Stupid Pictures 4 ~ 2os, b.n, kontynuwacja, yaoi

Jadłem w spokoju swoją pyszną, jak się okazało kaczkę i pewnie dalej w takim samym spokoju bym jadł, gdyby nie to, że zauważyłem między innymi minę Kashiro. Zmarszczyłem brwi, nie do końca wiedząc o co mu chodzi, jednak po chwili się dowiedziałem. Bo mi pokazał, ale mało ważne. Zerknąłem na chłopaka, o którego rozchodziło się mojemu facetowi i potrzebowałem chwili, żeby zastanowić się nad pytaniem, które padło. Doszedłem do wniosku, że nie, nie kojarzę owego osobnika, a nawet jeśli go znam, jakimś sposobem, to nie jest to nikt ważny, skoro nawet nie pamiętam.
- Nie znam. - odpowiedziałem spokojnym tonem głosu, wcześniej odkładając widelec. Złapałem wolną dłoń Kashiro i ścisnąłem lekko jego palce. - Nie zwracaj na to uwagi, dobrze? Jesteśmy tylko my, tak? To nasza kolacja we dwójkę. W łóżku, kiedy jesteśmy razem też myślisz o innych? Nie sądzę. - powiedziałem, uśmiechając się do niego. Z tym akurat... No, może i dobre pytanie, ale naprawdę, nie sądzę, żeby myślał o innych wtedy, kiedy uprawiamy seks. A przynajmniej nie mogę powiedzieć, że poświęca mi wtedy za mało uwagi, bo jest inaczej.

Kashiro


Kiedy odpowiedział, że go nie zna - spojrzałem znowu na chłopaka, który dla odmiany przestał się gapić na mojego faceta, a zaczął na mnie. Kiedy mój chłopak złapał moją rękę - przeniosłem powoli wzrok na niego i uśmiechnąłem się szeroko na jego słowa.
- Nigdy w życiu nie myślałem o nikim innym - mruknąłem w odpowiedzi i podniosłem jego dłoń do swoich ust, po czym pocałowałem ją, tym samym dostając fleszem po oczach. Spojrzałem w stronę chłopaka, który siedział, teraz trzymał aparat. Aha, super. Czyli już wiem, gdzie jutro nasze zdjęcie się pojawi.
- Oj... będziemy jutro na okładce - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i trzymając dalej jego dłoń - jadłem znowu spokojnie, patrząc tylko na Kei'a.

Uśmiechnąłem się, rozczulony widokiem całującego moją dłoń Kashiro. Zaczął robić takie rzeczy, które rozwalają mnie na części. Co jak co, ale długo się cieszyć miłą chwilą nie mogłem, bo wspaniałomyślnie komuś zachciało się nam zdjęcie robić. Spodziewałem się tego, mówiłem.
- Pamiętaj, żebyśmy jutro kupili to wspaniałe pismo, w końcu będziemy mieć wspólne zdjęcie. - roześmiałem się. Taa, przy okazji pewnie poczytamy o tym, że to sensacja, że zaczęliśmy się spotykać, że romantyczna kolacja i chuj wie, co jeszcze. Westchnąłem cicho i wróciłem do jedzenia, które naprawdę wyjątkowo mi smakowało.

Kashiro


Zaśmiałem się na jego słowa. - Będą nam się wpierdalać teraz w życie, wiesz? - zapytałem, zaśmiałem się znowu i jadłem sobie dalej, gładząc kciukiem jego wierzch dłoni. - Bo wiesz - sensacja znany autor książek i znany artysta - powiedziałem, zaśmiałem się i pokręciłem głową. - A jak im się będzie chciało szukać to zaraz się skapną, że książki są o nas - dodałem ciszej, niż zwykle i zaraz skończyłem swoje jedzenie.
Popiłem łykiem wina, po czym uśmiechnąłem się delikatnie.
- Gdzie mój deser... - mruknąłem i pokręciłem głową. Weźcie, ludzie, bo się jeszcze głodny zrobię! - Musimy się spakować i kupić jak coś będzie potrzebne - mruknąłem, zaśmiałem się i uśmiechnąłem. Ta... Jutro lecimy do Francji.

Skrzywiłem się lekko, uświadamiając sobie, że rzeczywiście, wiem o tym. - Wiem, Kashiro. Dlatego cieszę się, że wyjedziemy, chociaż podejrzewam, że to niewiele może dać. - Westchnąłem, patrząc na nasze dłonie. - Mam nadzieję, że nikomu nie będzie chciało się tego robić, ale... dobrze, masz rację prędzej czy później dojdą do tego, że Twoje książki są o nas. - powiedziałem, niezbyt zadowolonym tonem głosu.
Uśmiechnąłem się, kiedy wspomniał o deserze. - Co masz ochotę zjeść na deser, skarbie? - zapytałem, oblizując dolną wargę. - Spokojnie, ze wszystkim zdążymy. - dodałem.

