Why I Can't Hear You? [ 웃♥웃 | 2os. | b.n ]

On~ chłopak, który od dziecka potrafi czytać innym w myślach. Uważany przez większość swojego życia za dziwaka, jednak w końcu udało mu się pogodzić samemu ze sobą i żyje normalnie. Prawie normalnie, oczywiście. W pewnym momencie do jego szkoły przenosi się nasz kolejny bohater.
[color:5a93=6600CC]On~ chłopak. Po prostu zwyczajny nastolatek, który przenosi się do nowego miasta. Pytanie dlaczego miałby zwrócić Jego uwagę? Otóż wspomniany On nie może odczytać jego myśli. Jedyne co udaje mu się zarejestrować to głucha cisza.

Jak rozwinie się ta znajomość? ¦ ¦

Nie chcę marnować czasu na oczywiste rzeczy, więc - Regulamin obie dobrze znamy i będziemy go przestrzegać, obiecuję ~ !

Postacie
On (seme) ~ @SwagneS
On (uke) ~ @Monni

KP według uznania, już się obie zdążyłyśmy zgadać na ten temat ^ ^ Wiek - 17 lat, Wygląd - A&M i tak dalej i tak dalej...

DODATEK


Ogłaszam, że przeniosłyśmy to opowiadanie z slodkiflirt.pl , więc będzie to jedynie kontynuacja wcześniejszego opowiadania. Zaczniemy od tego momentu, z którego go skończyłyśmy, więc tutaj jest LINK

Imię ~ Michael
Nazwisko ~ Gare
Wiek ~ Siedemnaście lat
Data Urodzenia ~ Czternasty Kwietnia
Orientacja ~ Homoseksualna

Wzrost ~ Metr osiemdziesiąt dwa
Waga ~ Odpowiednia
Kolor oczu ~ Zielone
Kolor włosów ~ Czarne

Pokiwałem głową, po czym usiedliśmy wszyscy do ławek. Zarówno ta lekcja, jak i kilka następnych trwała bez końca, co denerwowało mnie jeszcze bardziej. Idiotyzm, czysty idiotyzm. Nie chcę chodzić więcej na żaaadne zajęcia, serio. Bo to zaczyna być denerwujące.
Tak, czy siak, kiedy wychodziliśmy już ze szkoły i szliśmy w stronę mojego motoru, chłopakowi przyszedł SMS, a kiedy go odczytał i jeszcze powiedział, że to Daniel, westchnąłem głośno.
- No dobra, nie ma sprawy. Ale ja idę z tobą - powiedziałem momentalnie.
Wyciągnąłem z motoru dla nas po kurtce, potem kasku i założyłem obie rzeczy na siebie. Poczekałem na Alexa, po czym po prostu odjechałem spod szkoły, obejmując sie jego rękami.
Zaraz byliśmy pod domem Daniela. Zsiadłem z motoru i zostawiłem rzeczy, po czym wpakowałem do środka swoją torbę. Jeżeli rzeczywiście chodzi mu tylko o te cholerne książki to przecież trzeba będzie je do czegoś spakować.
Złapałem Alexa za rękę i splotłem nam palce, idąc przez podwórko do domu Daniela. Czy ten dupek się kiedyś od niego odwali?

Uśmiechnąłem się szeroko do Alexa, żeby się nie martwił, a gdy Daniel nam otworzył i zobaczył mojego faceta, po czym uśmiechnął sie szeroko, ścisnąłem rękę. A jeszcze bardziej, kiedy ten durny facet powiedział, że te książki ma jednak w szkole. Powaliło go, czy co?
- Idiota - rzuciłem, kiedy byliśmy już przy bramce, po czym westchnąłem cicho.
- To co? Do mnie, czy do ciebie? - zapytałem i uniosłem brew do góry. No bo... Wypadałoby, żeby zabrał sie w końcu do siebie. Ale co ja będe bez niego robić? Nudzić się w domu, gapić w sufiit, grać w gry? Granie z nim jest dużo przyjemniejsze! Tym bardziej, jak się rozbiera, kiedy przegrywa. Hihi, nie. Ja wcale nie jestem zboczony!
Stanąłem przy motorze i westchnąłem głośno, krzyżując ręce. Oparłem się o niego, jednak zaraz i tak wyciągnąłem z motoru nasze rzeczy. Chory człowiek, tylko paliwo straciłem.
Właśnie! Swoją drogą. - Muszę chyba jechać zatankować - powiedziałem i pokiwałem zrobionym z ust dzióbkiem. Eh.

