Special role │shounen - ai│ 2 os.│b.n.│

Skinął lekko głową w odpowiedzi na pytanie Robina. Charlie akurat mówił całą prawdę i nie miał żadnych powodów do tego, żeby ściemniać. Naprawdę się z tego cieszył.
Uśmiechnął się delikatnie i chwilę nie odpowiadał, jednak w końcu spojrzał na stojącego obok mężczyznę.
- Bo świetny z ciebie facet. Dobrze czuję się w twoim towarzystwie, mogę Ci o wszystkim powiedzieć, dobrze się bawić i... - odchrząknął cicho - Podobasz mi się. - wyznał, wciąż z tym łagodnym, szczerym uśmiechem. Powiedział prawdę, Rob naprawdę się mu podobał - nie dość, że z wyglądu to jeszcze z charakteru. I to cholernie mocno. Dopiero po chwili uświadomił sobie, że rzeczywiście mu to powiedział. Wolną dłonią podrapał się po karku i zaśmiał cicho.
- Miałem Ci tego nie mówić. To nie tak, że czegokolwiek od Ciebie chcę, po prostu stwierdzam fakty. - dodał, żeby Rob nie pomyślał sobie o nim niewiadomo czego. Po raz kolejny się zaciągnął, a wolną dłoń wsunął do kieszeni spodni. Chociaż z drugiej strony - mówił mu, że jest przystojny i tak dalej.

Special role │shounen - ai│ 2 os.│b.n.│ - Page 9 Newcreate.php?text=Robin%20Hale&name=Bluelmin%20Benedict

Robin tylko lekko kiwał głową, słuchając kolejnych słów Charliego. W końcu sam z kolei myślał przed chwilą coś podobnego o mężczyźnie i cieszył się, że rudemu też dobrze się spędza z nim dobrze czas.
-Chwila, chwila. Co?-zamarł w bezruchu, kiedy padły te dwa słowa dodane po przerwie. Robin na moment zamarł, wpatrując się w mężczyznę przenikliwymi, niebieskimi oczami, a jego mózg powoli przetwarzał informacje. -Ja... Mu się podobam? Ale... On sobie żartuje, prawda? Musi sobie żartować, nie ma innej opcji, a może... Może jednak?-zastygł w bezruchu z papierosem wpół uniesionym do ust i przez chwilę tylko się tak lampił, czując, że na policzki występuje mu rumieniec, którego nijak nie jest w stanie powstrzymać i dziękował niezidentyfikowanej sile wyższej rządzącej wszechświatem za to, że jest ciemno i Anderson nie może tego dostrzec.
-Że co?-wydusił w końcu mało inteligentnie, mrugając przy tym gwałtownie. Na nic więcej nie umiał się zdobyć.
-Znaczy... To jest...-podrapał się po brodzie, nie wiedząc co powiedzieć. -Do cholery Hale!-rzucił sam do siebie, bo jego reakcja była jak najbardziej nie na miejscu-Co ty piętnastoletnia dziewica jesteś? Nie? To się kurde stary ogarnij!-wziął głębszy oddech.
-Cóż... niewątpliwie mi to pochlebia.-bąknął w końcu, drapiąc się po policzku. -Ja też się cieszę, że cię poznałem.-mruknąłem. -I też mi się podobasz.-dodał w myślach, ale na głos tego nie powiedział... Choć nie zdziwiłby się, gdyby Charlie domyślił się, widząc reakcję Roba.

Uśmiechnął się lekko, widząc reakcję Robina na jego słowa. Uśmiech mimowolnie się poszerzył, wraz ze słowami mężczyzny.
- Nawet nie wiesz, jak mnie to cieszy. - rzucił, odnośnie tego, co powiedział - że też cieszy się z tego, że się poznali. Sam nie wiedział, że wyjdzie tak, jak wyszło. Początkowo zakładał, że przyjedzie do Craig, zbajeruje Hale'a jakimiś tanimi tekstami, o dużym zarobku, lepszym życiu w Hollywood chociażby i po sprawie. Nie sądził, że polubi Roba... aż tak. Kiedy dopalił papierosa rzucił go i przydepnął.
- Idziemy się jeszcze napić? - zaproponował z zachęcającym uśmiechem. Sam już nie miał zamiaru pić alkoholu, ale zamówi colę, która oczywiście będzie drinkiem. A Robin dostanie swoją "colę". Wcale nie chciał go trochę podpić, wcale.

