Special role │shounen - ai│ 2 os.│b.n.│

Przymknął powieki, ale jeszcze przez chwilę nie zasypiał, tylko słuchał tego coś się dzieje dookoła. Szelestu ubrań, które ścigał z siebie Charlie. Patryku naciskanego włącznika. Tego jak mężczyzna kładzie się obok... A potem już tylko odgłos ich równych oddechów.
Już prawie odpłynął, kiedy nagle znów poczuł ruch przy sobie i ktoś objął go swoimi ramionami,na co aż dreszcz przeszedł przez szczupłe ciało Hale'... Takie ciarki należące akurat do tego przyjemnego rodzaju.-Mhmm...-wymamrotał, przekrecajac się przodem do mężczyzny i sam się do niego przytulił, przylegając do jego klatki piersiowej.-Dobranoc Charlie.-wymruczal cichutko, a chwilę później już spał. Cóż... Był zmęczony, pijany, było mu wygodnie, a przy Charlie'm czuł się bezpiecznie... Nic dziwnego, że od razu go zmorzylo.

Kiedy Robin odwrócił się w jego stronę i przytulił do niego, przez chwilę spoglądał na niego zaskoczony. Nie spodziewał się takiego posunięcia ze strony Hale'a, jednak mocno się ucieszył. W pierwszym odruchu nawet na chwilę zabrał od niego ręce, jednak dosłownie po kilku sekundach ponownie go objął i odrobinę mocniej do siebie przytulił.
- Dobranoc Rob, śpij dobrze. - wyszeptał, po czym jedną dłoń położył na głowie mężczyzny i powolnymi, spokojnymi ruchami zaczął gładzić jego miękkie włosy. Nie chciał jeszcze iść spać, chciał nacieszyć się bliskością Robina, jednak nie minęło dużo czasu, a odpłynął.

Roba obudziły ból głowy i suchość w gardle. W pierwszej chwili był totalnie zdezorientowany. Nie był pewien gdzie jest, z kim leży w łóżku, co się w ogóle działo wieczorem... Wspomnienia przyszły po chwili, kiedy zdążył już otworzyć z trudem powieki i zorientować się, że przytula się do Charliego... Przetarł oczy dziękując w duchu, że rolety były zasłonięte, bo inaczej pewnie słońce by go oślepiło i łeb bolałby go jeszcze bardziej. -Stanowczo mam za słabą głowę i nie mogę pić. Nigdy więcej...-[/b]westchnął cicho, ostrożnie wysuwając się z ramion Charliego i spod koldry. Przysiadł na brzegu łóżka i zerknął na spiacegego jeszcze mężczyznę, czując, że policzki go pieką.-Matulu ty moja... Co ja wczoraj wyrabiałem?.-jak pomyślał o tym, co on wczoraj powiedział Charliemu, to robiło mu się okropnie głupio.

Przebudził się dopiero wtedy, gdy poczuł przy sobie jakiś większy ruch. Niezbyt chętnie otworzył oczy i powoli zamrugał. Przez chwilę w milczeniu spoglądał na plecy Robina.
- Cześć. - powiedział w końcu, dość cicho, jednak nie mógł powstrzymać uśmiechu. Nie mógł powiedzieć, że się nie wyspał, ale z chęcią pospałby dłużej, a jak wiadomo, skoro Rob już nie spał on też nie miał zamiaru. - Jak się czujesz? - zapytał, przekręcając się na brzuch i obejmując poduszkę. Taak... Hale ma zdecydowanie zbyt wygodne łóżko i na dodatek rudy stwierdził, że wstałby, ale jakaś siła nie chce mu na to pozwolić.

