Why I Can't Hear You? [ 웃♥웃 | 2os. | b.n ]

- Ale tutaj nie miejsca, żebyśmy spali razem. Idź do mnie i przypilnuj, żeby moja mama się wyspała. A jak coś to przecież mój pokój jest wolny - powiedziałem i spojrzałem na niego błagalnie. - Proszę - dodałem, uśmiechając się delikatnie.
Ja rozumiem, że oni nie chcieli mnie zostawiać i woleli tutaj siedzieć i gapić się na to, że moje serce dalej bije, ale bez przesady. Dam sobie radę... przecież. A ta dwójka powinna odespać. I to porządnie.
- Poza tym pewnie i tak nie będzie czasu na siedzenie, bo zaraz się tutaj wszyscy zlecą, zrobią miliard badań i... I w ogóle - dodałem, a potem dostałem całusa, więc od razu wsunąłem dłoń w jego włosy i pocałowałem go mocno i porządnie. Do tego długo, bo naaaaprawdę nie chciałem go puszczać. Ale musiałem, łeee.

- Dobrze, będę grzeczny - powiedziałem z uśmiechem i od razu oddałem jego całusa. Odmachałem mu, a chwilę potem przyszedł lekarz.
od razu zrobili mi EKG, USG, przyszedł koleś, który miał mi zdjąć szwy, więc pierwszy raz zobaczyłem, że będę miał bliznę na pół piersi po prawej stronie. Westchnąłem na to zrezygnowany. Jednak ci zrobili mi jeszcze morfologię, sprawdzili przepływanie krwi, potem zabrali mnie na tomografię głowy i... Ogólnie jak skończyli to dopiero mogłem się położyć spać.
- W sumie to dobrze, że się obudziłeś - usłyszałem rano, kiedy siedział obok lekarz. - Ten koleś, co spowodował wypadek przyszedł i chciał pogadać. Do tego masz wyniki w normie, wiec potrzymamy cię jeszcze tydzień, czy pół i zobaczymy co dalej, okay? - zapytał, a ja pokiwałem głową.
Zaraz przyszedł tamten.. Ramon, jak się dowiedziałem. Powiedział, że dostanę odszkodowanie i mój motor już jest naprawiony, bo pokrył koszty w warsztacie. Do tego powiedział, że z moją mamą też się już umówił, że pokryje koszty leczenia i jak będzie trzeba to rehabilitacji też. Przeprosił mnie do tego, więc koniec końców skończyło się na tym, że siedzieliśmy i gadaliśmy, jakbyśmy byli najlepszymi przyjaciółmi. Był stosunkowo młody, bo dwadzieścia dwa lata. Do tego pracował w jakiejś dużej firmie jako prawnik. Całkiem w porządku koleś.

W pewnym momencie do sali wszedł Alex, więc ja momentalnie podniosłem się, jednak zakuło mnie w płucu, więc... Tsa. Znaczy... Bo to nie jest tak, że ono mnie boli, czy coś. Tylko jak robię gwałtowniejsze ruchy.
- Hej, skarbie - powiedziałem z szerokim uśmiechem, a kiedy Alex zaczął mówić, co przywiózł, pokiwałem głową. - Jesteś niemożliwy - powiedziałem i zaśmiałem się, a gdy zapytał o kolesia, odwróciłem głowę w jego stronę.
- To Ramon... To ten... - zacząłem, ale nie wiedziałem, jak to ując w słowa.
- To ja go potrąciłem. W sumie przyszedłem tylko powiedzieć, że motor jest naprawiony, szpital i rehabilitacja opłacona... Więc pewnie chcecie pogadać to ja już wychodzę, Pa, Michael. Jak coś to masz mój numer - powiedział, a ja pokiwałem mu ręką.
- Cześć, trzymaj się - powiedziałem z miękkim uśmiechem, a chwilę potem wyciągnąłem ręce do swojego faceta. O jak ja mam dobrze.