Prawda - Rob nie miał pojęcia jak bardzo Charliego cieszył, ale czuł, że pogrąża się coraz bardziej, kiedy tak stoi, z wypiekami na policzkach, a papieros, którym zaciągnął się dwa, może trzy razy tli się w jego ręku. Właściwie to o fajce w ręce przypomniał sobie dopiero, kiedy poczuł, że coś parzy go w palce. Szybko wyrzucił niedopałek do kosza i lekko pokiwał głową.
-Możemy.-mruknął. Nocne powietrze pomogło mu jakoś się ze sobą uporać i kiedy wracał wraz z Charliem do środka już nie był zdenerwowany... A przynajmniej nie aż tak. Całe to napięcie jakoś tak z niego zeszło, więc kiedy dotarli do baru, już był całkiem spokojny i dość wyluzowany.
Usiadł sobie wygodnie na stołku barowym (mieli szczęście - akurat były wolne dwa) i podpierając głowę na dłoni, uśmiechnął się lekko do mężczyzny, przyglądając mu się dokładnie. -Dobrze wygląda w takim świetle.-przyszło mu do głowy, ale zaraz odpędził takie myśli, które były zgoła niepotrzebne... Zwłaszcza po tym, co usłyszał i co chyba było pewne...
-To co chcesz?-zapytał, bo on oczywiście tak jak zawsze - colę... Chociaż jeśli Charlie miał zamiar pić dłużej to zamierzał również zamówić sobie Fantę albo coś takiego - dla odmiany.

Skinął z uśmiechem głową i razem z Robinem wszedł do budynku. Od razu skierowali się w stronę baru, a kiedy już tam doszli okazało się, że dwa miejsca są wolne. Idealnie - pomyślał rudy, po czym usiadł na stołku tuż obok swojego towarzysza. Kiedy Rob zapytał, co chce Charlie zawołał barmana, zastanawiając się jednocześnie, jak to zrobić, żeby zamówić dla siebie tylko colę tym razem. I żeby Robin nie zorientował się, że dostał drinka.
- To samo co wcześniej dla niego. - powiedział, ruchem głowy wskazując na weterynarza, do którego się uśmiechnął - A dla mnie... też colę. - celowo dodał to "też", ot tak dla uwiarygodnienia. Pozostawało mu mieć nadzieję, że barman pamiętał, co Charlie zamawiał wcześniej, jednak koniec końców stwierdził, że na pewno pamięta.

Rob zdziwił się, kiedy Charlie również zamówił sobie colę, ale nic nie powiedział. Jego sprawa, prawda? Nie jemu wnikać, dlaczego mężczyzna nagle przestał pić.
I tak siedzieli, pijąc. Drink, za drinkiem, Hale rozluźniał się coraz bardziej, zaczynał pleść coraz większe głupoty... Właściwie czuł się tak, jakby powoli się upijał. Najpierw stwierdził, że to niemożliwe, ale potem, kiedy już tak od dłużej chwili nad tym dumał, niby jakieś wyjaśnienie znalazł i w zamyśleniu wbił wzrok w uniesioną do góry szklankę.
-Z tą colą stanowczo jest coś nie tak.-stwierdził dobitnie i marszcząc brwi zaczął przenosić wzrok od Charliego do barmana i z powrotem... Aż zaczął mieć wrażenie, że facet mieszający drinki się z niego śmiał. Rob owszem, był już pijany, ale jeszcze nie na tyle, żeby przestać myśleć logicznie (a przynajmniej nie do końca), więc dodał dwa do dwóch i wbił w rudego oskarżycielskie spojrzenie.
-O nie, nie, nie , nie, nie i jeszcze raz nie.-zaczął gwałtownie kręcić głową -Jesteś wredną bestią!-zawyrokował, stukając go palcem w klatkę piersiową, z miną nadąsanego dziecka na twarzy. -Bardzo, bardzo wredną. Tak okropnie... I nie wiem czy ci wybaczę.-wymamrotał. Tak... Stanowczo podchmielony Hale stawał się dziecinny i lekko humorzasty. -Zupełnie nie rozumiem, dlaczego niby postanowiłeś mnie upić. Nie łapię. Nie dociera. Teraz się tłumacz.-cóż... i tak było po fakcie i nie było co płakać nad rozlanym mlekiem, ale mimo wszystko Robin chciał wiedzieć. I tyle.

