszyłem ramieniem. - Ale przynajmniej nauczy się co to znaczy "to tylko seks" - powiedziałem, pokiwałem kilka razu sugestywnie brwiami i uśmiechnąłem się delikatnie.
- No właśnie - rzuciłem, jedząc dalej i od czasu do czasu spoglądając na Keia. A po chwili z nudów włączyłem telewizor. No i jest mi okej.

- Popytaj, u mnie Anthony i Mary pójdą na pewno, reszta nie wiem, nie wiem czy w ogóle będę pytał. - powiedziałem, uśmiechając się lekko. Skończyłem kawałek pizzy, a potem pokiwałem głową.
- Nie szkoda mi go, bo brał się za ciebie, ale tak poza tym to na jego miejscu czułbym się chujowo. Zresztą skoro mu mówiłeś, że to tylko seks... to pretensje może mieć tylko do siebie. - powiedziałem, po chwili zastanowienia. Kiedy Kashi przyznał mi rację, a potem włączył telewizor, zabrałem nogi z jego kolan i wstałem z kanapy, żeby potem pójść do swojej pracowni. Taa... równie dobrze mogę siedzieć tutaj.

Kashiro


Spojrzałem zdziwionym wzrokiem, kiedy Kei wstał, po tym, jak włączyłem telewizor.
Uniosłem brew, po czym wstałem i polazłem za nim.
A kiedy przyszedł do swojej pracowni, stanąłem w progu. - Ej, czemu poszedłeś? - zapytałem, patrząc na to wszystko.
Skoro my mamy aż tyle tego ogarniać to mi się odechciewa nie.

Odwróciłem się, kiedy za sobą uslyszalem głos Kashiro. Chwilę patrzyłem na niego, a w końcu wzruszyłem ramionami i odwróciłem się do niego plecami, żeby potem zacząć przeglądać wszystkie obrazy zgromadzone w pomieszczeniu.
- Będę musiał wybrać jakieś do galerii, ponoć sporo obrazów się sprzedało. - mruknąłem, odkładając niektóre w inne miejsce. Sam nie wiem, co chcę tam zawieźć, nie wiem, co się sprzeda. Bez sensu.

Kashiro


Westchnąłem cicho, kiedy mi nie odpowiedział, a tylko wzruszył ramieniem.
- Nie wzruszaj ramieniem - powiedziałem, po czym oparłem się dużo mocniej. Westchnąłem kolejny raz, jednak dużo głośniej.
- Nosz kurwa. Dobra, jak chcesz - powiedziałem, uniosłem ręce i poszedłem do swojego gabinetu, gdzie to usiadłem na swoim krześle, a po chwili zastanowienia zamknąłem drzwi na klucz.
Zacząłem obracać swoją obrączkę na palcu, a po chwili podłączyłem wzmacniacze i włączyłem jakąś muzykę. I to głośną.
Nie będzie mnie kurwa olewał.

Westchnąłem cicho.
- Dobra, nie poruszajmy tego tematu. - poprosiłem, kiedy powiedział, żebym nie wzruszał ramieniem. A potem, kiedy stwierdził, że "jak chcę" i wyszedł, otworzyłem usta, chcąc coś powiedzieć, ale wiadomo, było za późno. Po chwili usłyszałem muzykę i pewnie nie miałbym nic przeciwko, bo mamy podobny gust muzyczny, ale w tym akurat momencie potrzebowałem ciszy. Zamknąłem drzwi i po tym, jak przejrzałem wszystkie zebrane w pracowni obrazy, odłożyłem te, które chcę zawieźć do galerii. Uprzątnąłem wszystkie przybory, sztalugę ustawiłem pod oknem, a drugą po przeciwnej stronie. Zeszło mi... dość długo, ale udało mi się wszystko ogarnąć. I na tym poprzestałem. Wyszedłem z pokoju i poszedłem do sypialni, gdzie rozebrałem się do bokserek i poszedłem do łazienki, żeby umyć twarz i zęby. Tak poza tym, jestem z siebie dumny, od kiedy mieszkam z Kashiro palę mało. Właśnie, co on tam robi? Beze mnie.