Słysząc "cześć" powoli obrócił się przez ramię, żeby moz spojrzeć na mężczyznę.-Cześć.-wymamrotał cicho, drapiąc się przy okazji po karku. -Nawet rozebrać mi się pomógł ...-w tym momencie Rob stanowczo wolalby należeć so tej grupy ludzi, która nie pamięta, co wyrabiała po pijaku... Bo jemu przynajmniej część w głowie pozostała.
-Łeb mnie boli. -opadł z powrotem na łóżko, bo nieszczególnie chciało mu się gdzieś iść... Na szczęście przezornie wziął sobie dzień wolny... A raczej doktor Harper stwierdził, że Hale powinien go wziąć skoro jedzie do miasta i wręcz go do tego zmusił, jak zwykle w podobnych sytuacjach... Teraz Robinowi pozostało tylko błogosławić przezorność staruszka.
-Ale cóż... Teraz przynajmniej widzisz, dlaczego nie powinienem pić... Zawsze jak się napiję, zachowuję się tak, anie inaczej, więc...-przekręcił się na bok, spoglądając na mężczyznę. Oj tak... Miał nadzieję, że już mu nigdy czegoś takiego nie wykręci, bo Rob nie miał wielkiej ochoty po raz kolejny kompromitować się w równie dziecinny i żałosny sposób.

Westchnął cicho, słysząc, że Robina boli głowa. Wcale go to nie cieszyło, wolałby, żeby był tylko niewyspany czy coś w tym stylu. Kiedy mężczyzna położył się na łóżku i odwrócił stronę Charliego, ten przekręcił się tak samo, na bok.
- Wiesz... niby tak, ale gdyby nie to, nie powiedziałbyś mi tego, co powiedziałeś. Chyba że to nie była prawda. - uśmiechnęł się lekko i spojrzał prosto w oczy mężczyzny. Ledwo powstrzymał się przed tym, żeby pogłaskać go po policzku. W końcu jednak podniósł rękę i palcami przeczesał włosy Robina.
- Ty sobie poleż, a ja przyniosę wodę i coś przeciwbólowego... masz coś czy muszę iść do sklepu? - zapytał z delikatnym uśmiechem, zabierając od mężczyzny dłoń.

-Mam okropnie słabą głowę.-mruknął,słysząc westchnienie Charliego. No bo w końcu... Az tak dużo nie wypił. Ile alkoholu mogło być w colowych drinkach? Jakaś szczególnie duża ilość nie, ale Robinowi wystarczyla w zupełności,żeby skończył w takim, a nie innym stanie, w którym miał nawet problemy z rozpieciem koszuli.
.-To... Była prawda.-wymamrotał cicho, odwracając głowę w drugą stronę, żeby uciec od spojrzenia Charliego. Mógł w prawdzie zaprzeczyć i wszystkiego się wyprzeć i nawet chciał to zrobić, ale... W ostatniej chwili zmienił zdanie. Sam dokładnie nie wiedział dlaczego, bo przecież nie chciał niczego komplikować, ale... Kłamać tez nie chciał, a już zwłaszcza nie Charliemu.
-Mam w szafce w łazience, ale...-podniósł sie lekko na łokciach-Nie musisz... Poradzę sobie, już wczoraj mi pomogłeś. Dam sobie radę.-po prostu w tej chwili bardzo, bardzo nie chciało mu się wstawać, ale z drugiej strony nie czuł się na tyle źle by nie móc tego zrobić i nie chciał jeszcze bardziej wykorzystywać Charliego.

- Wiesz... to fajne. - skwitował krótko, gdy Robin powiedział, że ma słabą głowę. Miał zamiar powiedzieć, że to urocze, ale stwierdził, że lepiej nie, bo doskonale pamiętał, że Rob niezbyt lubił to określenie. A potem, kiedy Hale przyznał, że to, co mówił to była prawda, uśmiechnął się szeroko. Nie potrafił ukryć radości... i chyba nawet nie chciał.
- Ale ja nie pytam czy sobie poradzisz. - uśmiechnął się lekko i wstał z łóżka. - I nie próbuj mi się stąd ruszać. - dodał, po czym pochylił się i delikatnie musnął ustami jego policzek. Jakoś... nie mógł się powstrzymać. Po tym wyszedł z pokoju i w pierwszej kolejności przeszedł do łazienki po leki przeciwbólowe, a potem do kuchni, gdzie do dwóch szklanek nalał wody. Koniec końców stwierdził jednak, że całą butelkę weźmie i jakoś umieścił ją sobie razem z tabletkami pod pachą. Zaniósł wszystko do sypialni, szklanki odstawił, a z tabletkami usiadł na łóżku.
- Pielęgniarka Anderson gotowa. - uśmiechnął się szeroko i sięgnął po jedną ze szklanek.