Z niemałą przyjemnością rozmawiało mu się z lekka podpitym Robinem. Jednocześnie żałował, że wcześniej na to nie wpadł, jednak koniec końców doszedł do wniosku, że i tak nie było okazji do upicia Roba tak, żeby się tego nie domyślił. W każdym razie... po pewnym czasie widocznie zauważył, że coś jest nie tak.
- Co może być nie tak z colą, Rob? No proszę Cię. - powiedział, marszcząc brwi. Tak naprawdę ledwo powstrzymywał się, żeby nie wybuchnąć śmiechem. Zniósł spojrzenie Hale'a, jednak kiedy spojrzał na barmana już wytrzymać nie mógł. Zaczął się śmiać, spoglądając na widocznie oburzonego mężczyznę.
- No przestaaaań... Wcale nie jestem wredny. - rzucił, uśmiechając się niewinnie. Kiedy Robin kazał mu się tłumaczyć, dopił swoją colę, po czym złapał go za rękę. Rzucił krótkie "chodź" po czym zaprowadził go do tańczących ludzi. Położył sobie dłonie Robina na ramionach, a sam lekko objął go w pasie.
- Skoro mam się tłumaczyć... No wiesz, po prostu chciałem żeby było faaajnie... I żebyś się wyluzował bardziej niż zazwyczaj. - powiedział, nieco głośniej, żeby go usłyszał. Niezbyt to dobre tłumaczenie było i Charlie zdawał sobie z tego sprawę, ale tak też powiedział.

[imghttp://fontmeme.com/newcreate.php?text=Robin%20Hale&name=Bluelmin%20Benedict.ttf&size=45&style_color=010103][/img]
Rob dał się Charliemu pociągnąć w stronę parkietu. Nie oponował również, kiedy mężczyzna go objął, a on sam posłusznie położył ręce na jego ramionach, bo... Tak było mu przyjemnie. Dotyk Charliego mu się podobał, tak amo jak uczucie bycia blisko niego... Tak po prostu.
-Twierdzisz, że zazwyczaj nie jestem wyluzowany ?-zapytał wciąż jeszcze lekko nabzdyczony.-Jestem najbardziej wyluzowaną osobą jaką znam. I nie muszę pić, żeby było fajnie.-przylgnął do mężczyzny jeszcze bliżej, opierając głowę na jego barku. Z głośników leciała właśnie jakas powolniejsza melodia, a jemu to nawet odpowiadało, bo nie musiał podskakiwac ani nic-Poza tym to był cios poniżej pasa... -mamrotał bardziej do siebie niż do Charliego. Nie był zły, ale prawda była taka, że poczuł się oszukany.-Chyba będę musiał się na ciebie obrazić.-dodał jeszcze, podrywając głowę do góry i patrząc mężczyznie prosto w oczy.

- Nie, nie, nie Rob, wcale tak nie twierdzę. Jesteś wyluzowany, ale nie chodziło zupełnie o to. W życiu byś się do mnie nie przytulił, gdybyś wcześniej trochę nie wypił. - mruknął, uśmiechając się lekko. Trochę nie podobało mu się to, że gdyby nie alkohol to by tak fajnie nie było, ale koniec końców stwierdził, że lepsze to niż nic. Kiedy Robin położył głowę na jego barku, przesunął jedną dłoń między jego łopatki, a druga pozostała niżej... ale nie za nisko!
- Może i masz rację... przepraszam. Gdyby nie te drinki to mógłbym sobie tyko pomarzyć o tym, że Cię dotknę, wiesz o tym. - powiedział, uśmiechając się. A to, że miał Robina tak blisko podobało mu się bardzo, może i za bardzo... Ale do tego doszedł już jakiś czas temu, że Hale to nie jest jakiś tam Hale.