Kashiro

Kiedy zapytał, co chcę zjeść na deser - spojrzałem na niego sugestywnie i wzruszyłem ramieniem, uśmiechając się pod nosem.
- Wiem, wiem - powiedziałem, a zaraz przyszedł kelner, zabrał nasze talerze i dolał nam wina. Do tego zapytał się, czy chcemy coś jeszcze zamówić, a ja pokiwałem głową i poprosiłem o ciasto cytrynowe.
Spojrzałem na swoejgo faceta, po czym westchnąłem ciężko.
- Będzie zajebiście, zobaczysz - mruknąłem.

Skoro już miałem okazję coś jeszcze zamówić, to zamówiłem - szarlotkę na ciepło z lodami, oczywiście. No, może nie do końca takie "oczywiście" ale miałem ochotę na lody właśnie. Taa. Kelner odszedł, a ja wziąłem do ręki kieliszek i napiłem się wina.
- Zobaczę. - przytaknąłem, uśmiechając się do swojego faceta. Jasne, że będzie zajebiście, bo nie dość, że z nim to jeszcze do Francji.

Kashiro


Zaśmiałem się i pokręciłem głową.
- Bardzo się obrazisz, jak zapłacę? - zapytałem, zagryzłem wargę i uniosłem brew. No bo wiem, że on zawsze się sciekał, jak za coś ja płaciłem, a do tego zawsze on chciał. Więc w sumie chyba nie zaszkodzi, jak zapłacę, prawda? Tym bardziej, że no to ja go zaprosiłem i to ja będę płacił. Za tydzień we Francji płacę ja, ale za to jak już tam będziemy - on będzie. Więc to jest umówione, a teraz powinien mi pozwolić.
Napiłem się wina i złapałem jego łapkę, po czym miziałem ją sobie. Mój facet, mój.

Uśmiechnąłem się szeroko, obdarowując go najładniejszym uśmiechem na jaki było mnie w tamtej chwili stać.
- Nie obrażę się. - zapewniłem, zupełnie, jakby mój uśmiech tego wystarczająco nie wyrażał. Zrozumiałem, że zabranianie komuś płacenia za siebie, komuś z kim jesteś jest głupie - bo ja też lubię to robić i zdecydowanie nie byłbym zadowolony, gdyby Kashiro obrażał się na mnie wtedy, gdy za niego płacę. Takie zachowanie nie miało żadnego sensu.
- Wiesz, że jeszcze nie do końca wierzę w to, że jutro będziemy we Francji? - zaśmiałem się kręcąc głową i ścisnąłem lekkk jego palce. Trochę czasu minie nim zdążę się nim nacieszyć. A raczej... Cóż, wątpię, żeby kiedykolwiek mi się udało, zawsze będzie mi go mało.

Kashiro

Uśmiechnałem się szeroko. Skoro mówi, że się nie obrazi to się nie obrazi. Zawołałem kelnera ręką, bo akurat patrzył się w moją stronę, a kiedy przybył - domówiłem jeszcze jedno wino. Nie zaszkodzi nam na pewno, a tylko poprawi nastrój.
- Wiesz, że ja też? - dopytałem, zaśmiałem się i nalałem nam po kieliszku. - Strasznie nie realne, co? - dopytałem, zaśmiałem się i pokręciłem głową. - Jak wrocimy myślę, że możemy pojechać do twoich rodziców - powiedziałem, zagryzłem warge i uśmiechnąłem się. Wiem, że mu na tym zależy. I no najwyżej wyrzucą mnie z domu, prawda?

- Chcesz mnie opić, a później wykorzystać, co? - zapytałem ze śmiechem, kiedy tylko kelner oddalił się od nas. Prawda jest taka, że on mnie upijać nie musi, żeby osiągnąć swój jakiś tam ewentualny cel.
- Zgodzę się. - przytaknąłem i przysunąłem bliżej siebie swój kieliszek. - Naprawdę? Chcesz tego? Wiesz, że ja nie chcę cię do niczego zmuszać. - powiedziałem, niezbyt pewien tego czy Kashiro rzeczywiście ma ochotę pojechać do moich rodziców. Nie chodzi mi o to, żeby czuł się źle, a z początku niezbyt optymistycznie do tego wszystkiego podchodził. W każdym bądź razie... byłoby dobrze, gdyby jednak chciał tam ze mną pojechać, bo nie rozumiem dlaczego by nie. Moja matka ze szczęścia zwariuje, jak go zobaczy, tym bardziej teraz, kiedy jest tak cholernie przystojny. No i sam z chęcią odwiedzę dom rodzinny, bo ostatnimi czasy jakoś nie mogłem tam dotrzeć.