[img]http://fontmeme.com/newcreate.php?text=Robin%20Hale&name=Bluelmin%20Benedict.ttf&size=45&style_color=010103[/img
Jak mienie słabej głowy może być fajne? Rob nei potrafił tego pojąć. Nie przeszkadzało mu to, bo nie był wielkim fanem alkoholu, ale mimo wszystko wolalby mieć na niego większą tolerancję... A nie cierpieć bardziej niż ktoś, kto wypił dużo więcej od niego, co się czasami zdarzało.
-Ale... -zaczął, jednak nim zdążył skończyć - Charliego juz nie było, a on tylko z zaskoczeniem obserwował plecy wychodzącego mężczyzny, bo... Przed chwilą został pocałowany w nieogolony policzek, czego zupełnie się nie spodziewał, a co, prawdę mówiąc, było bardzo miłym uczuciem.
Sięgnął do komody po jakąś odrobinę za dużą koszulkę, wciągnął ja na siebie, bo zrobiło mu się zimno i zanurkowal z powrotem pod jeszcze wygrzaną kołdrę.
-Jak na pielęgniarkę, ma pan dość nieadekwatny strój, pielęgniarko Anderson.-mruknął nieco złośliwym tonem, wyciągając łapki po jedną ze szklanek z wodą. No co? Charlie miał na sobie tylko bokserki , przez co Robin mógł się bezkarnie lampić na resztę jego ciała i starał się dyskretnie tą okazję wykorzystać.

Roześmiał się kiedy Robin nawiązał do jego stroju.
- Ach... mam rozumieć, że pacjentowi się to nie podoba? - zapytał, uśmiechając się. - Prawie jak te pielęgniareczki w pornosach... Nie żebym oglądał. - roześmiał się, unosząc dłonie w obronnym geście. Oglądać... to oglądał. Ale niekoniecznie takie z panienkami, bo to go nie kręciło. Sięgnął po tabletki, a chwilę potem podał Robinowi dwie. Zdecydowanie, nie chciał, żeby bolało go cokolwiek, w szczególności głowa. Ból głowy to zły nastrój i tak dalej i o ile rudy lubił tę złośliwą stronę Roba... to bez przesady.
Sięgnął po swoją szklankę, od razu wypił pół i odstawił na poprzednie miejsce. - Zapytałbym czy chcesz coś do jedzenia, ale stwierdziłem, że wolisz moje cudowne towarzystwo i tak dalej. - zaśmiał się, spuszczając na chwilę wzrok.

-Czy pacjent mówi, że mu się nie podoba?-zapytał z cichym śmiechem-Mogłoby być lepiej, ale nie będę narzekał-wymruczał, puszczając Charliemu oko. Nie mógł powstrzymać języka za zębami... Nie tym razem, chociaż akurat przy rudym czasami powściągał niewyparzoną gębę, żeby nie przedobrzyć.
Odebrał od mężczyzny tabletki, cicho mu dziękując i szybko popił je wodą.
-Zrobię coś później, wyluzuj pielęgniarko Anderson. Jakby nie patrzeć jesteś moim gościem, więc pozostanmy przy twoim cudownym towarzystwie.-posłał mężczyźnie szeroki uśmiech i poklepał cześć łóżka obok siebie, pokazując tamtemu, żeby jeszcze się obok niego położył. Robinowi nie chciało się w tej chwili robić absolutnie nic... Tylko leżeć i zdychać. Tylko, że po chwili przypomniało mu się coś ważnego.-No chyba, że już musisz iść, to ten. Zajmę się śniadaniem teraz.-wymamrotał, bo jakby nei patrzeć, nei wiedział, czy Charlie chce jeszcze u niego zostać, czy może musi już się zbierać.