-W życiu bym się nie przytulił?- Robi przez chwile przetrwial te słowa, zwłaszcza, że one uświadomiły mu, ze rzeczywiście to, co robi, może być nie do końca odpowiednie. Przedtem w ogóle nie przyszło mu to do głowy, ale.kiedy Charlie się odezwał powoli do jego zamroczonego alkoholu umysłu docierało, jak to musi z boku wyglądać.
-Przepraszam...-zaczął, próbując się odsunąć, co jednak nie za bardzo mu wyszło., bo Charlie mocno trzymał go przy sobie. W końcu dal sobie spokój i tylko wtulił sie mocniej w mężczyznę.-Właśnie dlatego nie powinienem pić. -wymamrotał prosto w koszulę tamtego i zaczął się nie bawić, miętosząc materiał w palcach. Rob w tej chwili bie za bardzo nad sobą panowal i juz nei do końca myślał o tym co tak właściwie robi.
-Nie wiem, czy ci wybaczę...-powiedział cicho. Nie był na niego obrażony, ale potrzymac w niepewności go trochę może, prawda? Na chwilę umilkl,a potem, po dłuższej chwili milczenia, wciąż na Charliego nie patrząc wypalił :-Hej...Charlie... Pamiętasz jak powiedziałeś, że ci się podobam? Bo wiesz...Ty podobasz się mi-nie wiedzieć czemu poczuł palącą potrzebę, żeby to powiedzieć, choć dobrze pamiętał, jak sam sobie obiecywał, że nigdy tego nie zrob i sam doszedł do wniosku, że musi być bardziej pijany niż mu się wydawało ... Cóż, nei dało się zaprzeczyć, że głowę to Hale miał słabą.

- No wiesz... Ja czekałem aż to zrobisz, a ty mnie przepraszasz? - zapytał. Mimo tego, że Robin widocznie chciał się odsunąć, Charlie wciąż trzymał go przy sobie i nie miał zamiaru puścić. Nie po to tak się starał, żeby teraz odpuścić, prawda?
- Może i nie powinieneś, gdybyś był z kimś innym, ale skoro jesteś ze mną to nie masz się czego obawiać. - dodał na ten temat. Zdecydowanie, obroniłby Robina przed wszystkim, co tylko mogłoby mu zagrozić. - W takim razie przemyśl to. - mruknął cicho, zaczynając powoli gładzić plecy Robina. Nie brał w ogóle pod uwagę tego, że mógłby mu nie wybaczyć. Nie było takiej opcji, po prostu. Przez chwilę stali w milczeniu, co ani trochę rudemu nie przeszkadzało, wręcz przeciwnie - cieszył się z każdej sekundy, w której miał Roba tak blisko. Kiedy w końcu mężczyzna zdecydował się coś powiedzieć... Charlie nie mógł opanować szerokiego uśmiechu, gdy usłyszał wyznanie, którego nawet się nie spodziewał. Zabrał dłonie z pleców Robina i przełożył je na jego policzki tak, żeby na niego spojrzał.
- Mam rozumieć, że nie mówisz tego dlatego, że wcześniej trochę wypiłeś? - zapytał i powoli pogładził kciukiem policzek Roba.

Kiedy Charlie położył dłonie na policzkach Robina, tym samym zmuszając niższego mężczyznę, żeby na niego spojrzał, ten mimo wszystko bardzo, ale to bardzo starał się uciec spojrzeniem. Po prostu był w tej chwili bardzo,ale to bardzo zażenowany i był pewien, że to po nim widać, poza tym nie miał pojęcia jak niby rudy zareaguje, ani dlaczego niby z tym wyskoczył.
-Nie śmiej się ze mnie.-bąknął nieśmiało, przyuważając kątem oka szeroki uśmiech mężczyzny.- Gdybym nie był pijany to nigdy bym ci przecież nie powiedział-wymamrotał cicho, świetnie zdając sobie z tego sprawę . Nigdy. W końcu....To mogło zniszczyć ich przyjaźń, prawda?
Robin chciał dodać jeszcze coświata, ale nie było mu to dane, bo nagle za plecami, usłyszał tubalny, znajomy głos, a zostało mu na tyle trzeźwości, żeby od Charliego odskoczyc...Bo okazało się, że obok nich pojawił się Lucas... oraz pozostała dwójka.
-Tu jesteście! -wykrzyknął ten pierwszy -Szukamy was już od dłuższego czasu, bo stwierdziliśmy, że przydałoby się już powoli wracać,ale...-tu przerwał wpatrując się uważnie e Roba -Charlie czy mnie oczy mylą, czy udało ci się dokonać niemożliwego i upić Roba?
Nie jestem pijany.[-zaprzeczył ten ostatni choć widać po nim było wyraźnie coś innego... IZwłaszcza, że wolalby, żeby jego przyjaciel e nie pojawili się akurat w takim momencie, kiedy z próbował porozmawiać z Charlie'm i znów caly się nabzdyczył -Poza tym to był podstęp.-