Kashiro


Wypiłem jeszcze jeden łyk, po czym uśmiechnąłem się lekko.
- Nie, naprawdę chcę pojechać. Jestem ciekawy reakcji - powiedziałem, zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową, żeby zaraz pobawić się jego obrączką na palcu. Potem swoją i uśmiechnąc się do nich. - Poza tym to ważne dla ciebie, prawda? A ty jesteś ważny dla mnie. Więc skoro chcesz możemy do nich jeździć co jakiś czas, jeżeli wszystko wyjdzie - powiedziałem, wzruszyłem ramieniem i znowu uśmiechnałem się do obrączek.

- Ja ci już teraz mógłbym powiedzieć, jaka będzie reakcja. - powiedziałem, po czym wzruszyłem ramieniem. No, bo jak mógłbym nie wiedzieć? Mama ucieszy się zupełnie tak, jakby wygrała milion dolarów, a ojciec z początku nie będzie zadowolony, ale szybko pokaże, co czuje naprawdę - więc będzie zadowolony, jak matka. To znaczy, mogę się tego domyślić, ale skoro nie podobało im się to, że spotykam się wciąż z nowymi mężczyznami i dowiadują się o tym tylko z jakiejś prasy niezbyt na przyzwoitym poziomie, więc powinni cieszyć się z tego, że znowu jesteśmy z Kawaiiem razem. Z Kashiro.
- Tak, to dla mnie ważne. I będziemy tam jeździć co jakiś czas tylko jeśli ty będziesz tego chciał. - zapewniłem, łapiąc jego dłoń i po chwili splatając nam palce. - Kashi, zostaniesz ze mną już zawsze? - zapytałem po chwili milczenia, rzecz jasna całkowicie poważnie.

Kashiro


Zaśmiałem się cicho, kiedy to Kei powiedział, że może mi powiedzieć reakcję. Wiem, wiem, pewnie jego mama będzie zadowolona. Ale pewnie pamięta reakcję jego ojca, który to chyba naprawdę mnie nie lubił. Może teraz będzie inaczej? Cieszyłbym się bardzo. Bo mi na nim zależy i skoro on nie może poznać mojej rodziny z wiadomych powodów, ja chciałbym uczestniczyć w jego. Moglibyśmy przyjeżdżać na święta, bawić się i w ogóle.
Splotłem swoje palce z tymi jego, kiedy to zrobił, po czym uśmiechnąłem się i wyciągnąłem druga rękę, żeby po chwili pogłaskać go po policzku. Przyciągnąłem go po chwili do siebie, kiedy już padło jego pytanie, po po czym pocałowałem go czule, z ogromną dozą miłości.
- Byłbym głupcem, gdybym tego nie zrobił - powiedziałem, pocałowałem go jeszcze raz, po czym odsunąłem się na moment, jednak dalej nie rozplotłem naszych palców.
Zaraz przyszedł kelner, który wystawił nam rachunek, a dopiero po chwili wyciągnąłem dłoń z jego uścisku i zapłaciłem, dając kelnerowi duuuży napiwek.

Uśmiechnąłem się, kiedy tylko dłoń Kashiro wylądowała na moim policzku, a potem, poniekąd za jego sprawą przysunąłem się do niego. Niekoniecznie spodziewałem się tego, co zrobił, ale oczywiście, pocałował mnie w tak cudowny sposób... wiem, że tylko on mógłby mnie tak pocałować.
- Na szczęście nie jesteś głupcem. - skwitowałem cicho, posyłając mu delikatny uśmiech. Odwzajemniłem pocałunek swojego mężczyzny i kiedy tylko zapłacił, spojrzałem na niego wyczekująco. - Wrócimy już do domu? - zapytałem, mając cichą nadzieję na to, że się zgodzi. Jakby nie patrzeć, to ostatnia nasza noc w domu przed wyjazdem.

Kashiro


Pokiwałem głową.
- Tak - powiedziałem, po czym zebrałem wszystkie swoje rzeczy i złapałem Kei'a za rękę, kiedy wychodziliśmy. Zaraz weszliśmy do samochodu, z samochodu do domu. Tam też odłożyłem klucze, portfel i podłączyłem telefon do ładowania.
Zaraz podszedłem do Keia i przytuliłem go do siebie, żeby zaraz spleść palce na dole jego pleców.
- Idziemy spać, nie? Jutro ciężki dzień - powiedziałem i zagryzłem wargę, żeby zaraz pocałować go w czoło i oprzeć głowę o tą jego.