Westchnąłem cicho i pokiwałem głową. Zaraz jednak zebrałem się i pojechaliśmy na stację benzynową. Tam zsiadlem z motoru, zatankowalem i poszedłem zapłacić, spotykając przy okazji znajomego ze szkoły. Pogadaliśmy chwilę, po czym po prostu poszedłem, tym samym wracając do Alexa.
Uśmiechnąłem się do niego, podciągnąłem mu kask do gory, po czym pocałowałem. Odsunąłem się, założyłem swój ochraniach i pojechalem pod jego dom.
tam zaparkowałem. Ściągnąłem tylko kask.
- Mam jechać, czekać, iść z tobą, czy co? - zapytałem, odwracając się. Spojrzałem na swojego faceta i uśmiechnąłem się lekko.
Daniel mnie zaczyna denerwować. Ja rozumiem, że pierw ich razem spiknąłem, ale bez przesady. Przecież on jest teraz mój i jest mu ze mną dobrze, tym bardziej, że dalej nie wiemy, czemu nie czyta moich myśli. Trzeba byłoby pogrzebać w przeszłości, czy coś... Nie mam pojęcia. Ale to nie zmienia faktu, że tamten idiota musi się odwalić.
Westchnąłem cicho, dalej na niego patrząc.

Kiedy powiedział, żebym jechał, zrobiłem smutną minę, jednak zarz dostałem buziaka, więc trochę mi to zrekompensowało. Potem jeszcze rozebrał się i podał mi to. Zostawiłem to na motorze, ściągnąłem swój kask i pobiegłem za nim.
Żłapałem go w ramiona, po czym odwróciłem do siebie.
- Taki krótki? - zapytałem, roześmiałem się i zaraz zniżyłem, całując chłopaka czule, potem nieco mocniej i mocniej, aż w końcu nie postanowiłem, że wypadałoby go puścić.
Pocałowałem go w czoło.
- Pa - rzuciłem z uśmiechem, po czym poszedłem do motoru. Wpakowałem jego kurtkę i kask, po czym założyłem ten swój.
Odjechałem w stronę domu. I co ja teraz będę robił?

Kiedy zajechałem do domu - matki jak zwykle nie było.
Poszedłem do środka, gdzie to wziąłem jakąkolwiek ulotkę z żarciem i zamówiłem pierwsze, co wpadło mi do głowy, a mianowicie pizzę Wiejską. Będzie dużo dodatków, boczek, cebulka, czego chcieć więcej?
Z myślą, że moja kochana pizza przyjdzie już za czterdzieści minut - poszedłem do pokoju. Tam wyszedłem na balkon i odpaliłem papierosa, sprawdzając w telefonie, czy aby na pewno nie mam żadnej, nowej wiadomości. Oczywiście, że nie mam.
Westchnąłem głośno, poczekałem na tym balkonie na pizzę, a gdy już ją odebrałem - usiadłem z nią do konsoli. Otworzyłem pudełko, włączyłem muzykę na całą, możliwą głośność, po czym jedząc - grałem w samych bokserkach, bo było strasznie gorąco.
Tsa... Wieczorem, kiedy przyszła matka, zacząłem robić lekcje i znowu sprawdziłem telefon. Serio, nic?