- To równie dobrze mogłeś mi tego nie mówić. - powiedział, uśmiechając się lekko. Wolałby to usłyszeć od Robina kiedy ten byłby trzeźwy. A z drugiej strony... cieszył się, że usłyszał to w jakimkolwiek momencie. Czy jednak cieszyć się powinien? Równie dobrze nie musiała to być prawda, a głupie gadanie. Przez chwilę w ciszy spoglądał na twarz Roba, który zażenowany wyglądał wyjątkowo uroczo... jeśli można to tak określić. Już miał zamiar powiedzieć coś jeszcze, jednak widocznie nie było mu to dane. Słysząc głos Lucasa Robin momentalnie się odsunął, a Charlie, całkowicie wyluzowany tylko odwrócił się w stronę przybyłych.
- Niemożliwe stało się możliwe. - rzucił ze śmiechem, poniekąd dumny z siebie. Jaki podstęp, Rob, jaki podstęp? - pomyślał, jednak na głos tego nie powiedział. Wolał rozmawiać z Robem sam na sam a nie w towarzystwie wszystkich innych. Trochę to samolubne, jak stwierdził, ale nie miał najmniejszego zamiaru się nawet przejmować.
- Więc jak? Chcecie już jechać? - zapytał, patrząc w sumie na Lucasa, bo to on zaczął temat powrotu do Craig.

- Tak. Niektórzy muszą jutro iść do pracy...-Lucas pokiwał głową w odpowiedzi na pytanie Charliego i poczochrał Robina po włosach, na co ten wręcz zabił go spojrzeniem i strącil wielkie łapki ze swoich włosów. - Nie rób tak - wymamrotał i schował się za plecami Charliego, spoglądając na resztę znad jego ramienia, a Lucas obdarzył cały świat spojrzeniem jasno mówiącym "definitywnie jest pijany"
Zebrali się, zabrali swoje rzeczy z szatni i ruszyli w stronę parkingu. I tam mniej więcej w połowie drogi Robinowi przypomniało się o jednej zasadniczej sprawie.-A kto będzie kierował? -zapytał, pakując się na miejsce obok kierowcy, bo Lucas, George i Joey z przyzwyczajenia usiedli z tyłu. Tak... To stanowczo był problem...Bo teraz zaistniało ryzyko, że na parkingu to oni będą nocować.

No tak, to że Charlie aktualnie nie pracował wcale nie znaczyło, że inni do pracy iść nie muszą. No właśnie... inni. Zaśmiał się cicho, gdy Rob się za nim ukrył, co było rozbrajająco urocze.
Kiedy zabrali wszystkie swoje rzeczy, wyszli na parking, a Rob zadał pytanie, którego rudy się spodziewał.
- Skoro nie ty i nie oni... to odpowiedź jest chyba prosta? - rzucił z uśmiechem. - Kluczyki. - mruknął, uśmiechając się i wyciągnął otwartą dłoń w stronę Robina. Kiedy już je dostał, władował się na miejsce kierowcy i zamknął drzwi. Po chwili odjechał z parkingu, mając nadzieję, że drogi nie pomyli ani nic z tych rzeczy. Chociaż, miał Robina obok siebie... który może spał nie będzie.