Zrobił wyjątkowo smutną minę, kiedy Robin powiedział, że mogłoby być lepiej.
- No wiesz... - mruknął, przez chwilę jeszcze utrzymując powagę, jednak w końcu się wyszczerzył. - Właśnie, nie narzekaj. To ja powinienem, bo chwilę mnie nie było, a ty zdążyłeś się ubrać, przynajmniej po części. - rzucił. A no właśnie, to się rudemu nie podobało, ale nie miał zamiaru się czepiać.
- Nie muszę nigdzie iść, dziś jestem cały twój. - uśmiechnął się szeroko i położył się na miejscu, które chwilę wcześniej wskazał Robin. - I w porządku, zrobisz coś do jedzenia później. - dodał. Nie miał zamiaru wychodzić, a jeśli już to na pewno nie tak szybko. Nie byłby sobą, gdyby nie wykorzystał takiej sytuacji.

-Bo mi zimno było...-bąknął Robin w odpowiedzi. Naprawdę było mu zimno... Taka prawda.-A co? Chciałoby się, żebym paradowal cały dzień w samych bokserkach?-uniósł wysoko brwi do góry, śmiejąc się cicho. No naprawdę...-Co za człowiek!-pomyślał Hale z rozbawieniem.-Ze też on się w ogóle nie krępuje...-pokręcił delikatnie głową. Bo prawda była taka, że ani razu, czegokolwiek by nie powiedział, nie widział Charliego skrepowanego. I Rob nie był pewien, czy wynikało to tylko i wyłącznie z osobowości mężczyzny... Czy może również z jakiegoś takiego obycia z różnorakimi ludźmi.
-Cały mój, powiadasz?-zapytał, zakładając ręce pod głowę. Cieszyło go to,se mężczyzna z nim zostanie... Nawet bardzo.-Czyli mogę cię perfidnie wykorzystać...-zrobił dramatyczną przerwę -Jako towarzysza do gier na konsoli?

- Mogłeś mówić, że zimno, przytuliłbym.[/b - wysilił się na najbardziej niewinny uśmieszek, jaki był w stanie na usta przywołać. [b]- Gdybym powiedział, że nie to bym skłamał... a po co kłamać kiedy nie trzeba? Chciałoby się, chciało. - uśmiechnął się. Zdecydowanie, bieganie dobrze robiło na ciało Robina, na które Charlie z kolei patrzył z przyjemnością. Rudy do tych "bezmięśniowych" nie należał, ale też nie wyglądał tak, jakby chciał. Basen i siłownia robiły swoje, ale to nie było to, tym bardziej, że będąc w Craig robił sobie przerwę od ćwiczeń... zazwyczaj, bo czasem nudząc się ćwiczył.
- Myślałem, że będziesz chciał mnie wykorzystać do trochę innych celów... ale z chęcią pogram. - wyszczerzył się - Tylko od razu mówię gracz ze mnie marny. - westchnął, po czym się przeciągnął.

Leżał sobie wpatrując się w rudego.-Następnym razem na pewno powiem-mruknął. Oczywiście nie zrobiłby tego. Nie potrafiłby... To było zupełnie nie w jego stylu, nie umiał tak... W przeciwieństwie do Charliego, który najwyraźniej nie miał z takimi rzeczami problemu... Ale co się dziwić w końcu Rob wiedział, że rudy zmieniał partnerów jak rękawiczki... albo nawet szybciej, wkoncu tamten mu kiedyś o tym mówił.
-Nie wnikajmy w to, co ci przyszło do głowy... Nie przejmuj się, ja też mistrzem nie jestem.-uśmiechnął się lekko. On zawsze grał dla przyjemności, bo po prostu lubił to i tyle. Powoli podniósł się do siadu I oplatając zgiete w kolanach nogi ramionami spojrzał na Charliego przekrzywiając głowę.-Będziemy musieli po prostu sprawdzić, czy rzeczywiście z twoim graniem jest tak źle jak mówisz.-zaśmiał się cicho, lekko się przeciągając.-Co byś zjadł na śniadanie?