Kiedy już skończyłem robić lekcje, spojrzałem znowu na telefon, a potem uśmiechnąłem się szeroko.
Dobranoc, kochanie <3 ~ wysłałem i uśmiechnąłem się sam do siebie. Podłączyłem telefon do ładowania przy łóżku, po czym poszedłem do łazienki. Tam umyłem się, przebrałem w czyste bokserki i tak też położyłem się do łóżka.
~~~

Następnego dnia poszedłem prosto do kuchni, gdzie to zrobiłem sobie kawę i kanapki na śniadanie. Wziąłem telefon i napisałem do Alexa "Hej, wstałeś już? mam po ciebie przyjechać?", po czym poszedłem na górę się ubrac i spakować. No, a potem w sumie nie zostało mi za dużo do roboty, więc poczekałem tylko na odpis Alexa i mogę jechać do szkoły. Ugh. Nie chce mi sieę!

Nie dostałem odpowiedzi od Alexa. Zgadłem, że albo nie słyszał, albo coś, więc... No. Przecież i tak zobaczymy się w szkole, bez przesady. Zebrałem się całkowicie i tak też usiadłem na motorze, którym to zresztą pojechałem prosto pod szkołę. Mało jeszcze było ludzi, ale to głównie przez to, że wcześniej przecież jeździłem po Alexa i to z nim przyjeżdżałem. Więc... O siódmej dwadzieścia praktycznie w ogóle nikogo nie ma.
Przecież on ma autobus albo na szóstą trzydzieści pięć, albo na siódmą piętnaście, wiec pewnie koło w pół do tutaj będzie. Więc... usiadłem sobie na jednej z ławek i licząc, że nie będzie tędy przechodził żaden nauczyciel - odpaliłem papierosa. Tak, tak, wiem. Powinienem nie palić. Chociażby ze względu na Alexa.
Jednak kiedy było już za dziesięć, spojrzałem na telefon i na szybko napisałem: " Heeej... Co jest? Gdzie jesteś? Czekam przed szkołą, przyjdziesz? Mam przyjechać, jak jesteś w domu? " - wysłałem i gdy nie dostałem żadnej odpowiedzi po godzinie - olałem całkowicie szkołę i pojechałem do niego do domu. Tam nic nie usłyszałem. Nawet drzwi były zamknięte, a ja... No cóż... Nie chcąc ich wywarzać nie miałem zbytnio nic do roboty. Poza jednym.
Wszedłem na dach i z niego zajrzałem do okien Alexa. Nic. Mieszkanie na najwyższym piętrze jednak do czegoś się przydaje. Zszedłem na balkon i spojrzałem na pomieszczenie. A potem... Dobra, odkupię. Rozbiłem szybę i wszedłem do środka. Nigdzie go nie było! Znowu napisałem "Alex, to przestaje być zabawne. Gdzie Ty?" - wysłałem i wyszedłem normalnie. Nosz cholera jasna...
Pojechałem do domu, gdzie to dwadzieścia osiem razy, tak, dokładnie, miałem zamiar dodzwonić się do chłopaka, ale nic takiego się nie stało. Obdzwoniłem wszystkie szpitale w mieście - nigdzie nikogo takiego nie mieli. Nosz do kurwy nędzy. Gdzie on jest?

Nie mogłem nic wymyślić. Koło dwudziestej, kiedy mama przyszła do domu powiedziałem jej o wszystkim, ale dalej mi to nic nie pomogło - Alex był gdzieś, gdzie nie mogłem go znaleźć. Odchodziłem dosłownie od zmysłów. Przecież... No Boże. Może na policę pójdę? I co oni mi zrobią?
Aż w końcu... Oczywiście to nie jest powiedziane, że to była prawda, czy coś, ale kto mi powiedział, że Daniel nie mógł go po prostu gdzieś zamknąć? W końcu wczoraj, kiedy poszedłem z Alexem, nagle mu się przypomniało, że książki ma w szkole, nie?
Tsa. Wróciłem do domu, zabrałem kij baseballowy i od razu popędziłem do domu Daniela. Zatrzymałem się przed nim, ściągnąłem kask, potem kurtkę i poszedłem od razu do jego domu. Wszedłem bez pukania, a widząc, że jego rodzice siedzą i patrzą się na mnie i na moj kij, pokiwałem głową.