[ center]

Minęła dość długa chwila zanim w końcu Rob skończył przeszukiwać kieszenie i wręczył Charliemu kluczyki. Cóż... Patrząc na niego, Hale stwierdził, że jest najbardziej trzeźwy nich wszystkich, więc nawet nie zamierzał się spierać, bo to i tak było bez sensu.
Jakimś cudem weterynarz nie zasnął w czasie drogi do Craig. .. Na początku, kiedy jeszcze trójka z tyłu nei odpłynęła, rozmawiali, przy czym stwierdzili, że to nie fair, że tylko rudy widział jak Robin pije i ze muszą zrobić serię pamiątkowych zdjęć, żeby mieć dowód (Joey przy tym wyraził swoje niezadowolenie, że Charlie tego nei zrobił), więc wmusili w biednego weterynarza jeszcze piwo, a ten nie miał już za bardzo głowy do wzbraniania się... I gdzieś w połowie drogi odpłynęli. A Rob tymczasem się rozgadał, zmuszając kierowcę do wysluchiwania niekończącego się potoku słów. Mówił o różnych rzeczach od narzekania na swoją rodzinę poczynając, do anegdotek studenckich. Wypalał nawet coś o dzieciństwie chociaż dotąd nigdy mu się to nie zdarzało i mówił nawet, kiedy już odwieźli wszystkich do domu i wracali ostatni kawałek drogi na piechotę, samochod zostawisz u Joeya.
-Chcesz poznać Howarda?-zapytał, kiedy już powoli zbliżali się do ich "osiedla",uwieszając się na ramieniu Charliego i patrząc na niego wyczekująco.[/center]

Droga minęła mu bardzo dobrze, o dziwo. Nawet nie miał czasu się nudzić, bo nawet kiedy ta trójka z tyłu zasnęła, Robin wciąż miał siłę mówić. I to dużo mówić. Charlie się z tego cholernie cieszył i z chęcią słuchał tego, co tamten miał mu zamiar przekazać.
Poza tym, jakoś szybko to wszystko zleciało, nie wiedzieć kiedy odwieźli towarzystwo do domów, a na końcu Joey'a, u którego też zostawili samochód.
- Jasne, tyle już o nim słyszałem, że najwyższa pora się poznać. - zaśmiał się i kiedy Robin uwiesił się na jego ramieniu, objął go ręką w pasie. Ot tak, żeby lepiej mu się szło. Dobrze, że sam to zaproponował, bo tak czy inaczej Charlie chciał iść Roba do łóżka dostarczyć.

-Może się obrazić, jeśli o obudzimy, ale nie martw się nie jest pamiętliwym żółwiem... Na pewno nam wybaczy.-wymamrotał, całkiem zadowolony z tego, że Charlie go objął. Lekko kręciło mu się w głowie, więc dzięki temu szło mu się wygodniej... To jedno. A poza tym lubił, kiedy mężczyzna tak, go dotykał.
Nie musieli wchodzić szczególnie wysoko, bo Rob mieszkał na drugim piętrze, więc stosunkowo szybko się tam znaleźli. Problem pojawił się, gdy Rob miał otworzyć drzwi... Bo po pierwsze na klatce schodowej było dość ciemno, a po drugie miał problem z trafieniem kluczem w zamek... Ale jakoś (przy pomocy Charliego, oczywiście) mu się udało i chwilę później już byli w małym, dwupokojowym mieszkaniu, zamieszkiwanym przez weterynarza oraz jego żółwia.
-Wybacz bałagan.-mruknął, kiedy przy wejściu omal nie potknęli się o stertę książek... Ogólnie w mieszkaniu Robina książek było pełno i to porozkładanych właściwie wszędzie... No, a pomijając różnorakie powieści fantastyczne, walało się tam mnóstwo grubych tomów o chorobach zwierząt.
-To jest właśnie Howard...-podszedł do terrarium i wskazał na niewielkiego żółwika.-Howardzie poznaj Charliego, Charlie oto Howard.-dokonał prezentacji, śmiejąc się cicho, bo sytuacja była sama w sobie komiczna.