Wyszczerzyłem się szeroko i kiedy tylko mój facet usiadł na brzegu łóżka - złapałem go i przytuliłem się ładnie. Jednak zaraz zabrałem go i oparłem się plecami o podgłówek łóżka, a Alexa usadowiłem między swoimi nogami, przytulając się do niego od tyłu. Boże.
- Teraz już lepiej być nie mogło - powiedziałem i zaśmiałem się, kładąc głowę na jego ramieniu, żeby potem pocałować go w szyję. - A ty co? Odespałeś? Lepiej już wyglądasz - powiedziałem i znowu pocałowałem go w szyję, wsuwając ręce pod jego koszulkę. No co? Niech tylko poczeka, aż stąd wyjdę!
Miesiąc z łóżka nie wyjdzie. Znaczy... No. Bo... Stęskniłem się. I to bardzo, bardzo, baaaardzo. Bardziej od niego. Tym bardziej, że ja miałem gorzej, bo tylko słyszałem, jak rozmawia do mnie i całuje mnie na pożegnanie, a nie mogłem nic zrobić, żeby powiedzieć mu, że nic mi nie jest. Raz tylko słyszałem, jak mama powiedziała, że ściskałem mu dłoń. Tsa... A tak? Nic. Więc teraz sobie odbijemy, nie?

Zaśmiałem się cicho i pocałowałem go w ramię, przyciskajac go do siebie, głównie ze względu na to, że Alex sam nie chciał się do mnie przytulać. Ale to pewnie dlatego, że bał się, że zrobi mi krzywdę. Spokojnie. Nic mi nie będzie, dam sobie radę.
- Tylko tyle, że wszystko w porządku. Potrzymają mnie tydzień i wypuszczą - powiedziałem z uśmiechem. - Do tego powiedział, że w sumie się cieszy, że wróciłem - powiedział, a ja uniosłem brew.
- Ale to nie była moja wina... Albo i moja? W sumie to nie założyłem kurtki i nie rozejrzałem się na światłach - podrapałem się po głowie, robiąc kwaśną minę. - Ale nic mi nie jest. Jak w szkole? - zapytałem ciszej, niż myślałem i przymknałem oczy, rozkoszując się tym, że obok mnie leży. Tylko mój misiek.

- Nie wiem... Myślałem, że to blisko, a,że drogę znam na pamięc to myślałem, że dam radę - powiedziałem z uśmiechem i zaśmiałem się cicho, żeby chwilę potem słuchać tego, jak to teraz w szkole się odbywa wszystko.
- No to, że jesteśmy razem to wiesz... Wszyscy widzieli - powiedziałem i roześmiałem się, a kiedy powiedział, że mam zaległe prace, spojrzałem na niego z wyrzutem. - Ty te przyniosłeś - ty je zrobisz - powiedziałem z wyszczerzem na mordzie i odwróciłem jego głowę w swoją stronę, całując go w usta. Mocno i długo. I pewnie całowałbym go dłużej, gdybym nie usłyszał obcasów, które nagle się zatrzymały.
- Naprawdę? Nawet tutaj musicie? - zapytała moja mama, po czym podeszła i sama pocałowała mnie w głowę. - Hej synek - powiedziała z uśmiechem. - Trzymaj wodę - powiedziała i położyła ją na szafce, a chwilę potem już siedzieliśmy we czwórkę i gadaliśmy. O jak fajnie.

Kiedy moja mama wyszła - spojrzałem na swojego faeta, po czym uśmiechnąłem się szeroko. Jednak kiedy powiedział o tym wróżbicie i o tym, że ja też potrafiłbym czytać w ludzkich myślach, uniosłem na niego brew.
- Znaczy wiesz... Czasami wiedziałem na co ktoś miał ochotę, zanim ten ktoś powiedział. Przykładowo swojemu byłemu kiedyś spaghetti zrobiłem, mimo, że sam o nie nie prosił. A potem powiedział, że chciał właśnie to zjeść. Ale bez przesady, Alex - mruknąłem i zagryzłem wargę. - gdybym czytał w myślach już dawno bym o tym wiedział - mruknąłem i wzruszyłem na dodatek ramieniem. Zaśmiałem się tak jak on, po czym podniosłem sie lekko i korzystając z tego, że torba jest w miarę blisko - bez bólu udało mi się ją przyciągnąć i wyciągnąć żelki gumisie. Omomomom.