- No ja mam nadzieję, trzymam Cię za słowo. - zapewnił, posyłając Robinowi delikatny uśmiech. Momentalnie stwierdził, że nawet jeśli mu nie powie to i tak to zrobi, tylko wcześniej poczeka na odpowiedni moment. Rudy już kilka razy miał okazję przekonać się, że czekanie na pewne rzeczy się opłaca.
- Sprzątanie. O pomocy w sprzątaniu pomyślałem, oczywiście. - rzucił, po czym uśmiechając się niewinnie przygryzł dolną wargę.
- Jest gorzej niż źle, Rob. - zaśmiał się, ubolewając jednocześnie nad tym, że będzie musiał się w tej kwestii skompromitować.
- Aa... Masz mleko? I płatki kukurydziane chociażby? Albo jakiekolwiek inne. - uśmiechnął się, podnosząc do siadu tak, jak i Rob. W ostatnim czasie na śniadanie jadał albo kanapki albo jajecznicę, czasem pojawiały się też tosty, a jakoś nie pomyślał o płatkach, na które teraz miał ochotę.

-Ach o sprzątaniu!-Robin pokiwał głow, przywołując na twarz starannie wypracowany wyraz zdziwienia, taki wręcz przerysowany, zabawny. Musiał przyznać, że te przekomarzanki i żarty z Charlie'm wprawiły go w dobry humor i prawie już zapomniał, że go głowa boli, bo myśli miał zajęte zupełnie czymś innym.-Myślałem, że chodzi ci o gotowanie.. Ale cóż, jakoś i z tym, iż z tym będę musiał sobie sam poradzić.-posłał mężczyźnie szeroki uśmiech i wstał, lekko się przeciągając, aż mu coś w kręgosłupie strzykło i ziewając przy okazji... Jak taki wielkie, jeszcze odrobinę zaspane kocisko. Posprzątać w mieszkaniu rzeczywiście powinien, ale postanowił zrobić to kiedy indziej, jak będzie miał chwilę czasu.
-Zobaczy się. Mleko chyba jest... Jakieś płatki też... Ale głowy nie dam.-nie był pewien, co tak właściwie wczoraj kupił... Na szczęście jednak mimo tego, że był pijany przytrgał zakupy, które zrobił w mieście do domu, bo inaczej mógłby uraczyć Charliego jedynie orzeszkami.
Podreptał do aneksu kuchennego połączonego z salonem i tak jak on utrzymanego w brązowo - beżowych kolorach i z lodówki wyciągnął karton mleka... I płatki po chwili tez znalazł w jednej z reklamówek, leżących na wysokim blacie i to nawet dwa rodzaje. Kukurydziane i czekoladowe. -Mam!-rzucił zadowolony.

- Jak mnie ładnie poprosisz to pomogę Ci i w tym i w tym. Zawsze Ty możesz ugotować, a ja posprzątać. Chcę Ci się do czegoś przydać, noo... - powiedział, drapiąc się po policzku. Nie miał zamiaru tylko siedzieć i nic nie robić.
- Zjem cokolwiek. - zapewnił, uśmiechając się. Nie chciał Robinowi robić jakiegokolwiek problemu. Kiedy mężczyzna wyszedł z pokoju, rudy zszedł z łóżka i zarzucił na siebie swoją koszulę. Zapiął ją na jeden, mniej więcej środkowy guzik, a spodnie sobie odpuścił, bo póki co tak było mu najwygodniej. Słysząc głos Robina, poszedł do niego i uśmiechnął się szeroko.
- A już myślałem, że będę musiał zjeść Howarda... - mruknął smutno. Zdecydowanie, wolałby zjeść Robina, jednak koniec końców płatki z mlekiem go zadowolą.