- Trochę mnie uspokoiłeś, już wystarczy, że jego właściciela musiałem dziś przepraszać. A właśnie... wybaczyłeś mi to moje podłe zagranie? - zapytał, posyłając mężczyźnie lekki uśmiech, który miał powiedzieć coś w stylu "naprawdę tego żałuję, będę już grzeczny". W sumie, żałować nie żałował.
Kiedy doszli pod drzwi mieszkania Robina, tam też spędzili trochę czasu, a wszystko przez trudności z włożeniem klucza w odpowiednią dziurę. Charlie cały czas śmiał się cicho, jednak starał się pomóc Robinowi i w końcu wspólnymi siłami otworzyli drzwi.
- Widzę podłogę, nie jest źle. - roześmiał się rudy, wchodząc do mieszkania. Zamknął drzwi, a potem poszedł za weterynarzem, żeby dojść do terrarium.
- O maaatko... - mruknął, pochylając się trochę. - Uroczy jest! - zawołał, jednak przez myśl mu przeszło "nie bardziej niż ty". - Normalnie zapytałbym czy mogę potrzymać, ale... wolę nie, żółwie gryzą. A Howard może być trochę o Ciebie zazdrosny, nie chcę ryzykować. - uśmiechnął się szeroko. Przez chwilę jeszcze patrzył na żółwia, nawet zrobił kolejny krok i włożył rękę do terrarium, żeby pogładzić skorupę Howarda. - Obiecałem sobie, że dostarczę Cię do łóżka. - powiedział, na chwilę przenosząc wzrok na Roba.

-Może i wybaczyłem, może nie... Musisz mnie ładnie przekonać, żebym to zrobił.-wymamrotał. Tak w zasadzie to już od dawna nie miał tego Charliemu za złe, bo to I tak nie miało to sensu. Było mu przyjemnie, nic złego się nie działo, ktoś go pilnował, żeby nie zrobił jakiejś głupoty... Ale mógł się z nim podroczyc przecież, prawda? Bez tego byłoby nudno.
-Mnie nigdy nie ugryźł.-powiedział zgodnie z prawdą Rob.-Ale nigdy nie wyciągałem go też z terrarium w środku nocy, kiedy dopiero co został obudowy, więc może lepiej nie ryzykować-w koncu nie chciał, żeby Charlie stracił palca przez Howarda.
-Ale ja nie chce spać...-wyjęczał Rob tonem małego dziecka, patrząc na Andersona spode łba,a le zaraz, jakby dla zaprzeczenia swoich słów ziewnał szeroko.-No dobra... Może trochę mi się chce...-mruknął, przecierając oczy,a potem na chwilę umilkl. Ale tylko na sekundę.-Ale nie dam się zapakować się do łóżka, jeśli ze mną nie zostaniesz.-Rob stwierdził, że on już u Charliego spał, więc równie dobrze ten teraz może zostać u niego.

- To jeszcze Cię ładnie nie przekonałem? - zapytał, robiąc smutną minę. Przekonywać to on potrafił i pewien był, że Robina też mu się przekonać uda, ale dopiero w swoim czasie.
- Dokładnie, nie ryzykujmy, wszystkie palce mi potrzebne. - wyszczerzył się. Szybko doszedł do wniosku, że prędzej czy później znajdzie się inna okazja do potrzymania Howarda, a niekoniecznie środek nocy właśnie.
Kiedy Rob powiedział, że spać nie chce rudy posłał mu spojrzenie, które miało mówić mniej więcej "jasne, jasne i tak ci nie wierzę". No i nawet nie zdążył nic powiedzieć, bo główny zainteresowany jednak stwierdził, że spać mu się trochę chce.
- No widzisz jaki z Ciebie grzeczny chłopiec, nawet nie musiałem się wysilać, żeby Cię przekonać, że jednak Ci się chce. - uśmiechnął się lekko, po czym podszedł do Roba. W pierwszym momencie miał zamiar rozczochrać mu włosy, jak to robił Lucas, jednak koniec końców wsunął palce między pasma jego brązowych włosów i powoli je przeczesał. - Normalnie to bym się kłócił... ale ktoś musi pilnować podpitego Roba. Poza tym, jutro potrzymam Howarda. - uśmiechnął się szeroko. - Gdzie będę spał? - zapytał, odsuwając się trochę od Robina.

-Jeszcze nie.-Hale pokręcił głową. -Niech się postara.-przyszło mu do głowy i na ta myśl wyszczerzyl się jak głupi. Każe na przykład sobie coś ugotować no! Albo cokolwiek innego, jeszcze nie wymyślił.
-Nie jestem podpity.-powiedział Rob, jak taki uparty osiol, bo nawet sam zdawał sobie sprawę, że jest podchmielony... I to skąd inąd nie aż tak lekko. Przymknął lekko powieki, gdy mężczyzna przejechał dłonią po jego włosach, bo podobało mu się to uczucie.
-Gdzie chcesz. -rzucił, otwierając drzwi sypialni.-Jak się ładnie do mnie uśmiechnięta to może nawet podzielę się z tobą swoim łóżkiem.-powiedział wspanialomyslnie, posylajac mężczyźnie delikatny uśmiech. W końcu... Miło jest mieć taką darmową grzałkę pościeli, prawda?
Rob usiadł sobie na łóżku, ściągnął buty i zabrał się za rozpinanie guzików koszuli. I tak. W tym stanie było to dla niego duże wyzwanie, ale zrzucił to na złośliwość guzików, które wcale, a wcale nie chciały się rozpiąć.