Kashiro


Przez dłuższy czas siedziałem jedynie w fotelu i wzdychałem cicho, patrząc na wszystko dookoła. No i paliłem. Dużo paliłem. Od cholery po prostu.
Po pewnym czasie podniosłem się i usiadłem na oknie, patrząc sobie na wszystko dookoła, na co tylko mogłem patrzeć.
Ale po chwili mi się znudziło. Znowu usiadłem do kompa, gdzie to siedziałem, starałem się coś pisać, ale nie wychodziło mi to zbytnio. Potem znowu coś robiłem na kompie, przeglądałem stronę wydawnictwa, coś na poczcie. Cokolwiek, żeby tylko się tym zająć.
Potem sięgnałem po książkę. Wyłączyłem muzykę, usiadłem w fotelu i czytałem. Ale nie potrafiłem sie skupić praktycznie na niczym. Jedno zdanie czytałem osiem razy. Tragedia.

Po wyjściu z łazienki niezbyt wiedziałem, co ze sobą zrobić, a że spać mi się jeszcze nie chciało, to poszedłem do salonu, żeby ogarnąć to, co zostawiliśmy. Przełożyłem pizze na talerz, śmieci wrzuciłem, nalałem sobie wody do szklanki i po tym, jak pogasiłem światła wróciłem na górę. Miałem iść do sypialni, ale stwierdziłem, że jeszcze nie. Wykorzystałem to, że Kashi wyłączył muzykę i przeszedłem pod drzwi jego gabinetu. Zapukałem kilka razy i oparłem się ramieniem.
- Idziesz spać? - zapytałem, podnosząc nieco głos, żeby był w stanie mnie usłyszeć. Nie chciałem mu wchodzić do gabinetu, więc klamki nawet palcem nie tknąłem. Sam spać nie chcę.

Kashiro


Po tym jak wyłączyłem laptopa, znowu zapaliłem papierosa i paliłem go tak długo, aż nie doszedł mnie głos Keia. Wzruszyłem ramieniem, tak jak on, jednak wiedząc, że tego nie zobaczył, zagryzłem wargę i puściłem ją dopiero po chwili.
- Nie - odpowiedziałem od razu, po czym znowu oparłem nogi na stół, paląc. - Idź - powiedziałem cicho i zagryzłem znowu wargę.
Niech się wyśpi. Ja pewnie i tak pójdę na kanapę, czy coś. Skoro ma zamiar mi nie odpowiadać na pytania, ja w sumie nie muszę z nim spać, nie muszę z nim jeść, nie muszę się z nim widywać.

Kiedy usłyszałem krótkie "nie" na chwilę zamknąłem oczy. Dlaczego nie? Chyba nie ma zamiaru pisać znowu całą noc? Oparłem się plecami o drzwi.
- Nie chcę spać bez ciebie. - powiedziałem, po czym nie wytrzymałem i nacisnąłem klamkę, jednak... drzwi ani drgnęły. Zamknął? Okej...
- Mam sobie pójść? - zapytałem, kładąc dłoń na drzwiach. Tsaa... gdybym chciał to bym już poszedł, a nie dalej tu sterczał.

Kashiro


Westchnąłem ciężko, dopaliłem papierosem, a słysząc i widząc, że zlapał za klamkę, wstałem i podszedłem do drzwi, które następnie otworzyłem.
Spojrzałem na niego, wzruszyłem ramieniem i znowu zamknąłem mu drzwi przed nosem. TO nie to, że ja się obrażam, czy coś. Po prostu nie chciał mówić to ja też nie muszę, prawda?
- Mam dużo do roboty - powiedziałem, stojąc dalej przed drzwiami, o które następnie się oparłem i zjechałem nimi na sam dół.
Podkurczyłem jedną nogę i oparłem na niej swój łokieć, za to na dłoni położyłem twarz i przejechałem po niej kilka razy. No i... I w sumie tyle, nie?