- Ja tylko po informacje - rzuciłem, uśmiechnałem się, po czym wbiegłem na górę do pokoju Daniela.
Wszedłem tam, a widząc, że ten siedzi przy biurku, podszedłem, chwyciłem go za fraki i rzuciłem nim o ścianę, po czym podbiegłem i walnąłem go kijem w brzuch, przez co dostałem w staw tak mocno, że bałem się, że ten mi po prostu wypadł. Kolejny raz Daniel dostał, jednak tym razem w twarz. Coś zachrupło, chłopak zalał się krwią, a ja podniosłem go znowu za fraki i przyszpiliłem do drzwi.
- Myślałem, że będziesz się dłużej domyślał - powiedział i zaśmiał się cicho.
- Gdzie jest Alex? - zapytałem, uśmiechnąłem się i ze dwa razy trzepnąłem nim o ścianę, dalej go nie puszczając.
- Nie wiem? - powiedział, wyszczerzył się szyderczo, a ja znowu nim rzuciłem - o podłogę. Chłopak kilka razy zaskomlał, po czym po prostu położył się na ziemi i już jakiś czas się nie podnosił. Sprawdziłem tylko, czy oddycha, po czym spojrzałem na swoje kolano. Całe rozwalone. Cholera.
Zacząłem szukać w jego rzeczach. Zabrałem jego pamiętnik, potem kluczyki z nazwą "magazyn rzeczy znalezionych". Ciekawe, gdzie to jest. W szkole? No przecież Daniel nie byłby takim idiotą! Ale... Sprawdzić można, nie?

Wszedłem do szkoły, a raczej.. włamałem się, no bo kłódka już była i w ogóle. No i jak ja niby miałbym tam wejść? Wyłączyłem alarm, po czym przeszedłem przez wszystkie korytarze, nie mając pojęcia, gdzie magazyn jest. No to... Potem zostały mi tylko piwnice, które też musiały być opczywiście zamknięte. Nosz cholera... Na co im te wszystkie kłódki?
- Alex?! - wykrzyczałem, rozglądając się. Znalazłem pokój z napisem "magazyn rzeczy znalezionych", po czym wyciągnąłem kluczyk. Otworzyłem drzwi i wszedłem do środka, zapalając światło. Uśmiechnąłem się delikatnie, widząc, że Alex leży na plecaku.
Podszedłem do niego i dotknąłem jego ramienia.
- Ej... Nie śpij, misiaku - powiedziałem i zaśmiałem się, kładąc się na ziemi w miarę podobnej pozycji. No, dawaj, Alex. Wstawaj.

Zaśmiałem się głośno, kiedy rzucił się mi na szyję, a chwilę potem przekręcił mnie tak, że siedział na mnie. Objąłem go ramionami i przycisnąłem do siebie. Zaśmiałem się głośno, kiedy dostałem.
- No wiesz... Ja w myślach nie czytam - powiedziałem, uśmiechnąłem się szeroko i przytuliłem go do siebie znowu.
No, a kiedy mnie pocałował - od razu podniosłem dłoń do jego policzka i pocałowałem go mocno.
- Musiałem się włamać do szkoły, żeby tutaj wejść - powiedziałem i zaśmiałem się cicho, po czym znowu go pocałowałem, wkładając rękę w jego włosy, żeby był bliżej mnie. Cholera jasna.

- Mi to tam wiesz... Nie podskoczy. Jestem wyższy od niego i silniejszy, bardziej się boję o ciebie - mruknąłem cicho i uśmiechnąłem się lekko, bo dostałem całusa w policzek.
- Tsaa... Chodźmy - mruknąłem cicho i splotłem nam palce, po czym zabrałem kij baseballowy. - Pierw do mnie, musisz coś zjeść - mruknąłem i ścisnąłem mocniej jego rękę, aby chwilę potem wyciągnąć go z piwnicy, a potem ze szkoły. Podszedłem do swojego motoru i wyciągnąłęm dla nas po kurtce i po kasku z bagażnika, a gdy ten się ubrał, a potem ja, wsiadłem i odjechaliśmy w stronę mojego domu. No bo... Cholera. Jak ja go dopadnę to na paru razach z kija się nie skończy.