- Ach, no tak, jesteś w stu procentach trzeźwy. - rzucił ze śmiechem, podnosząc dłonie w obronnym geście. Kiedy usłyszał, że może spać gdzie chce od razu postawił sobie za cel wepchnięcie się do łóżka Roba. Stwierdził, że nie będzie nawet udawał, że nie chce, skoro chciał. Bo w łóżku zawsze jest lepiej, tym bardziej jeśli ma w nim spać razem z Robinem. Zdjął buty, które zostawił w korytarzu, a potem przeszedł do sypialni, gdzie zastał właściciela mieszkania siedzącego na łóżku i męczącego się z rozpięciem koszuli.
- Rob, ja się do Ciebie zawsze uśmiecham najładniej, jak tylko potrafię. - powiedział, po czym podszedł do mężczyzny i uklęknął przed nim. Złapał jego dłonie i odsunął od nieszczęsnych guzików. - Pomogę. - mruknął, uśmiechając się delikatnie, po czym zaczął rozpinać guziki. Powoli, odpowiednio delikatnie, zupełnie jakby wykonywanie tej prostej czynności tego wymagało. Bo poniekąd wymagało. - Więc... do łóżka mnie wpuścisz, oczywiście? Mam więcej zalet - lubię przytulać, będzie Ci ciepło i tak dalej. Howard na pewno Cię nie przytula. - powiedział, podnosząc wzrok na twarz Robina po czym przygryzł lekko dolną wargę.

Każdy normalny po prostu dałby sobez spokój i ściągnął koszulę przez głowę, ale nie Robin. On cały czas starał się ją rozpiąć i tak siedział i męczył się z guzikami... Dopóki nie pojawił się Charlie i nie wziął sprawy w swoje ręce. -Dziękuję -powiedział zażenowany, kiedy ten przed nim przyklęknął. Robinowi się głupio zrobiło, że nawet z guzikami nie mógł sobie dać rady jak takie trzyletnie dziecko.-Więcej nei pije.-pomyślał.
-No patrz. Tobie jakoś dają się rozpinać.-mruknął Hale, obserwując jak mężczyzna szybko i delikatnie radzi sobie z koszulą i stwierdził, że to po prostu niesprawiedliwe.-Przekonałeś mnie.-wymamrotał cicho, ledwo powstrzymując kolejne ziewniecie .-Możesz... Bo Howard rzeczyczywiscie mnie nie przytula.-przyznał, a kiedy w końcu wypląltał się z koszuli, jeszcze tylko ściągnął dżinsy i zanurkowal pod kołdrę. Nie zamierzał się dzisiaj nawet zakładać T-shirtu do spania, bo był zbyt zmęczony, żeby go szukać.

Uśmiechnął się pod nosem.
- Widzisz, nie dość, że guziki przekonałem to jeszcze ciebie. - rzucił i kiedy już rozpiął wszystkie, wstał i pozbył się swoich ubrań, które zostawił na kupce na podłodze. Po tym wlazł do łóżka Robina, wcześniej gasząc światło i przykrył się kołdrą. Chwilę leżał spokojnie, uparcie wpatrując się w sufit, którego i tak dostrzec nie mógł, po czym przekręcił się na bok i objął Roba.
- Pozwoliłeś. Żebyś potem nie oskarżył mnie o molestowanie. - wymruczał, już wystarczająco zadowolony z możliwości przytulania Hale'a. Poza tym... no, jakby go mogło nie cieszyć to, że miał PRAWIE nagiego Robina tuż przy sobie. Co jak co, ale Charlie do jakoś szczególnie grzecznych nie należał, ale powstrzymywać się potrafił. I z tego powinien się cieszyć w takim właśnie momencie, jak ten.

» Główne role