- Pamiętam jak wszedłem do klasy i ty tak się na mnie dziwnie patrzyłeś - powiedziałem i roześmiałem się. - Dopiero potem mi wyjaśniłeś, czemu - dodałem i pocałowałem go miękko.
Objałem rękami go całego i usiadłem tak, żeby między moimi nogami miał duzo miejsca. Pocałowałem go w głowę i pocałowałem go w główkę.
- Cieszę się bardzo - powiedziałem cicho i znowu go pocałowałem, żeby chwilę potem złapać się za klatkę z kującego bólu. Odsunałem się kawałek od niego i zacisnąłem oczy. - Łuu... - mruknąłem, gdy przeszło i przytuliłem go do siebie znowu. - lekarz mówił, że tak może się zdarzać, więc się nie martw - skłamałem i pocałowałem go w czoło. Moje, biedne kochanie.

Westchnąłem cicho. - Nie, nie, wszystko w porządku - powiedziałem, ale mimo tego Alex po prostu usiadł na brzegu łóżka. No weeeeź no.
Kiedy ten powiedział, żebym podniósł koszulkę, westchnąłem cicho i ściągnąłem ją całkowicie, zostając w samych bokserkach.
- No zobacz - nic się nie stało - powiedziałem z miękkim uśmiechem.
Sięgnąlem po wodę.
- Zawołasz moją mamę? I gdybyś mógł kupić mi coś typu cola do picia? - zapytałem, patrząc na niego błagalnie.
Zaraz jednak przyciągnąłem go do siebie i pocałowałem go mocno, smakując jego ust baaardzo długo, aż mi nie wystarczyło. hah. Mam go!

Dostałem jeszcze jednego całusa. A potem kolejnego i po chwili wyszedł z pokoju, a ja spojrzałem na swój bandaż, żeby chwilę potem wstać z łóżka. Musiałem rozprostować nogi. Zabrałem całą kroplówkę i odczepiłem ją, żeby chwilę potem móc podejść do torby i ubrać się w swoje ciuchy.
Wróciłem na łóżko, znowu założyłem kroplówkę i wtedy weszła moja mama.
Zaraz obok niej stanął Thom. Gadaliśmy, głównie o tym, że moja mama narzekała na ten motor, jednak w sumie nie dostałem jawnego zakazu jeżdżenia na nim, więc jest dobrze. Przecież nie po to Ramon go remontował, żeby stał w garażu.
Swoją drogą.. Właśnie. Jak coś to mam jego numer, więc jest dobrze.
- Więc jak przyjdziesz tylko do domu to od razu zabierzemy się za kupowanie wszystkich rzeczy na święta. Swoją drogą... Alex mówił mi coś o spędzeniu razem świąt i w sumie to nie najgorszy pomysł - powiedziała z uśmiechem i złapała moją rękę, którą potem ścisnęła. - Więc jak tylko poznam rodziców Alexa to od razu się z nimi umówię, co ty na to? - zapytała, a ja od razu się ucieszyłem. No gdzie ten Alex?

Kiedy Alex wszedł do pokoju, uśmiechnąłem się do niego szeroko. Zaraz jednak usiadł na łóżku, podał mi colę i usiadł na skraju łóżka. Złapałem momentalnie jego dłoń i splotłem nam palce i dopiero kiedy odezwał się - podniosłem oczy z naszych dłoni i wzruszyłem ramieniem.
- O świętach. Mama mówi, że nie ma problemu. Wiec może jak twoi rodzice przyjadą to przyjedziecie do nas na kolację? - zapytałem i uśmiechnąłem się szeroko, żeby chwilę potem przysunąć się na łóżku i zrobić trochę więcej miejsca dla Alexa. No przecież nie będzie tak siedział, bo mój... znaczy jego, ale mój drogocenny tyłek się popsuje i co wtedy?

Uśmiechnąłem się lekko i oparłem głowę o tą jego.
Po chwili kiedy powiedział, że rodzice będą szczęśliwi - pokiwałem głową i zagryzłem lekko swoją wargę.
- Tak więc... Mikey, ja muszę iść do pracy. Raczej Alex się tobą zajmie, nie? - zapytała w pewnym momencie moja mama, po czym wstała i pocałowała mnie w głowę. Chwilę potem wyszła, a zaraz za nią Thom, mówiąc nam tylko krótkie "cześć".
Spojrzałem na Alexa i zagryzłem wargę, ale chwilę potem puściłem ją i sięgnąłem po usta swojego chłopaka. Całowałem go dłuższy czas, a gdy się odsunąłem - zaczerpnąłem większy oddech powietrza.
- A ty? Nie powinieneś iść do szkoły? - zapytałem i zaśmiałem się cicho, puszczajac jego rękę, żeby go ładnie objąć w ramionach.