W pewnym momencie drzwi się otworzyły, więc momentalnie zabrałem z nich rękę. Chciałem wejść, już nawet zrobiłem krok, ale drzwi zatrzasnęły mi się tuż przed nosem. Mimowolnie zacisnąłem powieki, jednak nawet nie oberwałem.
- Mówiłeś, że już wszystko zrobiłeś... - powiedziałem, nie ruszając się nawet na krok z zajmowanego przez siebie miejsca. Tak mówił, mówił też, że pomoże mi z pracownią, a potem zapozuje. Ale to akurat mało ważne, bo nie mam ochoty, teraz chcę iść do łóżka, a nie...

Kashiro

- Tak, wiem, co mówiłem - powiedziałem przez drzwi, odwracając się do nich twarzą, jakbym chciał przez to być bliżej Keia.
Potem pewnie mi przejdzie, ale teraz nie chce mi się nawet z nim gadać, no nie. Bo jak on ma zamiar się obrażać za to, że telewizor włączyłem to nosz kurwa. Ja się nie mogę obrazić?
O ile w ogóle to jest obrażanie. Nie, nie jest. Po prostu... Ja nie wiem, co po prostu. No po prostu i tyle.
Westchnąłem głośno i oparłem się głową o drzwi. Idź spać już. Będziesz niewyspany, skarbie, no.

- Tak? W takim razie ja powiedziałem, że nie pójdę bez ciebie spać. - przypomniałem, po czym westchnąłem cicho. - Nie ruszę się stąd dopóki nie pójdziesz do łóżka ze mną. Możesz sobie siedzieć do rana, wszystko mi jedno. - powiedziałem, stwierdzając, że jak będzie trzeba to będę pod tymi cholernymi drzwiami spać. Jak mógłbym chcieć tracić kolejną noc na to, żeby samotnie leżeć w łóżku? Nie mam najmniejszego zamiaru.

Kashiro


westchnąłem cicho, a kiedy usłyszałem, co ten powiedział, wzruszyłem ramieniem.
Zaraz wstałem, od kluczyłem drzwi i wyszedłem przez nie, idąc prosto do sypialni. Tam na szybko założyłem spodnie dresowe, koszulkę i bluzę dresową.
Potem klucze od domu i od samochodu, telefon specjalnie zostawiłem przy łóżku, spojrzałem na Keia ostrzegawczym spojrzeniem i wyszedłem z domu, z trzaskiem zamykając drzwi.
Westchnąłem ciężko, siadając na miejscu kierowcy. Parę razy pierdolnąłem w kierownicę pięściami, po czym odpaliłem samochód, odpaliłem papierosa i... I nie wiem, gdzie miałem pojechać. Naprawdę nie miałem pojęcia.

Kiedy Kashi wyszedł z gabinetu, w pierwszym momencie uśmiechnąłem się, jednak kiedy ten mnie wyminął... mina mi zrzedła. Poszedłem za nim do sypialni, a widząc jego spojrzenie, spuściłem głowę i przygryzłem wargę. Nie podniosłem jej dopóki nie usłyszałem kroków, a potem głośnego trzaśnięcia. Postałem chwilę, analizując fakty, a potem zgasiłem światło i położyłem się do łóżka. Sam nie wiem, ile leżałem, ale sen nie chciał przyjść, więc w końcu wstałem i ubrałem się podobnie do Kashiro, bo w dres. Złapałem swój telefon, portfel, kluczyki do samochodu i domu... tego swojego. Zamknąłem dom, a klucz schowałem do doniczki, tak, żeby Kashiro mógł go znaleźć, a potem poszedłem do samochodu i następnie pojechałem w wiadomym kierunku. Jeśli mam spędzić noc sam to wolę to zrobić w łóżku, z którym byłem sam do tej pory, nie inaczej.