Charlie absolutnie nie musiał się Rob owi so niczego przydawać, a przynajmniej nie z punktu widzenia tego ostatniego. Chciał spędzić miło z mężczyzną czas, a nie robić porządki... A już na pewno nie pozwoliłby sprzątać mu samemu. W końcu jakby nie patrzeć rudy był jego gościem! No i... Chciał wykorzystać to, że akurat ma trochę więcej wolnego, a tamten może z nim posiedzieć.
-Myślisz, że pozwoliłbym ci choćby tknąć Howarda palcem?-zapytał Hale, wyciagając z orzechowej szafki dwie miseczki. Do tej pomarańczowej, którą zostawił dla siebie zaczął wsypywać płatki czekoladowe, a drugą, zieloną podsunął Charliemu.-Nie ma mowy! To mój żółw i jedyny towarzysz życiowy i nawet byś nie powąchał jego skorupy.-powiedział rezolutnie, zalewając sobie płatki zimnym mlekiem.

- Właśnie powinieneś dać mi go tknąć, chcę go potrzymać! - powiedział od razu przypominając sobie o tym, że wczoraj okazji nie miał.
- No wiesz? On jedynym towarzyszem życiowym? Myślisz, że mnie się tak łatwo pozbędziesz? To znaczy, mógłbyś, ale chyba musiałbyś mnie zabić. - uśmiechnął się niewinnie, po czym sięgnął po płatki kukurydziane i nasypał ich sobie do miseczki, którą podał mu Robin. Potem wszystko to zalał mlekiem i wyszczerzył się jak głupi na samą myśl, że zje sobie to, na co miał ochotę. Niby zwyczajna rzecz a cieszy. - W sumie... bardziej się Howarda obawiam. Co jeśli któregoś dnia mnie zagryzie, co? W końcu dostąpiłem zaszczytu i spałem z tobą w łóżku, biedaczek mógł się poczuć odtrącony.

-Nie wiem, czy on będzie chciał być potrzymany... Ale jeśli obiecaszukasz, że go nie zjesz, to pomyślimy.-mruknął Rob, cicho się śmiejąc. Howard na pewno nie należał l, do tego typu zwierzątek, które są wielkim fanem głaskania, pieszczenia i tak dalej, ale w końcu był żółwiem, a nie jakimś kotkiem, czy pieskiem i nie było to nic dziwnego.
-Ach tak?-Hale zamieszał swoje płatki i usadowil się na wysokim stołku przy blacie, powoli zaczynając jeść, przy czym przedtem życzył jeszcze rudemu smacznego. Nie wątpił, że Charlie żartuje, ale miał ochotę trochę się z nim podroczyc.-Szczerze wątpię. Nie ma opcji żebyś wytrzymał ze mną szczególnie długo... To po prostu niemożliwe, a przynajmniej nikomu się to jeszcze nie udało... Oprócz Howarda właśnie.-machnął głową w stronę terrarium.-Cóż... Może to trochę żałosne, ale taka prawda.-przyszło mu do głowy. Oczywiście wszystko zależy od tego jak rozumieć słowo "dlugo", ale...
-[b]Howard cie nie zagryzie,nie musisz się tym martwić. Jeszcze nikogo nigdy nie próbował ukatrupic nie licząc swojej poprzedniej właścicielki... Ale miał powody. Najwyżej odgryzie ci palce... Chociaż wątpię, żeby był o mnie aż tak zazdrosny.[b]

- Wiesz, mogę odpuścić Howarda pod warunkiem, że będę mógł przytulać ciebie. Mimo wszystko wolę ciebie, jesteś ciepły i ładnie pachniesz. - powiedział, uśmiechając się lekko. Wziął do ręki łyżkę, do drugiej miskę i przez chwilę jadł w ciszy, jednak w pewnym momencie przestał. Odstawił miskę i uniósł brwi.
- Ja nie wytrzymam? Błagam Cię, Rob, chyba nie wiesz, co powiedziałeś. Oczywiście, że wytrzymam, dłużej niż każdy inny. - zapewnił z uśmiechem, po czym spokojnie wrócił do jedzenia. Wcale nie żartował, miał zamiar zrobić wszystko, żeby być przy nim, jak najdłużej. I nie tylko z powodu filmu... ale o to miał zamiar postarać się trochę lepiej.