Skinąłem głową, po czym wstałem z krzesła, które za sobą zasunąłem, a gdy Kashiro złapał mnie za rękę, uścisnąłem jego dłoń lekko. Wyszliśmy do samochodu i rzecz jasna, powrót do domu długo nam nie zajął, pewnie byłoby inaczej, gdyby Kashi jeździł wolniej. W każdym bądź razie, po wejściu do domu zdjąłem buty, a potem objąłem szyję swojego faceta.
- Tak, idziemy spać, ale wcześniej coś dla Ciebie zrobię. - odpowiedziałem z uśmiechem, i pogłaskałem go po policzku, kiedy jego ciepłe wargi musnęły moje czoło. Przytulałem się do niego chwilę, a potem, wciąż opierając głowę o tą jego, zacząłem rozpinać mu koszulę. - Za cudowną kolację. - dodałem, rzecz jasna do wcześniejszej wypowiedzi. Rozpiętą już koszulę zsunąłem mu z ramion, żeby opadła na podłogę. Musnąłem ustami jego szyję, potem tors i w końcu złapałem za rękę i zaprowadziłem do sypialni. - Zdejmuj spodnie i kładź się na brzuchu. Proszę. - rzuciłem, pocałowałem go w policzek, po czym zabrałem się za pozbywanie swojej koszuli i spodni. Bo niewygodnie.

Kashi


Uśmiechnąłem się do niego, kiedy ten się tak ładnie do mnie przytulił. A zaraz zaczał rozpinać mi koszulę, więc z szerokim uśmiechem odsunąłem głowę do tyłu.
Kiedy pozbył się mojej koszuli, uśmiechnąłem się delikatnie i zaraz został pociągnięty do sypialni, Gdzie to wedle planu Keia ściągnąłem spodnie i położyłem się na brzuchu, przymykając oczy.
- Co żeś wymyślił? - zapytałem, zaśmiałem się cicho i pokręciłem głową.

- Nic, co mogłoby co się nie spodobać. - odpowiedziałem wymijająco, chociaż i tak nie robiło to większej różnicy, bo przecież za chwilę się dowie. Pewnie już się domyśla. Odłożyłem spodnie na bok, po czym wszedłem na łóżko i usiadłem swojemu facetowi na udach. Usiadłem, ale szybko zmieniłem zdanie i tylko nad nim klęczałem, żeby go nie przygniatać. Położyłem mu dłonie na ramionach, które zacząłem spokojnie ugniatać. - Tylko masaż. Przyda ci się. - powiedziałem, uśmiechając się i wciąż skupiając się na tym, co akurat robiłem.

Kashiro

Uśmiechnąłem się lekko, kiedy poczułem jak na mnie siada. A zaraz zaczął mnie masować, więc uśmiechnąłem się do samego siebie, po czym pokiwałem głową.
- Czemu niby? - zapytałem, zaśmiałem się cicho i pozwalałem sobie na tą chwilę przyjemności, kiedy to najlepsze dłonie, najlepszego faceta masują mi plecy. Kei, będziesz tak robił częściej? Bo ja chcę, ja mówię, że okey. Jestem za!
W pewnym momencie jednak okręciłem się pod nim i przyciągnąłem go do siebie, żeby ten siedział mi całkowicie na udach okrakiem.
Pocałowałem go w nos, przytuliłem się do jego torsu i obejmując go, przytulałem się tak do jego klatki, wsłuchując się w bicie serca.
- Hej, ty tam? Jakim cudem bijesz? Przecież cię ukradłem... - rzuciłem do serca, po czym zrobiłem smutną minę. - Dobrze, że tylko dla mnie bijesz - powiedziałem, uśmiechnąłem się i z przymkniętymi oczami dalej wtulałem się w swojego faceta. Jak dobrze.

- Bo zasługujesz na wszystko co najlepsze z mojej strony, a nie pamiętam, kiedy cię ostatnio masowałem. - wyjaśniłem, zsuwając dłonie nieco niżej. Nie dane mi było jednak masować go jakoś szczególnie długo, bo zachciało mu się pozycję zmieniać. Zaśmiałem się i pokręciłem głową, żeby po chwili całkowicie zamilknąć. Objąłem dłońmi jego głowę, uśmiechając się lekko pod nosem.
- Tylko dla ciebie. - przytaknąłem cicho, przeczesując palcami jego włosy. Dobra, jeszcze chwila a się poryczę, przysięgam. A wolałbym tego nie robić.