Kashiro

jeździłem bez żadnego celu. Raz byłem pod naszą kawiarnią, gdzie zamówiłem sobie kawę, potem znowu byłem przy naszym domu. Kolejno wzgórze, kino, park, nasza wspólna uczelnia. Potem znowu moje wydawnictwo, a potem jeszcze jego jedna galeria i druga.
I przy tej drugiej zatrzymałem się na dłuższy moment, a potem uśmiechnąłem się szeroko.
Pojechałem do sklepu. Kupiłem kolejną pizzę. A tak właściwie dwie, bo jednak mimo wszystko wolałem się do końca najeść. Potem kupiłem dobre wino i wróciłem z tym do domu... Ale Keia nigdzie nie było. Tak samo jak jego samochodu.
Westchnałem głośno, zabrałem klucze od jego drugiej galerii, koc, drugi, jeszcze jeden, chyba z dwieście świeczek, które zostały. A potem zabrałem to wszystko do samochodu. Po namyśle kupiłem jeszcze jedną paczkę papierosów.
Pojechałem do galerii. Tam wszedłem na dach i tam też rozstawiłem koc. Dookoła niego świeczki, a potem ustawiłem je w linię do drzwi, po schodach, między filarami w pomieszczeniach i tak aż do wyjścia, gdzie ustawiłem ostatnią.
Następnie zadzwoniłem do mojego faceta.
- Kochanie, jest problem. Obrabowali galerię. Nie ma czterech obrazów, drzwi i okna są stratowane. Przyjedź tu - powiedziałem przejętym głosem, po czym rozłączyłem się.

Jake

Wszedłem do domu, zamknąłem drzwi i nie zapalając światła doszedłem do sypialni, drogę oświetlając sobie tylko telefonem. Wpakowałem się do łóżka, ale nie ściągnąłem nawet butów, bo... nie. To już nie moje łóżko. Udało mi się odpłynąć po jakiś kilku minutach.
Obudził mnie dźwięk dzwonka, więc leniwie sięgnąłem po telefon i nie patrząc nawet na ekran - odebrałem. - Halo? - rzuciłem, zaspanym tonem , jednak kiedy usłyszałem głos Kashiego podniosłem się do siadu. A kiedy dotarły do mnie jego słowa, momentalnie zerwałem się z łóżka i wybiegłem z domu, przy okazji kilka razy się potykając. Wsiadłem do samochodu i szybko odjechałem. Ze względu na późną porę i względne pustki na głowie pod galerią znalałem się dość szybko. Nie zwracając uwagi kompletnie na nic, z wyjątkiem tego, że drzwi nie wyglądały na zniszczone w żaden sposób, wszedłem do środka, a tam, wśród ciemności zauważyłem ścieżkę ze świeczek. Zmarszczyłem brwi, stwierdzając, że na włamanie to mi to nie wygląda, jednak idąc za zapalonymi świeczkami trafiłem na dach, gdzie zastałem...
- Kashi... Co ty... - wymamrotałem, patrząc na te wszystkie świeczki. Te tu, na dachu i po drodze... kilkaset na pewno musiał ich rozstawić i zapalić! Mój kochany, jedyny taki no...

Kashiro

Uśmiechnąłem się pod nosem i usiadłem na kocu. Przykryłem się drugim i w pewnym momencie usłyszałem dźwięk parkującego samochodu. Aa potem ktoś wszedł do galerii. Chwila i na wejściu stał Kei. Uśmiechnąłem się do niego miękko i podszedłem do niego z kocem, a okrywając go nim, przytuliłem go do siebie.
- Kocham cię, wiesz? - zapytałem z szerokim uśmiechem i złapałem go mocno za dłoń, drugą kładąc na jego plecach. Odsunąłem się kawałek. - Może pizza to nic wymyślnego, jednak nie miałem czasu - powiedziałem i pociągnąłem go wzdłuż ścieżki ze świeczek do pizzy, wina i w ogóle tego wszystkiego, co było tutaj. Biednie to wygląda, ale... Ale no. Zawsze jakiś sposób na przeprosiny.

Nie zauważyłem nawet, kiedy Kashiro do mnie podszedł, oszołomiony tym, jak to wszystko pięknie przygotował. Kiedy tylko mnie do siebie przytulił, wcześniej okrywając kocem, momentalnie się w niego wtuliłem.
- Wiem o tym. - mruknąłem cicho, a potem dałem się zaprowadzić na koc.
- Przecież ja uwiebiam pizzę. - rzuciłem z uśmiechem - To wygląda pięknie, nie spodziewałem się... Matko, dziękuję, Kashi. - powiedziałem po czym wtuliłem się mocno w swojego faceta. MÓJ. 