Siedział sobie i jadł, bardzo zadowolony z tego, że zrobił zakupy. Stanowczo... Dawno już nie jadł płatków i nadeszła na to najwyższa pora.
-Czyli może odpuścić biednemu żółwowi, tak?Rob pokręcił lekko głową, śmiejąc się cicho.
- To ja już chyba wolę poświęcić Howarda-posłał mężczyźnie niby to czarujący uśmiech. Prawda była taka, że nie wolał, bo lubił kiedy mężczyzna go przytulał... Ale przecież w życiu by się do tego nie przyznał.. A już na pewno nie powiedziałby tego głównemu zainteresowanemu prosto w twarz .-Chociaż... Jako bohaterski bohater, muszę rozważyć ofiarę z samego siebie... Przemyślę to.-miał nic nie dodawać, ale nie mógł się powstrzymać i tak jakoś mu się wymsknęło... Tylko, że na następne słowa Charliego odrobinę spowazniał. Co prawda tylko trochę... Ale zawsze.
-Pożyjemy, zobaczymy.-bąknął, szczerze wątpiąc w słowa mężczyzny, jednak nie zamierzał dążyć tego tematu. Nie chciał zbyt wiele sobie wyobrażać i wmawiać samemu sobie, że tamten nie żartuje, tylko mówi tak na serio.- Jeszcze nie miałeś doczynienia ze mną w wyjątkowo złym nastroju. To odstrasza wszystkich... Nawet Howard chowa się w swojej skorupie.-mruknął, wracając do lekko juz rozmieklych pod wpływem mleka płatków, które jak wszystko dobre, skończyły się szybko, a kiedy skończył jeść, zeskoczyl ze stołka i zabrał się za zmywanie.

- Ach tak? Już mi minęła ochota na przytulanie, skoro musisz się poświęcać. - mruknął, po czym skupił się na jedzeniu płatków. Dopiero kiedy skończył, wrócił spojrzeniem na Robina. Rudy musiał sam przed sobą przyznać, że zrobiło mu się głupio. Nie żartował, a pewnie wyszło tak, jakby właśnie to robił.
- Wiesz, jeśli będzie przy tobie ktoś, kto do tego nie dopuści to nie będziesz w złym nastroju. A przynajmniej ktoś, kto się postara, żebyś nie był. - powiedział, a kiedy Rob wstał i poszedł zmywać, Charlie chwilę na niego patrzył, a potem podszedł biorąc swoją mieseczkę. Stanął za mężczyzna, dużo bliżej niż powinien i można powiedzieć, że objął go ramionami.
- Pomogę. - powiedział cicho, odkładając naczynie trzymane w ręku.

Odkręcił kran i sięgnął po stojącą na boku zlewu gąbkę, żeby zacząć zmywać, ale zamarł w pół ruchu, nagle czując ciepłe ciało za sobą. Wszystkie mięśnie Robina na moment się napięły, a on niepewnie zerknął za siebie, na Charliego, przeklinając w myślach swoją pewność siebie, która choć zwykle była dość spora, w tego typu sytuacjach miała irytujący zwyczaj ulatniania się w tego typu sytuacjach. Sam siebie nie rozumiał... Nie miał problemów z występowaniem na scenie (przynajmniej jeśli idzie o tremę z tym związaną), z rozmawianiem z zupełnie nieznajomymi ludźmi, ale kiedy trafiało mu się coś takiego, po prostu nie był pewien jak się zachować. Przygryzł delikatnie wargę, rozważając, co zrobić, żeby nie wyjść na totalnego debila.
-Nie musisz.-wymamrotał cicho, spuszczając wzrok z powrotem na miski w zlewie. -To są tylko dwie rzeczy do umycia.-dodał, czując, jak dopada skrępowanie, którego nijak nie dało się odpędzić. Tamten stał blisko... Bardzo blisko. Tak, że Rob świetnie czuł jego obecność za swoimi plecami i musiał przyznać, że owszem, podobało mu się to uczucie... Ale przecież nie mógł się do tego na głos przyznać, czy chociażby wspomnieć coś na ten temat! W życiu. Prędzej by zapadł się pod ziemię.