Kashiro


Uśmiechnąłem się szeroko, kiedy ten mi przytaknął i przytulałem się tak do niego, co jakiś czas całując go w klatkę piersiową. No raz na jakiś czas, tak, o, po prostu. Bo go kocham. I nie wyobrażam sobie życia bez niego.
- Spać - mruknąłem po jakimś czasie i przerzuciłem nas na bok, od razu przytulając go do siebie. Zdecydowanie sen nam się przyda, tym bardziej jak jutro będziemy lecieć do Francji jakieś pięć - sześć godzin, może nawet więcej. Pewnie ta tutaj przylepa i tak pójdzie spać, ale... co za różnica?

Normalnie pewnie już zacząłbym przysypiać, ale wystarczająco dużo myśli zaprzątało mi głowę, żeby uniemożliwić zapadnięcie w sen. I dobrze, przecież i tak się wyśpię, nie?
- Śpij. - powiedziałem, kiedy Kashiro przerzucił nas na bok i dodatkowo przytuliłem się do niego. - Dobranoc. - dodałem po chwili i musnąłem lekko jego usta, a potem spokojnie zacząłem gładzić go po policzku. Polecimy do Francji i co? Co jeśli któremuś z nas spodoba się tam na tyle, że będzie chciał zostać? Przecież nie możemy... A z drugiej strony - dlaczego nie? Nie, niemożliwe... Wrócimy do domu i będziemy żyć, jak wcześniej? Powinniśmy zaplanować, gdzie jeszcze chcielibyśmy pojechać. Musimy korzystać, skoro mamy możliwość, prawda? W sumie... może ta Francja to nie jest taki dobry pomysł. Co jeśli Kashi zakocha się w jakimś francuzie? Wszystko jest możliwe! Ale przecież nie mógłby... Tylko, że to nieprawda, bo może.

Kashi


- Dobranoc, kochany - powiedziałem i uśmiechnąłem się do niego, wciskając mu swoją rękę pod głowę, aby zrobić mu poduszkę z mojego ramienia, a następnie objąłem go drugą ręką w boku, jedną nogę zgiętą włożyłem miedzy jego.
Oddałem jego muśnięcie ustami i naprawdę bardzo szybko zasnąłem.
Kiedy rano się obudziłem - spałem na boku i przytulałem Keia od tyłu. Uśmiechnąłem się szeroko i zabrałem laptopa do mojego gabinetu, gdzie wydrukowałem nasze rezerwacje hotelu, bilety samolotowe, potem zszedłem na dół, gdzie to zrobiłem nam naleśniki. Wziąłem kasy, jedzenie i nutellę i wszedłem z tym na górę.
- Kotek, wstawaj - szepnąłem, układając się przy łóżku, patrząc sobie kawałek przed jego twarzą na mojego śpiącego skarba. Odgarnałem mu włosy delikatnie palcami i uśmiechnąłem się. Mój kocieł.

Dopiero po chwili zorientowałem się, jak właściwie leżymy. Wyłączyłem się na tyle, że nawet nie zwróciłem na to uwagi, więc spojrzałem na twarz swojego faceta, a widząc, że śpi - przynajmniej tak mi się wydawało - wtuliłem się w niego, dzięki czemu było mi jeszcze lepiej. Żaden francuzik mi go nie odbierze, nikt mi go nie odbierze, bo na to nie pozwolę. Z drugiej strony, przecież nie mogę kontrolować go przez całą dobę, wcale nie powinienem tego robić. Będzie to wyglądać tak, jakbym mu nie ufał, a przecież ufam, do cholery! Jemu ufam, a to innym ludziom nie ufam. Odnoszę wrażenie, że inni nic sobie nie robią z tego, że on jest ze mną. Że jest mój. W każdym razie... nie mogę mu pokazać, że aż tak przejmuję się tym, że może poznać kogoś lepszego. Tylko czy on o tym nie wie? Jeszcze pomyśli, że większy ze mnie dzieciak niż lata temu, a przecież...
Powoli otworzyłem oczy, czując, że powinienem to zrobić, a wcale mi się nie chciało. Czując, że odgarnia mi włosy, złapałem jego dłoń i uwięziłem w swojej. Znowu zamknąłem oczy, tym razem uśmiechając się leniwie. - Chooodź do mnie. - wymruczałem, bo tyle byłem w stanie zrobić. Nie ruszam się dziś z łóżka, nie chce mi się. Może mnie obudzić jutro ewentualnie.