Kashiro

Uśmiechnąłem się lekko.
Właśnie o to chodzi. Ma mu się podobać. I ma się na mnie nie obrażać, bo ja bez niego nie wytrzymam jednej doby, jednej nocy, czy dnia. Godziny! I to jest problem mój największy!
- No przeciez to nic takiego - powiedziałem z uśmiechem, wtulajac go w siebie, kiedy ten przytulił się do mnie. Objąłem go ściślej i pocałowałem go mocno w czoło.
- Smacznego - powiedziałem, otwierając pudelko z pizzą. No i jest mi dobrze, nie?

- Jak to nic takiego? Gdybyś tego nie zrobił zostałbym w domu... tamtym domu. Nie chciałem tam być. Nie chciałem być sam w tym łóżku. - mruknąłem, zaciskając dłonie na plecach Kashiego. Naprawdę, nie chciałem... Kurwa, ja nie wiedziałem, że tak szybko można znielubić swoje łóżko chociażby... Kiedy otworzył pudełko z pizzą, w pierwszym momencie spojrzałem na niego, bo w pierwszym momencie chciałem się na niego rzucić, jednak potem uśmiechnąłem się delikatnie i sięgnąłem po jeden kawałek.
- Smacznego. - rzuciłem z uśmiechem, po czym wziąłem się za jedzenie. Szybko pochłonąłem pierwszy kawałek i wziąłem drugi.

Kashiro


Uśmiechnąłem się szeroko i usiadłem sobie za nim, żeby zrobić mu za oparcie. Następnie przykryłem nas kocem, a gdy Kei mówił i mówił - w pewnym momencie złapałem jego wargi i zamknąłem mu usta, mimo, że dalsze słowa i tak do mnie dotarły. Cicho, Kei.
Sięgnąłem po butelkę wina, nalałem nam do kieliszków i przysunąłem do nas, biorąc sobie kawałek pizzy.
- Kocham cię, Kei. Naprawdę mocno cię kocham - szepnąłem mu do ucha, kiedy skończyłem kawałek mojego jedzenia i przytuliłem go do siebie. - Nie ma nikogo, kogo byłbym w stanie tak mocno pokochać - dodałem z szerokim uśmiechem, patrząc na niebo, które teraz zmieniły się w czarne, wypełnione białymi punkcikami. To już wiem, czemu Kei wybrał to miejsce.

Uśmiechnąłem się, kiedy Kashi usiadł za mną, a na dodatek jeszcze przykrył kocem i przytulił. No i jak ja mógłbym sam w łóżku leżeć mając takiego faceta? Spojrzałem na kieliszki, które napełnił winem i sięgnąłem po jeden, żeby napić się odrobinę.
- Dobrze to słyszeć. - powiedziałem cicho, kiedy Kashiro wyszeptał mi na ucho, że mnie kocha. Już nie wspomnę o tym, że przez moje ciało przebiegł przyjemny dreszcz, zupełnie, jak na samym początku, jeszcze wtedy na studiach. Zaczynam zachowywać się, jak nastolatek, nie jest dobrze.
- W takim razie jesteśmy na siebie skazani do końca, bo ja też nigdy nie pokocham tak bardzo, jak ciebie. - powiedziałem i objąłem się mocniej jego ramionami. Odchyliłem głowę i oparłem o ramię Kashiro. Przez chwilę patrzyłem w niebo, milcząc przy tym, a w końcu odchrząknąłem cicho.
- Nikt nigdy nawet nie zaproponował mi romantycznej kolacji w blasku księżyca. Jeszcze trochę, a zacząłbym myśleć, że wszystko kręci się wokół seksu. - mruknąłem z pewnego rodzaju smutkiem w głosie. Bo taka była prawda, zawsze liczyło się tylko to, żeby trafić do łóżka, a nawet łóżka w niektórych przypadkach nie było trzeba. A jemu nawet nic nie musiałem podpowiadać czy coś, a sam na to wpadł.